|
|||||||||||||
Tussen de do en de re zit een hele wereld: die van de kruisen en de mollen, maar ook die van alle toonhoogtes tussen die kruisen en mollen. Als je daarmee gaat experimenteren, ben je bezig met microtonaliteit. Die microtonaliteit komt in heel veel theoretisch varianten. Je kunt een octaaf verdelen in iets heel anders dan in de gebruikelijke 12 halve tonen, of je kunt het hele concept van het octaaf achterwege laten. Wat voor de ene microtonaal is, is dat voor de andere niet. In het Westen zijn we andere toonafstanden gewoon dan pakweg in de Arabische wereld. Daar worden naast halve tonen ook veel kwarttonen gebruikt. In ons dagelijkse leven zijn we vaak bezig met microtonaliteit: elke keer als je vals zingt onder de douche bijvoorbeeld. Maar ook als u het sujet bent dat naar westerns kijkt, heeft u al veel de gitaar horen glijden van noot naar noot en zo alle tonen ertussen gehoord. Eigenhandig wat prutsen met een elastiekje levert hetzelfde resultaat op. De perstekst van dit album legde ons deze term in de mond, maar daar hebben we toch enige bedenkingen bij. Deze hele uitleg hadden we nodig om te komen tot het besluit dat Utopian Tales enkele microtonale elementen bevat, maar niet meer dan pakweg Axl Rose die tracht correct te zingen. Stein Urheim toont zich wel meester van de slide gitaar. Glissando’s kennen echter al honderden jaren en brengen onze hersenen niet bepaald op hol. Af en toe horen we inderdaad ook kwartintervals en deze leiden inderdaad tot een zeer breekbaar en emotioneel effect. De meeste muziek op deze plaat klinkt echter vooral zeer braaf “twaalf noten in een octaaf” met af en toe een kleine afwijking Het goede nieuws is dat dit, los van het overroepen concept, wel een belachelijk goede plaat is. Er is wel degelijk een experimentele toets aan deze jazzerfenis maar het grootste gedeelte ligt erg goed in het oor. Meer zelfs, we horen op deze plaat enkele oprecht mooie melodieën maar ook loodzware klanklandschappen. De cd opent met Ustopia – part one: een pracht van een instrumentaaltje met een melancholische melodie die blijft plakken en op filmische wijze beelden op je netvlies brandt. Het is echter ook een zeer braaf en rustig nummer dat we net zo goed op Radio 1 kunnen horen. De daaropvolgende Mikrotonia en Just intonation island zijn van een andere categorie. De twee nummers vormen een complementair klanklandschap, enkel doorbroken door enkele knappe tribale drums en heftige jazzchaos. Het contrast met het Utopia dat ons werd voorgesteld in de opener kan niet groter zijn: zwart, grauw, onrustwekkend. Letter from Walden Two twijfelt tussen film noir en psychedelische 60s rock. De Turkse Tambur geeft het nummer een esoterische toets. Trouble in Carnaticala is onze favoriet op de plaat. Het nummer begint als de atonale versie van Shaft tot zich plots een pracht van een melodie ontpopt, gedragen door verschillende instrumenten. Heel verrassend is de plotse switch naar enkele melodieuze popnummers die het midden houden tussen americana en freak folk. De Beatles loeren om een hoekje bij nummers een nummer als Hear the People sing. Prachtig is ook de prachtige jazzballade The Clown. Dat Stein Urheim niet alleen geweldige nummers kan maken, maar ook nog eens weet hoe hij een plaat moet opbouwen, bewijst hij met de twee laatste nummers. Utsopia – Part Two vangt aan met een melodisch motief uit een traditional, herwerkt door Olav Snortheim en laat je als luisteraar helemaal tot rust komen na dit halfuur vol muzikale prikkels. Dit is één van de mooiste platen van het moment.
