|
|||||||||||||
In dit leven zijn er zo van die dingen die je als mens gelukkig maken en Kirlian Camera is daar één van. Samen met Clan Of Xymox en Fields Of The Nephilim moeten zij zowat de hoofdreden geweest zijn waarom ik mijn leven naar de donkere gangen heb doen leiden, ook al vond ik steeds dat deze groepen in mijn verbeeldingswereld supersterren moesten zijn. Gewoonweg omdat ze het verdienen want donkere muziek kan ook pop zijn. Tenminste als je pop ziet iets als het perfect lied van drie minuten dat eeuwenlang in je hoofd vast geschroefd zit en niet het soort wegwerpmuziek waar we de laatste twintig jaar via ondingen als TMF met geconfronteerd worden. Dit maar om je te zeggen dat ik Kirlian Camera steeds als prachtige donkere electropop heb ervaren en sinds enkele jaren doet het boegbeeld van dit Italiaans instituut, Elena Fossi, daar nog een schepje bovenop met haar alter ego Spectra*Paris. Wie aanwezig was op Waregem wist dat het driedaagse festival slechts één diva kende : Elena Fossi. Met de zwier die je alleen maar van Audrey Hepburn zou verwachten etaleert deze Italiaans schoonheid (wat moeten we er anders van zeggen?) zich schaamteloos als een soort van Lady GaGa die zelfs op de goedkeuring van de scene kan rekenen. Net als op voorganger “Dead Models Society” krijgen we hier tien poptracks te horen waar je de vingers van aflikt, een soort van Kylie Minogue die voorzien is van een donker electrotoontje waarin de wereld van James Bond centraal staat. Gewapend met een waterpistool spuit Elena je nat met hemelse pop die alsnog gekenmerkt wordt door ijskoude Kirlian Camera-beats. Spectra*Paris’ wereld is er ééntje van champagne en kaviaar, ook al wordt het bekeken door ogen die de diepste kelders van de menselijke ziel kennen. Ik zie sommige reeds de wenkbrauwen fronsen en me ervan beschuldigen dat ik verblind ben door schoonheid. De schoonheid valt niet te ontkennen maar moest dit het geval zijn dan moet ik zowat alles van Shakira in mijn bezit hebben. U mag komen kijken : niet één lied… De versie van “License to kill” die ik mocht ontvangen is de versie met dvd (waarvoor eeuwige dank, Jan) waar u ruimschoots de tijd krijgt om het mooiste uit deze wereld te bewonderen. Naast de beeldjes ziet u hier ook drie tracks opgenomen op Oregon TV, een livetrack , een kort promofilmpje en een kijkje achter de schermen. Als u beeldjes wil zien waarop Elena Fossi haar tong uitsteekt, weet u wat u in de dvd speler moet steken. Als u perfecte pop wil horen weet u wat u in uw cdspeler thuis hoort. Niet kritisch? Waarom zou ik geen releases mogen ophemelen van mensen die mijn leven mooier hebben gemaakt?
Didier Becu |
Out Of LineVolgende besprekingen
Brandon Flowers - Flamingo
Godyva - Planetarium
Two Loons For Tea - Nine Lucid Dreams
Rapido De Noir - Broken
White Shadow - The Wastelands
Syria - The Return Of The Cybernauts – Best of 2005 – 2009 vol 2
Dead when I found her - Harm's way
Sad Day For Puppets - Pale silver & shine gold
Hidden Agenda - More decisions
Ashbury Heights - Paramour
Andere besprekingen van SPECTRA*PARIS
Spectra*Paris - Retromachine Betty
Spectra*Paris - Christmas Ghouls
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Ondanks onze warme oproep om toch wat massaler op het appel te verschijnen, moesten we bij het betreden van de Zappa tot onze teleurstelling vaststellen dat deze in dovemansoren was gevallen. Een spijtige zaak, zowel voor de organisatie, maar in de eerste plaats voor de afwezigheden, die, getuige de klinkende namen die vandaag op de Black ...
Hoor ik daar een klaagzang? Er wordt geen gothic (rock) meer gemaakt? Foei. Gelukkig is er nog Oskar Terramortis, tegenwoordig labelbaas van het post gothic label, die voor ons eventjes 45 jawel, 45 actuele Amerikaanse acts uit het genre (interpreteer dit ruim en donker) op een rijtje zet en dit zomaar eventjes via bandcamp gratis en legaal ...
Black Easter, in het verleden was het tweemaal het door ons erg gesmaakte muzikale paradepaardje van Dark Entries webmaster/mede Peek-A-Boo oprichter Ward de Prins. Ward overleed vorig jaar geheel onverwacht, en wat zou er mooier zijn qua eerbetoon aan deze prachtige persoon dan nog eens een keertje zijn festival te laten doorgaan ter zijner ...
Het zal u niet ontgaan zijn dat de Paashaas dit jaar heel wat evenementen in België rondgestrooid heeft.
In uw zoektocht naar de lekkerste eitjes helpen we u graag een handje middels dit beknopte overzicht.
(vrijdag 19 april) In JH De Wommel kan je dit weekend drie dagen lang genieten van het beste wat het minimal wave genre te ...
Het duurde een beetje langer dan voorzien, maar binnenkort zal de vernieuwde locatie van de Maastrichtse club de Muziekgieterij dan toch de deuren openen.
Voor het allerlaatste evenement in de ‘oude’ Muziekgieterij slaat men aldaar de handen ineen met Linke Soto en EPM Music om met een affiche voor de dag te komen die de liefhebbers ...
18 april 2017 verliet bezieler en zanger Voe Saint-Claire van Angels Of Liberty ons... Veel te vroeg. De groep deed mijn gothic rock minnend hart weer sneller bonzen met het fantastische debuut “Pinnacle Of The Draco” (2012), oorspronkelijk uit op het eigen Secret Sin label, dat bol stond van de klassiekers. Tenminste, in een rechtvaardige ...
Wie haar nog niet gespot had op Joy Division-tribute A Change of Speech… en haar eerste album …and so the morning comes gemist had, die kon Evi Vine in 2016 ontdekken op het Black Easter Festival in Antwerpen, waar ze haar tweede album Give Your Heart To The Hawks voor kwam stellen. Tijdens die editie speelden 2 artiesten het ...
Onlangs mochten wij tot onze grote vreugde kennismaken met het nieuwe Belgische duo La Merde. Hun eerste cassette Dood En De Merde liet een verpletterende indruk achter bij uw recensent van dienst die niet toevallig hoog oploopt met The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud en soortgelijke “wereld-serpenten”, net het straatje waarin ...
Als er een naam is binnen de Belgische underground waaraan je de laatste tijd onmogelijk ontsnappen kan, is het wel die van Ashtoreth.
Hoewel Peter Verwimp nog maar enkele jaren onder deze noemer naam begon te maken in het dark ambient genre, wist hij zich al heel snel op te werken tot een naam om rekening mee te houden. Op de productiviteit ...