|
|||||||||||||
In dit leven zijn er zo van die dingen die je als mens gelukkig maken en Kirlian Camera is daar één van. Samen met Clan Of Xymox en Fields Of The Nephilim moeten zij zowat de hoofdreden geweest zijn waarom ik mijn leven naar de donkere gangen heb doen leiden, ook al vond ik steeds dat deze groepen in mijn verbeeldingswereld supersterren moesten zijn. Gewoonweg omdat ze het verdienen want donkere muziek kan ook pop zijn. Tenminste als je pop ziet iets als het perfect lied van drie minuten dat eeuwenlang in je hoofd vast geschroefd zit en niet het soort wegwerpmuziek waar we de laatste twintig jaar via ondingen als TMF met geconfronteerd worden. Dit maar om je te zeggen dat ik Kirlian Camera steeds als prachtige donkere electropop heb ervaren en sinds enkele jaren doet het boegbeeld van dit Italiaans instituut, Elena Fossi, daar nog een schepje bovenop met haar alter ego Spectra*Paris. Wie aanwezig was op Waregem wist dat het driedaagse festival slechts één diva kende : Elena Fossi. Met de zwier die je alleen maar van Audrey Hepburn zou verwachten etaleert deze Italiaans schoonheid (wat moeten we er anders van zeggen?) zich schaamteloos als een soort van Lady GaGa die zelfs op de goedkeuring van de scene kan rekenen. Net als op voorganger “Dead Models Society” krijgen we hier tien poptracks te horen waar je de vingers van aflikt, een soort van Kylie Minogue die voorzien is van een donker electrotoontje waarin de wereld van James Bond centraal staat. Gewapend met een waterpistool spuit Elena je nat met hemelse pop die alsnog gekenmerkt wordt door ijskoude Kirlian Camera-beats. Spectra*Paris’ wereld is er ééntje van champagne en kaviaar, ook al wordt het bekeken door ogen die de diepste kelders van de menselijke ziel kennen. Ik zie sommige reeds de wenkbrauwen fronsen en me ervan beschuldigen dat ik verblind ben door schoonheid. De schoonheid valt niet te ontkennen maar moest dit het geval zijn dan moet ik zowat alles van Shakira in mijn bezit hebben. U mag komen kijken : niet één lied… De versie van “License to kill” die ik mocht ontvangen is de versie met dvd (waarvoor eeuwige dank, Jan) waar u ruimschoots de tijd krijgt om het mooiste uit deze wereld te bewonderen. Naast de beeldjes ziet u hier ook drie tracks opgenomen op Oregon TV, een livetrack , een kort promofilmpje en een kijkje achter de schermen. Als u beeldjes wil zien waarop Elena Fossi haar tong uitsteekt, weet u wat u in de dvd speler moet steken. Als u perfecte pop wil horen weet u wat u in uw cdspeler thuis hoort. Niet kritisch? Waarom zou ik geen releases mogen ophemelen van mensen die mijn leven mooier hebben gemaakt?
Didier Becu |
Out Of LineVolgende besprekingen
Brandon Flowers - Flamingo
Godyva - Planetarium
Two Loons For Tea - Nine Lucid Dreams
Rapido De Noir - Broken
White Shadow - The Wastelands
Syria - The Return Of The Cybernauts – Best of 2005 – 2009 vol 2
Dead when I found her - Harm's way
Sad Day For Puppets - Pale silver & shine gold
Hidden Agenda - More decisions
Ashbury Heights - Paramour
Andere besprekingen van SPECTRA*PARIS
Spectra*Paris - Retromachine Betty
Spectra*Paris - Christmas Ghouls
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Dansen op fuiven zit er momenteel niet in, maar dat u zich ook in uw woonkamer volledig kan smijten, daarvan zijn de talrijke live-streams op sociale media het levende bewijs.
Ah Cama-Sotz levert alvast een stevige bijdrage met de remix van Inner Circle, die te beluisteren is op Soundcloud.
Ah Cama-Sotz ziet optredens tijdens Forms ...
Hoogstwaarschijnlijk heeft u het reeds lang verdrongen: de happy hardcore rage uit de jaren 90 die vooral in Nederland enorm populair was.
In tijden van sociale isolatie begint een mens rare dingen te doen, zo ook bij het Oostenrijkse Massenhysterie.
Het is niet de eerste keer dat Massenhysterie bewijst niet vies te zijn van een flinke ...
Onder de noemer artiesten die van alle markten thuis zijn plaatsen we graag Australiër Orryelle. Naast muziek, schilder- en beeldhouwkunst en magie is film ook een van zijn talenten. Momenteel werkt hij aan een film met de titel Solve Et Coagula. Hij loste al een deel hiervan, getiteld Orpheus In Tartarus. Het brengt een nieuwe, radicale ...
De coronaquarantaine is een ideaal voorwendsel om uw muziekkennis aan te scherpen. En het lijkt wel of er de laatste tijd veel animo is rond Belgische muziek. En terecht. Ook Dark Entries maakt er een uitgesproken doel van om u te informeren over de beste Belgische muziek. Onze concullega's van Luminous Dash maken er zelfs de voornaamste ...
Het is één van de bekendste nummers van The Neon Judgement - misschien samen met de absolute hit 'TV Treated' - en dan hebben we het uiteraard over het in 1987 verschenen 'Chinese Black'. Die Krupps, die andere legendarische groep uit de electro van de jaren 80, die later de crossovertoer zouden opgaan met gitaren, ...
Ludovic Dhenry is een bezig bijtje. Zonet heeft hij de vijfde cd van zijn neoklassiek project Exponentia uitebracht. De eerste in vier jaar, maar dat ligt ook aan het feit dat hij tussendoor nog een electroproject heeft met Zauber, en ambiant industrial maakt als Résonance Magnétique. Wij vonden het tijd om alles nog eens op ...
Korinthians hebben hun debuut uit: ‘Chaos/Control’. We volgen de groep al langer, want eerder gaven ze al een ep en een single uit, en ze spelen ook al jaren live. We vroegen zanger Mattias De Backer uit over het debuut en de weg die de groep tot nu toe afgelegd heeft.
Opgelet: Door de maatregelen om het Covid-19-virus tegen ...
Vrijdag 6 maart was ik ook van de partij en meteen aangenaam verrast door de grote opkomst (ik weet het relatief, maar zeker in dit genre) voor lekkere curiositeiten als daar waren en zijn; Dead Man’s Hill, Rosa Crux, : Of The Wand And The Moon en Ordo Rosarius Equilibrio. U leest het allemaal in de vlotte pen van collega (db) die diezelfde ...
“Everyone’s a winner” zong Hot Chocolate ergens in de jaren 70, en deze zin konden we al voor aanvang gebruiken wanneer we de affiche voor de eerste dag van Porta Nigra in ogenschouw namen.
De afgelopen editieis van dit fijne festival deed de wel zeer mager te noemen opkomst ons oprecht pijn. Even vreesden we zelfs dat ...