|
|||||||||||||
Een groep die al sedert 1994 actief is, in 1997 verscheen het debuut “Embracing The Unknown” bij het toenmalige vooraanstaande electro label Zoth Ommog. Zegt de naam u nog iets? Ja? Dan praten we best even verder. Het debuutalbum werd via Infacted Recordings gepimpt in hun 'classics' serie en in 2018 heruitgegeven. Deze “Dead / End” is nog maar het tweede album van dit Zweedse duo, nadat ze in 2017 de ep ‘s “Warped Trauma” en “Trauma Toxicity” via Progress Productions aan vrouw en man hadden gebracht. Tot hier in een notendop de historie van Seven Trees. Ik geef toe, ze maken me het niet all te moeilijk. Muzikaal bijft Seven Trees trouw aan zijn wortels, de dark electro zoals die in de jaren 90 (en daarvoor) wel al meer werd gemaakt. Donker, synthetisch en claustrofobisch met meer nadruk op de onheilspellende sfeer dan op de beat om de beat, wat het later binnen dit genre ook zou worden. Niet bij Seven Trees evenwel, waar men vast houdt aan pakwek oude Vomito Negro en Placebo Effect, zoiets. In de bio is er sprake van een meer emotionele versie van The Klinik. Het is maar hoe je het noemen wil maar het geeft in elk geval een beeld. Dit is donkere electro tortuur, de pijn van zijn op de dansvloer zonder techno of andere cyber aspiraties. De oude Canadese school lijkt een andere invloed, althans voor er daar gitaren werden ontdekt. Negen nieuwe nummers krijgen we op dit album maar als u snel bent kunt u ook bij een op 200 exemplaren gelimiteerde versie terecht waarbij op een extra schijfje het oude originele materiaal van Seven Trees in de jaren 90 is bijeen gebracht, niet zelden in een demo versie. Deze kreeg ik niet, dus een vergelijk kan ik niet echt maken,maar zelfs zonder dat weet ik dat deze “Dead /End” voluit dark electro klinkt zoals ik dat gewend was toen ik in mijn jongere jaren ook op electro de dansvloer onveilig maakte. Hoogtepunten zijn er wat mij betreft niet, want dit is één lange, dreigende luistertrip, een horror scenario voor velen een plezierreisje voor anderen. Als ik dan toch één nummer moet noemen is het vast “Game Over” (zie clip), ergens halverwege het album dat “Dead / End” muzikaal en tekstueel aardig lijk samen te vatten. Dark electro in old school modus, zoals het hoort dus.
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Vlimmer - The Complete 4th Box
Palila - Tomorrow I’ll Come Visit You And Return Your Records
Klootzakken Zijn Kut - Waardebom
Summer Of Seventeen - Summer Of Seventeen
Blind Delon - Chimères
Wardruna - Kvitravn
The Glad Husbands - Safe Places
Gabriella Smart - Inner Cities Composed By Alvin Curran
Die Form - Mental Camera
CNJR - I Can See The Church Burning Through The Binoculars