Als we het Untoten vs Soko Friedhof “Dresscode Balck II, Get into The Goth Club” niet meetellen is deze “Black Magic” het twaalfde album voor het omstreden Soko Friedhof project van David A. Line. Het project scoorde aan de vooravond van het nieuwe millennium een hitje in de scene met “Perversion Bizarre” uit het tweede album “Beichtstuhl Der Begierde” (2000) en was in die tijd-alweer bijna 14 jaar geleden zowaar – goed op weg om met hu provocatieve imago cult te worden.

Ondertussen zijn we 14 jaar verder en samen met deerne Maria von Lilienstein is Soko Firedhof nog altijd een constante in de scene. Al durf ik meteen zeggen dat de populariteit hier bij ons en ik vermoed sterk buiten de Duitse landsgrenzen fel is getaand. Met “Black Magic”, alleen de titel doet het project al eer aan, doet Soko Friedhof opnieuw een gooi naar bredere erkenning.

De muziek is in al die jaren van zeer elektronisch en clubgericht geëvolueerd naar meer mature composities waarin (morbide) sfeer, gitaar en de bij het Untoten project gehaalde cabaret sfeer een prominente rol krijgen waardoor de lijn tussen de twee projecten van David A. Line vandaag moeilijker te trekken valt en deze “Black Magic” complementair is aan het Untoten oeuvre.

Naast een aantal samples en een referentie naar acteur Klaus Kinski die de komst van ‘het beest’ voorbereiden en/of verheerlijken, opent het album meteen met het titelnummer. “Black Magic” (zie clip) verenigt elektronica en melodie en wordt aangestuurd door een voodoo ritme wat het nummer meteen dansvloer geloofwaardigheid geeft.

Met het meer epische “Cry For Me” wordt meteen gas terug genomen, de stem van Maria von Lilienstein die me in vervoering hoort te brengen slaagt evenwel niet in haar opzet. Dan kent “Der Teufel Verführt Die Welt”, “Since You Been Gone”, “Worship Me” of “I Kill People In My Dreams” minder pretentie en zijn de eerder minimaal aangestuurde nummers meer typisch voor hetgeen je van Soko Friedhof verwacht. Een ander nummer dat een aparte vermelding krijgt is “Everywhere Outside” dat als meest ‘sfeervol’ nummer geldt op deze “Black Magic”.

In zijn’ totaliteit kan deze diabolische krachttoer me evenwel niet echt overtuigen. De ietwat gemaakte onheilspellende sfeer en de uit clichés opgetrokken zwarte magie weet een man op mijn leeftijd niet echt meer te overtuigen. Indien u 20 jaar of meer jonger bent en wat subversieve klanken en woorden ter handhaving of versterking van u al niet te fraaie wereldbeeld kunt gebruiken is deze nieuwe Soko Friedhof het overwegen waard. Persoonlijk heb ik het allemaal al iets te veel gehoord, maar de doorwinterde Soko Friedhof fan zal, ook al is er een zekere meer songgerichte stijlbreuk, met deze zwarte magie in z’n nopjes zijn.

Soko Friedhof

Kurt Ingels
17/12/2013