|
|||||||||||||
In 2004 stichtte frontman van Lacrimosa, Tilo Wolff een elektronisch zijproject onder de naam Snakeskin. Dat jaar verscheen het donkere ‘Music for the Lost’, gekenmerkt door een haast onverstaanbare, bij wijlen kruisende zang van Tilo (denk maar aan ‘Melissa’!). Twee jaar later volgde ‘Canta’tronic’, waarbij Tilo’s zang afgewisseld werd met prikkelende sopraanpartijen, gebracht door operazangeres Kerstin Doelle. Dit gaf een unieke mix, de songs klonken toegankelijker, melodischer dan het debuutwerk. ‘Tunes for my Santiméa’, het derde album (2016), werd vocaal verder uitgebreid met Carina Boehmer. Boeiend tot het einde.
Snakeskin blijft een studioproject, één uitzondering niet nagelaten. Tijdens de ‘Zeitreise-tour’ van 2019 stond Snakeskin enkele keren op de bühne, met als spelers Tilo Wolff, Kerstin Doelle, Johannes Barth en Thomas Daverio (deze laatste twee zijn Kartagon). Tel hierbij nog de mysterieuze, uiterst schaars geklede zangeres onder de naam Lady Medusa en je kent alle muzikanten die ‘Medusa’s Spell’ in de studio ingespeeld hebben. Gerry Croon |
Volgende besprekingen
Zone Six - Kozmik Koon
Art Of Empathy - End Of I
La Merde - Zweet Spaart Bloed
Ledfoot - White Crow
Sons Of Alpha Centauri - Buried Memories (vinyl)
Spank The Nun - Initial Decay Control
Feu Follet - Le Champ Des Morts
Netherworld - Algida Bellezza
Espen Sommer Eide - The Waves
Peter Ivers - Becoming Peter Ivers
Andere besprekingen van SNAKESKIN
Snakeskin - Tunes for my Santiméa
SnakeSkin - Bite me / Etterna