|
|||||||||||||
Toen we voor het eerst Eyes In The Sky beluisterden, brachten we de Sonic in projectnaam Sonic Area al meteen in verband met de blauwe egel die destijds ingebouwd zat in de Sega spelconsoles. Juist, Sonic Area doet het op dit album, vier jaar na het spookachtige Music For Ghosts, aanzienlijk lichtvoetiger. Alhoewel... Geïnspireerd door de klassieke science fiction cultuur neemt hij de luisteraar mee in een geïmproviseerd ruimteschip voor een nostalgische kosmische reis doorheen ruimte en tijd. Dat de 11 nummers dat deze reis duurt volledig zijn opgetrokken uit vintage elektronische modulaire synthesizer composities en dus zeer retro klinken, zal niemand verbazen. Schatplichtig aan de erfenis van deze minimale elektronica, we denken dan artiesten zoals Kraftwerk, Brian Eno, Steve Reich, Terry Riley, Wendy Carlos, Tangerine Dream en het vroege Autechre gecombineerd met atmosferische film soundtracks en een scheutje Detroit techno. Klinkt veelbelovend nietwaar? Maar helaas moeten wij net iets te veel denken aan een bezoekje in het lunapark van weleer, toen spelconsoles nog niet zo ingeburgerd waren in de huiskamer, en de jaarlijkse kermis voor ons garant stond voor de melding “insert coin”. Tijdens het fijne ‘Neon Tunnel Drive’ zien we ons figuurtje al vlijtig over allerhande obstakels hoppen. Maar helaas is na deze 9 minuten durende opener het vet al voor het grootste deel van de soep. Hier en daar horen we wel wat goede ideeën, maar echt boeien kan deze plaat in zijn geheel maar zelden. Maar misschien denken retro-gamers en old school scifi fans hier beduidend anders over.
Dimi Brands |