|
|||||||||||||
Tussen de do en de re zit een hele wereld: die van de kruisen en de mollen, maar ook die van alle toonhoogtes tussen die kruisen en mollen. Als je daarmee gaat experimenteren, ben je bezig met microtonaliteit. Die microtonaliteit komt in heel veel theoretisch varianten. Je kunt een octaaf verdelen in iets heel anders dan in de gebruikelijke 12 halve tonen, of je kunt het hele concept van het octaaf achterwege laten. Wat voor de ene microtonaal is, is dat voor de andere niet. In het Westen zijn we andere toonafstanden gewoon dan pakweg in de Arabische wereld. Daar worden naast halve tonen ook veel kwarttonen gebruikt. In ons dagelijkse leven zijn we vaak bezig met microtonaliteit: elke keer als je vals zingt onder de douche bijvoorbeeld. Maar ook als u het sujet bent dat naar westerns kijkt, heeft u al veel de gitaar horen glijden van noot naar noot en zo alle tonen ertussen gehoord. Eigenhandig wat prutsen met een elastiekje levert hetzelfde resultaat op. De perstekst van dit album legde ons deze term in de mond, maar daar hebben we toch enige bedenkingen bij. Deze hele uitleg hadden we nodig om te komen tot het besluit dat Utopian Tales enkele microtonale elementen bevat, maar niet meer dan pakweg Axl Rose die tracht correct te zingen. Stein Urheim toont zich wel meester van de slide gitaar. Glissando’s kennen echter al honderden jaren en brengen onze hersenen niet bepaald op hol. Af en toe horen we inderdaad ook kwartintervals en deze leiden inderdaad tot een zeer breekbaar en emotioneel effect. De meeste muziek op deze plaat klinkt echter vooral zeer braaf “twaalf noten in een octaaf” met af en toe een kleine afwijking Het goede nieuws is dat dit, los van het overroepen concept, wel een belachelijk goede plaat is. Er is wel degelijk een experimentele toets aan deze jazzerfenis maar het grootste gedeelte ligt erg goed in het oor. Meer zelfs, we horen op deze plaat enkele oprecht mooie melodieën maar ook loodzware klanklandschappen. De cd opent met Ustopia – part one: een pracht van een instrumentaaltje met een melancholische melodie die blijft plakken en op filmische wijze beelden op je netvlies brandt. Het is echter ook een zeer braaf en rustig nummer dat we net zo goed op Radio 1 kunnen horen. De daaropvolgende Mikrotonia en Just intonation island zijn van een andere categorie. De twee nummers vormen een complementair klanklandschap, enkel doorbroken door enkele knappe tribale drums en heftige jazzchaos. Het contrast met het Utopia dat ons werd voorgesteld in de opener kan niet groter zijn: zwart, grauw, onrustwekkend. Letter from Walden Two twijfelt tussen film noir en psychedelische 60s rock. De Turkse Tambur geeft het nummer een esoterische toets. Trouble in Carnaticala is onze favoriet op de plaat. Het nummer begint als de atonale versie van Shaft tot zich plots een pracht van een melodie ontpopt, gedragen door verschillende instrumenten. Heel verrassend is de plotse switch naar enkele melodieuze popnummers die het midden houden tussen americana en freak folk. De Beatles loeren om een hoekje bij nummers een nummer als Hear the People sing. Prachtig is ook de prachtige jazzballade The Clown. Dat Stein Urheim niet alleen geweldige nummers kan maken, maar ook nog eens weet hoe hij een plaat moet opbouwen, bewijst hij met de twee laatste nummers. Utsopia – Part Two vangt aan met een melodisch motief uit een traditional, herwerkt door Olav Snortheim en laat je als luisteraar helemaal tot rust komen na dit halfuur vol muzikale prikkels. Dit is één van de mooiste platen van het moment.
Peter De Koning |
HubroVolgende besprekingen
Sean Noonan - Man No Longer Me
Camerata Mediolanense - Le Vergini Folli
Sylvain Chauveau & Chant 1450 - Echoes of Harmony - Early Music reworked - Chant 1450 Renaissance Ensemble & Sylvain Chauveau Electronic Rework
Aris Kindt - Swann And Odette
Ross Manning - Reflex in Waves
BRSTKRN feat. Sofie Verdoodt & Jeroen Jacobs - #BRSTKRN
Anders Holst And Yann Coppier - Onomatopeia
reADJUST - Straitjacket
7C - Compartment C
Trust - Hellfest 2017
Uiteraard bent u reeds op de hoogte van de W-Fest editie 2020, net zoals vorig jaar op het terrein van Expo Waregem. Dit jaar gaat deze vierdaagse voor jaren 80 en new wave liefhebbers door van 21 tem 24 mei en de affiche wel die is al enige tijd compleet! We zetten alles hier nog eens op een rijtje, opgefleurd met een paar clipjes alsof u ...
Eerder berichtte uw lijfstek Dark Entries reeds over dit festival dat dit jaar op vrijdag doorgaat in De Klinker en op zaterdag, een pisboog verder, in de Stadsfeestzaal van Aarschot waar u diezelfde avond ook terecht kunt voor de jaarlijkse New Wave Club Class - X Party.
Vrijdag 6 maart belooft een donkere neofolk / gothic nacht te worden ...
Het is ondertussen een vaste traditie geworden. Het Wave Teef Festival in De Wommel bij Antwerpen. Knappe locatie trouwens dat oude fort. Dit jaar zijn de festiviteiten gepland op 10, 11 en 12 april. Drie dagen concerten en after parties met muziekjes uit het minimal genre en de wonderjaren van de new wave die u opnieuw mag (her) beleven aan ...
Hun optreden in Antwerpen dat gepland stond op donderdag 27 februari gaat helaas niet door, maar niet getreurd: op zaterdag 21 maart brengt Psy'Aviah een exclusieve, ingetogen elektro-akoestische set in De Corridor in Wetteren. Het optreden vormt het sluitstuk van het evenement 'De aarde draait. Maar niemand die het ziet.', ofwel ...
Er werd reeds gewag van gemaakt in onze reviews van de meest recente releases van PreEmptive Strike 0.1 en Degenerated Sequences, maar bij deze vermelden we het ook hier: op zaterdag 29 februari kan u beide Griekse electro-acts, alsook onze eigenste IC 434 live aanschouwen in het Fetish Café (Kleine Pieter Potstraat 8, 2000 Antwerpen). ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...
Het huis van de Europese geschiedenis opende in 2017 zijn deuren. Dit initiatief van het Europees Parlement wil een overzicht geven van de laatste twee eeuwen in de Europese geschiedenis. Naast een zeer uitgebreide permanente tentoonstelling is er ook ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, en de tentoonstelling die momenteel loopt is ‘Onstuimige ...
Als er het afgelopen jaar een Belgisch label was dat van zich liet spreken dan was het wel het Gentse Consouling Sounds. Niet alleen dankzij enkele zeer sterke releases (Empusae, Vandal X, Monnik, Bolt Ruin,...), ook het prestigieuze project Consouling in Residence sprak tot de verbeelding. De eerste dag van het jaar is dan ook het perfecte ...
Ook in 2019 mochten we muzikaal gezien fier zijn op onze Belgische landgenoten. Een release die er voor mij persoonlijk uitsprong was Iter In Tenebris van Empusae. Een artiest die steevast garant staat voor torenhoge kwaliteit wist op dit album dat een onderdeel was van het prestigieuze Consouling In Residence concept zichzelf zowaar te overtreffen.
Kortom, ...