Peter De Koning |
HubroVolgende besprekingen
Sean Noonan - Man No Longer Me
Camerata Mediolanense - Le Vergini Folli
Sylvain Chauveau & Chant 1450 - Echoes of Harmony - Early Music reworked - Chant 1450 Renaissance Ensemble & Sylvain Chauveau Electronic Rework
Aris Kindt - Swann And Odette
Ross Manning - Reflex in Waves
BRSTKRN feat. Sofie Verdoodt & Jeroen Jacobs - #BRSTKRN
Anders Holst And Yann Coppier - Onomatopeia
reADJUST - Straitjacket
7C - Compartment C
Trust - Hellfest 2017
Het is die periode van het jaar dat je hier en daar wordt uitgenodigd voor een nieuwjaarsreceptie. Doorgaans staan we daar niet zo voor te springen. Gelukkig zijn er uitzonderingen, want eentje waar we echt naar uit kijken is de New Years Edition van Downhill. Alwaar je de benaming receptie mag vervangen door een feest waarin je jezelf ...
Mijn vrouw en ik hebben klaarblijkelijk iets met rituelen. Getuige ons huwelijk dat bestond uit een openlucht ritueel, met live optreden van Kinderen Van Moeder Aarde. Dezelfde band die optrad exact 4 jaar geleden op onze eigenste Dark Entries Night alwaar de vonk tussen ons ontstaan is. Ook voor de viering van ons vierjarig samenzijn konden ...
The Arch volhardt in de boosheid. 12 singles op rij ging de groep uitgeven, die dan na afloop een nieuwe plaat moeten vormen. Het concept dwingt de groep om steeds weer te scoren, want met deze werkmethode kunnen de heren zich geen zwak nummer veroorloven. Uiterst ambitieus dus, misschien zelfs te ambitieus. Het oorspronkelijke doel om maandelijks ...
Sabatel is een bezig bijtje in de Franse deathrockgemeenschap. Vorige week kon u haar nog aan het werk zien in het voorprogramma van het sublieme Fangs On Fur in Brussel, met haar minimalistische batcaveband Cheshire Cat (The Bouncing). Enkel bas, tribale drums en gestoorde zang. Met haar partner Frederico Lovino – en dat is dan weer ...
De anarchistische industialgroep Militia brengt een cd uit over de geschiedenis van Ambiorix, de Gallische leider die het opnam tegen Julius Caesar toen hij Gallië veroverde. De ideale gelegenheid om heel te geschiedenis nog eens te overlopen. Militia stuurde ons achtergrond bij hun nieuwe werk en bij de verschillende nummers op de cd.
Voorgeschiedenis
Toen ...
Energiebesparende maatregelen in Retie. Of toch niet. Feit is wel dat de organisatie van Dark Balloon helemaal klaar is voor de Darkest Night 2019. Het licht zal dan wel uit gaan, het stroomverbruik zal stijgen. Omdat het ondertussen een jaarlijks wederkerend gegeven is dat Dark Balloon er in slaagt om een affiche samen te stellen met ...
De nieuwe muzikale internet sensatie heet The Hu, ze komen uit Mongolië en ze spelen heavy metal met traditionele folk instrumenten en keelzang. 'Hu' is een Mongools woord dat evenveel betekent als mens. The Hu zijn dus eigenlijk zo een beetje de Mongoolse versie van De Mens.
The Hu creëerden hun eigen unieke genre dat ...
Mantus brengt bijna al twintig jaren lang op regelmatige basis een album uit. In 2017 verscheen het gesmaakte ‘Staub & Asche’ met een zusteralbum. Nog geen jaar later, laat kopman Martin Schindler weer van zich horen. Alhoewel Schindler steeds wel een kwaliteitsvol album aflevert, is het vaak toch net altijd iets een beetje ...
In 2014 doorbrak Goethes Erben het jarenlange stilzwijgen waarin de theatrale avant-garde groep zich sinds 2006 omhuld had, toen de groep voor onbepaalde tijd op pauze ging. Er volgden optredens en een muziektheater, maar met ‘Am Abgrund’ is er ook de eerste studioplaat in 12 jaar. ‘Te lang gezwegen’, zegt de plaat. ...
