|
|||||||||||||
Vrouwen (al mogen we in deze context gerust wijven zeggen) met ballen, we houden er wel van. Recent waren we nog zeer onder de indruk van Sara Taylor (Youth Code), maar zelfs zij verbleekt als een schoothondje in vergelijking met Kristen Rose (Sewer Goddess). Taylor is vooral kwaad, bij Rose slaat je eerder de schrik om het lijf, want voor hetzelfde geld spiest ze ritueel een paal door je rectum, om even poëtisch te schetsen waar je je aan mag verwachten bij het luisteren van deze Painlust. Stalen ballen alhier dus, die mensen met ‘painlust’ wel zullen kunnen appreciëren, het geheel klinkt immers als de soundtrack voor een groezelige kinky club, genre Rectum uit de film Irreversible bijvoorbeeld, en wie deze film kent nijpt zijn billen alvast stevig samen. Als artiesten evolueren gebeurt dat meestal van het ene album op het andere; Sewer Goddess lukt het om dit te doen op een en dezelfde plaat. Was Sewer Goddess in het verleden nog het solo project van Rose, dat met aan Brighter Death Now schatplichtige death industrial de nodige aandacht naar zich toe wist te trekken, heeft Rose heden ten dage een heuse band van Sewer Goddess gemaakt. “Plague Axis” begint dreigend met de angstaanjagende death growls van Kristen Rose die hierop klinkt als een ontwakend beest. Net als op vorig werk hoor je ook hier de invloed van Brighter Death Now, die de rest van het album plaats zal maken voor een ander, nieuw geluid. Knap begin, want nu het beest wakker is, is er geen houden meer aan, en dit weet Sewer Goddess uitstekend weer te geven op de nummers die volgen. “My Grave” opent meteen al een nieuwe deur, industrieel klinkende percussie, maar ook gitaren en een gedeclameerde tekst. Fijnproevers zullen hier waarschijnlijk moeten denken aan Queenadreena, de band van ex-Daisy Chainsaw zangeres Katie Jane Garside. Op “Flog” experimenteert Kristen Rose terug meer met haar vocalen, en klinkt ze als de zuster van Satan in hoogsteigen persoon, al zullen degenen die niet weten dat de stem van een vrouw komt (wat soms inderdaad niet te horen is) denken dat de Satan zelve zijn duivels (tja) aan het ontbinden is gelijk iemand die net iets te lang in een donkere kelder opgesloten zat. “Black Meat And Bones” foltert verder, op deze plaat is immers geen adempauze voorzien, de titel wordt alle eer aan gedaan. Ondertussen zouden we de stijlbreuk van Sewer Goddess bijna uit het oog verliezen, want de mix van Kristen’s vocale capriolen en de gelaagde gitaren (zie ook Neurosis en Godflesh) gaan uitstekend hand in hand. “Get The Rope” is iets minder wereldschokkend, maar het venijn zit hem uiteindelijk in de staart van de plaat: “Melena’s Mask’ brengt op een sublieme wijze het verleden, heden (en toekomst?) van Sewer Goddess in kaart: de industriële geluiden, de (post)metal gitaren, en de veelzijdige stem van Rose, in een bad van ijskoud angstzweet! Slechts zes nummers op deze plaat, amper een half uurtje luisterplezier (wat je onder plezier verstaat natuurlijk). Wij zijn alvast blij dat de anale ravage tot een minimum beperkt is gebleven!
Dimi Brands |
Volgende besprekingen
Black Light Ascension - Post Future Recordings
Lend Me Your Underbelly - Hover
Salome's Dance - Salome's Dance
Eltharia - Innocent
PolymoniQ - Languages
Sathönay - Gaziosmanpasa
White Coal Addiction - Minor Offence (EP)
Verzamelaar - This Is Gothic Rock vol II
Lebanon Hanover - Besides The Abyss
The Opposer Divine - Barb Wire Around Your Neck
U dacht natuurlijk aan Leipzig. Ook. Maar de stad Leeds kent een gothic rock verleden dat als historisch erfgoed moet gekoesterd (denk maar aan bands als The Sisters Of Mercy, The Rose Of Avalanche, March Violets, Salvation, Red Lorry Yellow Lorry,...) Mocht u tussen 7 en 10 juli nog vrij zijn en niks hebben gepland, ga dat horen en zien in ...
Tenminste grote bezieler en cult figuur bij onze Oosterburen Martin Sprissler besloot recent de stekker uit zijn geesteskind te trekken en biedt zijn titel aan voor overname. Een tweetal jaar geleden was er na een lange pauze sprake van een doorstart maar deze bleek niet helemaal te lopen zoals verwacht. Momenteel is Gothic Magazine 90 in ...
De naam Enzo Kreft hoeft geen introductie meer, deze oude krijger werd met de albums “Control” (2019) en “Different World” (2021) weerom ‘wereldberoemd’ in onze scene en scoorde zelfs torenhoog in de eindejaarslijstjes van menig Dark Entries schrijver. Reden, aanstekelijk electro, zowat de overtreffende ...
De Duitse Dark Dimensions labelgroep ging het trio Chris, Tom en Jason halen in Amerika om hier bij ons hun debuut de ep “Wicked Hands” bij Scanner uit te brengen. Het geluid van deze debuut ep ligt ergens tussen een actuele Placebo Effect en een minder technoïde versie van hun landgenoten Velvet Acid Christ in hun eerste ...
In tussentijd is de tournee van Crime and the City Solution achter de rug en zitten ze alweer in uitvalsbasis Berlijn te broeden op een nieuw studioalbum… Ook de heruitgave van hun backcatalogue door Mute geeft ons iets extra om naar uit te kijken. Voorlopig houden we uw nieuwsgierigheid alvast warm met dit concertverslag van hun huiskamerconcert ...
Over de vrijdag en zaterdag kan ik hier dus helaas niets kwijt, maar ik twijfel er niet aan dat anderen dat zeker even literair in mijn plaats zullen doen. Laat deze korte review dan ook veeleer een impressie zijn dan een festivalverslag of nog de beleving van één dag. Gelukkig heb ik voor de wintereditie, onder het aloude motto; ...
Ja u leest dit goed, de 2022 editie is nog maar net afgelopen en de organisatie gooit nu al een reeks namen voor onze voeten voor volgend jaar en struikelen zult u. Op deze affiche heel wat exclusiviteiten voor 2023; Project Pitchfork, Modern English, When In Rome, Corpus Delicti, Tyske Ludder, Golden Apes, NNHMN, Dorsetshire, Solor Dolorosa, ...
