|
|||||||||||||
Derde en laatste deel van de trilogie “The Death And Resurrection Of Krautrock”, waarvan het eerste deel, “AUM” in 2011 verscheen en het tweede deel, “IO” in 2014. Het zopas uitgekomen “The Death And Resurrection Of Krautrock: OMEGA” is dus het derde en laatste deel van deze trilogie. Alle drie de delen van de trilogie zijn opgebouwd volgens het zelfde stramien met telkens 5 tracks. De eerste track heet steeds “In” (of “In II”, “In III”), dan volgt de lange titelsong, dan twee andere tracks en de slotsong heet steeds “Out” (of “Out II” of “Out III”). Vergelijken met zijn voorgangers kan ik dit laatste deel van de trilogie niet, want ik heb de twee voorgangers spijtig genoeg niet gehoord. Seven That Spells is een band uit de Kroatische hoofdstad Zagreb en werd in 2003 opgericht door ene Niko Potočnjak. Sinds de stichting passeerden er reeds meer dan 60 (!) muzikanten. Seven That Spells spelen energieke en vrij zware psychedelic rock, of zeg gerust acid rock of krautrock, soms ietwat neigend naar spacerock. ‘We are the dogs of western jazz society looking for dope’, beweren ze op hun website. Dat is alvast duidelijk. De bezetting voor dit 10de album – als we goed geteld hebben – bestaat uit Niko Potočnjak (gitaar, synths), Jeremy White (bass, vocals en tegenwoordig het tweede vaste bandlid), Gordan Tomić (gitaar, vocals) en Blake Fleming (drums). Bij het beluisteren van de lang uitgesponnen acid rock tracks op dit album moeten we herhaaldelijk denken aan de Japanners van Acid Mothers Temple (goed bevriend trouwens met Seven That Spells) en aan Igra Staklenih Perli, die andere bekende spacerock / prog / heavy psych band uit ex-Joegoslavië. Hoogtepunt is voor mij de 13 minuten durende voorlaatste track “Future Lords” waarop we een soort sjamanenzang horen als van een bizar ritueel. De lange haast 19 minuten durende titelsong bevat spetterend drumwerk met ook een lange drumsolo en veel tempowisselingen. De drie overige tracks, de heftige, ritmische opener “In III”, slottrack “Out III” en “Chronos” zijn met hun 4 à 6 minuten een stuk korter. Over het algemeen zijn de composities repetitief van aard en vrij monotoon, maar even goed bezwerend hypnotisch en meeslepend met hun opzwepende percussie, fel gitaarwerk en occulte chants in een onbestemde taal.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
Sextile - Albeit Living
Silent Runners - The Directory
Anemone Tube - The Three worlds - Forget Heaven
StringStrang - Waasland
Kim Myhr - You | me
Creation Through Destruction & Maurizio Bianchi - Nullification
Alessio Santini - Kenter
Last Dominion Lost - Abomination Of Desolation
Last Dominion Lost - Snowdrops From A Curate's Garden
Alexander Hacke & Danielle De Picciotto - Menetekel
Andere besprekingen van SEVEN THAT SPELLS
Seven That Spells - Superautobahn
Seven That Spells - Acid Taking And Sweet Love Making