Een album als een kleurenpallet waarbij elke compositie de naam van een kleur meekrijgt. Passeren zodoende de revue: “Cyan”, “Magenta”, “Yellow”, “Imperfect Black”, “Absolute Black”, “Translucence” en “Clarity”.

Seims uit het Australische Sydney spelen volgens de promo-sheet math rock maar eigenlijk is hun sound veel en veel breder dan dat. Seims heeft een enorm eclectische sound met elementen van math rock, post rock, progrock, psychedelic rock, noiserock en zelfs ethereal. Eigenlijk vind ik art rock nog de beste omschrijving voor wat ze doen. De band is het geesteskind van multi-instrumentalist Simeon Bartholomew die al de muziek op dit album componeerde. Zelf doet hij (een deel van) de bassen, gitaren, synths, piano, vocals en programming en wordt hij voor de opnames van dit album bijgestaan door nog een keur aan muzikanten op viool, cello, trompet en trombone, gitaar, percussie en zang.

“3+3.1” (7 tracks, 46 minuten) is Seims’ vierde album met een redelijk cryptische titel maar deze valt al meer op zijn plaats als we hem relateren aan de rest van hun discografie en die omvat: “SEIMS” (2012), “II” (2015) en “3” (2017). Hun vorig jaar verschenen EP heette “3.1”. En ja dit nieuwe album “3+3.1” verzamelt dus eigenlijk gewoon het materiaal van “3” (“Cyan”, “Magenta”, “Yellow”, “Imperfect Black”, de kleuren van het CMYK kleurensysteem dat we kennen van uit de drukkerijwereld) en dat van “3.1” (“Absolute Black”, “Translucence” en “Clarity”).

Opener “Cyan” klinkt als proggy postrock met blazers en strijkers en naar het einde toe wordt het behoorlijk druk als in een soort noiserock orgie. “Magenta” moet het minder van dit soort gecontroleerde chaos hebben maar meer van synthesizers. Het is wel ook een erg levendige track.

In “Yellow”, het langste nummer van 12,5 minuten, zit één meeslepende zomerse gitaarlijn voor op het post-corona openluchtfestival. Met zelfs een paar korte stukjes gewild valse samenzang als van een bende zatte punkrockers na een Pogues concert, is dit toch wel de kleurrijkste en meest levendige track. Het gele nummer eindigt (zie ook het hoesje) in een toets oranje. Deze oranje subcompositie zijnde de laatste twee minuten van de “Yellow” track klinkt als heuse ethereal wave compleet met heavenly voices vrouwenzang. Een heel straffe compositie is dit met zot veel variatie en enkel de slottrack vind ik nog sterker.

“Imperfect Black” is de eerste en enige echt vocale track met vrouwelijke vocals. “Absolute Black” klinkt vervolgens bijlange niet zo duister als ik had verwacht. Het is vooral een enorm dynamisch stuk met zowel een soort heavy progrockstukken met gitaren als rustige passages met viool en synthesizers.

“Translucence” laat een erg mooie symbiose horen tussen strijkers en gitaren. Slottrack “Clarity” is tenslotte de reden waarom dit album een 8 meekrijgt, een brok sublieme psychedelic rock, die met zijn amper 4 minuten van mij een stuk langer had mogen duren.

“3+3.1” werd een indrukwekkend werkstuk voor de fans van alternatieve rock, math rock, art rock, post rock en van progrock in de geest van King Crimson en Van Der Graaf Generator.

Website

Facebook

Henk Vereecken
07/01/2021