|
|||||||||||||
Derde en laatste deel van de trilogie “The Death And Resurrection Of Krautrock”, waarvan het eerste deel, “AUM” in 2011 verscheen en het tweede deel, “IO” in 2014. Het zopas uitgekomen “The Death And Resurrection Of Krautrock: OMEGA” is dus het derde en laatste deel van deze trilogie. Alle drie de delen van de trilogie zijn opgebouwd volgens het zelfde stramien met telkens 5 tracks. De eerste track heet steeds “In” (of “In II”, “In III”), dan volgt de lange titelsong, dan twee andere tracks en de slotsong heet steeds “Out” (of “Out II” of “Out III”). Vergelijken met zijn voorgangers kan ik dit laatste deel van de trilogie niet, want ik heb de twee voorgangers spijtig genoeg niet gehoord. Seven That Spells is een band uit de Kroatische hoofdstad Zagreb en werd in 2003 opgericht door ene Niko Potočnjak. Sinds de stichting passeerden er reeds meer dan 60 (!) muzikanten. Seven That Spells spelen energieke en vrij zware psychedelic rock, of zeg gerust acid rock of krautrock, soms ietwat neigend naar spacerock. ‘We are the dogs of western jazz society looking for dope’, beweren ze op hun website. Dat is alvast duidelijk. De bezetting voor dit 10de album – als we goed geteld hebben – bestaat uit Niko Potočnjak (gitaar, synths), Jeremy White (bass, vocals en tegenwoordig het tweede vaste bandlid), Gordan Tomić (gitaar, vocals) en Blake Fleming (drums). Bij het beluisteren van de lang uitgesponnen acid rock tracks op dit album moeten we herhaaldelijk denken aan de Japanners van Acid Mothers Temple (goed bevriend trouwens met Seven That Spells) en aan Igra Staklenih Perli, die andere bekende spacerock / prog / heavy psych band uit ex-Joegoslavië. Hoogtepunt is voor mij de 13 minuten durende voorlaatste track “Future Lords” waarop we een soort sjamanenzang horen als van een bizar ritueel. De lange haast 19 minuten durende titelsong bevat spetterend drumwerk met ook een lange drumsolo en veel tempowisselingen. De drie overige tracks, de heftige, ritmische opener “In III”, slottrack “Out III” en “Chronos” zijn met hun 4 à 6 minuten een stuk korter. Over het algemeen zijn de composities repetitief van aard en vrij monotoon, maar even goed bezwerend hypnotisch en meeslepend met hun opzwepende percussie, fel gitaarwerk en occulte chants in een onbestemde taal.
Henk Vereecken |
Sulatron RecordsVolgende besprekingen
Sextile - Albeit Living
Silent Runners - The Directory
Anemone Tube - The Three worlds - Forget Heaven
StringStrang - Waasland
Kim Myhr - You | me
Creation Through Destruction & Maurizio Bianchi - Nullification
Alessio Santini - Kenter
Last Dominion Lost - Abomination Of Desolation
Last Dominion Lost - Snowdrops From A Curate's Garden
Alexander Hacke & Danielle De Picciotto - Menetekel
Andere besprekingen van SEVEN THAT SPELLS
Seven That Spells - Superautobahn
Seven That Spells - Acid Taking And Sweet Love Making
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
Op vrijdag 16 november gaat de 25ste Dark Entries Night door in de Gentse Kinky Star. En we breken daarbij de regels. Op de affiche staat uitzonderlijk slechts één groep en dan nog een buitenlandse, terwijl we doorgaans twee Belgische groepen programmeren. Verwacht van ons geen zure oprispingen over het behouden van onze tradities, ...
Hebben we u al gezegd dat de laatste plaat van Goethes Erben – ‘Am Abgrund’ – een waar meesterwerkje is, dat in duisternis aansluit bij de trilogie waarmee de groep begin jaren 90 startte? Onze recensent Kurt Ingels werd er zowaar lyrisch van: ‘Aan de afgrond, waarvan? Het hoeft geen betoog dat Oswald Henke op ...
Maak kennis met Abstrackt Black. Abstrackt Black is het muzikale alter-ego van Sidney Stoffels, met een geluid dat teruggrijpt naar de jaren 80, maar tegelijk ook fris is. Stoffels gaf ons wat uitleg bij zijn project: ‘Bij de naam Abstrackt Black heb ik Abstrackt met opzet verkeerd gespeld, als verwijzing naar het los staan van realiteit ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...
35 jaar geleden bracht Enzo Kreft twee minimal synth ep's uit. Toen rond 2010 bleek dat er nog steeds interesse was voor zijn werk van toen, besloot hij het project nieuw leven in te blazen. Er volgden nieuwe platen uit in 2016 en 2017. En sinds een klein jaar is Enzo Kreft - dat totnogtoe en zuiver studioproject was - ook op de planken. ...