|
|||||||||||||
Een groep die al sedert 1994 actief is, in 1997 verscheen het debuut “Embracing The Unknown” bij het toenmalige vooraanstaande electro label Zoth Ommog. Zegt de naam u nog iets? Ja? Dan praten we best even verder. Het debuutalbum werd via Infacted Recordings gepimpt in hun 'classics' serie en in 2018 heruitgegeven. Deze “Dead / End” is nog maar het tweede album van dit Zweedse duo, nadat ze in 2017 de ep ‘s “Warped Trauma” en “Trauma Toxicity” via Progress Productions aan vrouw en man hadden gebracht. Tot hier in een notendop de historie van Seven Trees. Ik geef toe, ze maken me het niet all te moeilijk. Muzikaal bijft Seven Trees trouw aan zijn wortels, de dark electro zoals die in de jaren 90 (en daarvoor) wel al meer werd gemaakt. Donker, synthetisch en claustrofobisch met meer nadruk op de onheilspellende sfeer dan op de beat om de beat, wat het later binnen dit genre ook zou worden. Niet bij Seven Trees evenwel, waar men vast houdt aan pakwek oude Vomito Negro en Placebo Effect, zoiets. In de bio is er sprake van een meer emotionele versie van The Klinik. Het is maar hoe je het noemen wil maar het geeft in elk geval een beeld. Dit is donkere electro tortuur, de pijn van zijn op de dansvloer zonder techno of andere cyber aspiraties. De oude Canadese school lijkt een andere invloed, althans voor er daar gitaren werden ontdekt. Negen nieuwe nummers krijgen we op dit album maar als u snel bent kunt u ook bij een op 200 exemplaren gelimiteerde versie terecht waarbij op een extra schijfje het oude originele materiaal van Seven Trees in de jaren 90 is bijeen gebracht, niet zelden in een demo versie. Deze kreeg ik niet, dus een vergelijk kan ik niet echt maken,maar zelfs zonder dat weet ik dat deze “Dead /End” voluit dark electro klinkt zoals ik dat gewend was toen ik in mijn jongere jaren ook op electro de dansvloer onveilig maakte. Hoogtepunten zijn er wat mij betreft niet, want dit is één lange, dreigende luistertrip, een horror scenario voor velen een plezierreisje voor anderen. Als ik dan toch één nummer moet noemen is het vast “Game Over” (zie clip), ergens halverwege het album dat “Dead / End” muzikaal en tekstueel aardig lijk samen te vatten. Dark electro in old school modus, zoals het hoort dus.
Kurt Ingels |
Progress ProductionsVolgende besprekingen
Vlimmer - The Complete 4th Box
Palila - Tomorrow I’ll Come Visit You And Return Your Records
Klootzakken Zijn Kut - Waardebom
Summer Of Seventeen - Summer Of Seventeen
Blind Delon - Chimères
Wardruna - Kvitravn
The Glad Husbands - Safe Places
Gabriella Smart - Inner Cities Composed By Alvin Curran
Die Form - Mental Camera
CNJR - I Can See The Church Burning Through The Binoculars
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...