Toen een drietal jaar geleden ons het titelloze debuut van het Poolse Stalowa Wola bereikte, viel ons toch wel enige blijdschap ten deel. We konden immers nog maar eens ons martiaal kloppende hart ophalen, iets wat de laatste jaren steeds minder en minder aan de orde was.

In dit genre dat op sterven na dood is valt er dan ook weinig nieuws onder de zon te rapen, iets dat het album in kwestie nog maar eens bewees.

Toch voorzag men in enkele nummers die de nadruk op het industriële aspect van het martial genre legden (dat zoals u weet voluit dan ook als martial industrial door het leven gaat) toch nog een vlammetje met het oog op de potentiële toekomst van het genre, in ieder geval toch van dit project.

De titel laat uitschijnen dat deze staalwerker(s?) terug de industriële aard van hun ambacht ook op deze tweede worp verder zullen eren, doch niets is minder waar.

Toch voorziet men naast de nummers die zoals gebruikelijk uit het grote boek der martial clichés graaien ook hier weer voor een ietwat afwijkend zijpad.

Deze keer neigen deze eerder richting neofolk, de grote voorbeelden zoals Wappenbund en Triarii zijn nog wel aanwezig (bij momenten zelfs overduidelijk), voorzichtig sluipt er ook een invloed als L’Effet C’est Moi doorheen de composities.

Toch zien we The Will Of Steel een beetje als een gemiste kans en hadden we gehoopt dat Stalowa Wola verder had geborduurd op hetgeen ze ten tijde van hun debuut presenteerden.

In de plaats daarvan krijgen we martial nummers die dan wel de mosterd bij helden als Wappenbund is gaan halen (luister maar eens naar ‘Labor Omnia Vicit’ en probeer niet aan ‘Licht Ist Leben’ van Wappenbund te denken), toch slaagt men er geen enkele keer in om een even daadkrachtige vuist van een song neer te poten.

Het tromgeroffel klinkt minder penetrant, de klassieke stukken en koorzangen minder bombastisch dan bij de collega’s, en de instrumentale neofolk stukken roepen eerder het pre- dan wel post- in plaats van het ware strijdtoneel aan.

Getuige hiervan een song als ‘1945’, daar waar hun wapenbroeders vooral oog hebben voor de jaren die zich voor deze datum afspelen lijkt Stalowa Wola zich te focussen op het einde van het wapengekletter. Een tijd van opluchting maar ook de onzekerheid van de vraag hoe het nu allemaal verder moet, iets wat in deze song op gepaste wijze vertolkt wordt.

Hoe moet het verder met Stalowa Wola? The Will Of Steel laat nog veel opties open. Dat is positief, maar dat betekent langs de andere kant ook dat dit tweede album niet helemaal aan de verwachtingen voldoet. Het afsluitende ‘Żelazowa Wola’ dat gebruik maakt van Chopins stemmige ‘Nocturne’ toont alvast een toekomst die er mooi uit kan zien.

Positief afsluiten kunnen we met de woorden dat dit een martial album is dat misschien in grote lijnen nog wel de afgebakende paden afwandelt maar dat nog tal van zijwegen in het vizier houdt. Degenen die het wel gehad hebben met de eenheidsworst die heerst in het (haast volledig uitgestorven) martial wereldje krijgen dus alsnog de kans om terug verliefd te worden.

Stalowa Wola

Dimi Brands
23/01/2021