Familiebedrijf Section 25 ontstond in het gezegende jaar 1977 en hun mede door Ian Curtis geproduceerde eerste single ‘Girls Do Not Count’ werd uitgebracht door het legendarische Factory Records. Net zoals Joy Division na de dood van Curtis de elektronische toer op ging via New Order, zo verging het ook Section 25 vanaf 1984, toen ze het album From The Hip (met daarop de hit ‘Looking For A Hilltop’) opnamen. Producer van dienst was deze keer Bernard Sumner, van New Order inderdaad. Hierna kwam in 1988 haast onopgemerkt het album Love & Hate uit. Dit album werd opgenomen in 1986 maar door problemen op het vlak van copyright van single Bad News Week liet de release maar liefst twee jaar op zich wachten.

Lang leek het dat hiermee de zwanenzang van Section 25 gezongen was. Tot als vanuit het niets in 2006 het album Part Primitiv verscheen. Nature + Degree (2009) bewees dat de terugkeer van Section 25 niet iets eenmaligs bleek. Maar de Britten bleven niet van onheil gespaard. Deze heropleving leek dan ook abrupt een halt toegeroepen te worden toen op 27 februari 2010 stichtend lid, zanger en bassist Larry Cassidy het leven liet.

Gelukkig niet, zo bleek, want Larry’s dochter Bethany Cassidy (en dus ook dochter van Jenny Ross, de zangeres van ‘Looking From A Hilltop’) zou in de voetstappen van haar vader treden en plaatsnemen achter de microfoon.

Allereerst werd werk gemaakt van een remix-album (Retrofit (2010)), oude nummers die door de band zelf in een nieuw jasje gestoken werden. Toen drie jaar later Eigengrau (2013) verscheen en wederom een remix album bleek te zijn, deze keer van andere artiesten (waaronder Absolute Body Control, Zoviet France en Portion Control) die aan de slag gingen met Section 25 materiaal, vonden we dit toch verdacht veel op bloedarmoede lijken.

Toch niet, want gelijktijdig verscheen ook een gloednieuw studioalbum: Dark Light. Alfresco (2016) was nog een live album, en wederom was het een tijdje wachten, maar zag in 2018 met Elektra alsnog een nieuw studioalbum het levenslicht.

Een beetje geholpen uit een wel zeer onverwachte hoek kwam Section 25 in 2016 extra in de aandacht. Rapper Kanye West gebruikte voor zijn nummer ‘FML’ namelijk een sample uit het nummer ‘Hit’. Naast de tien nieuwe nummers kan je op Elektra ook de erkenning van Section 25 terugvinden onder de vorm van een cover van het Kanye West nummer.

De synths zijn nog wel aanwezig op Elektra maar het stemt ons gelukkig dat bas, gitaar en drum een vooraanstaande rol krijgen in de sound van Section 25. Wat vooral opvalt is het gitaargeweld dat klinkt alsof het afkomstig is van een roedel jonge, gretige en al even hongerige honden.

Een terugkeer naar de post-punk in de beginperiode? Deels wel, al horen we ook veel gelijkenissen met het typische jaren 90 geluid van de zogenaamde female-fronted gitaarbandjes, een genre dat wat ons betreft ook aan een revival toe is.

Opener ‘Laid Back’ doet zijn titel alle eer aan, en serveert een portie hemelse dreampop, maar vanaf dan gaat het licht op groen om het gaspedaal volledig in te drukken.

Tekstueel horen we enorm veel herhalingen, het lijkt haast dat de inspiratie hiervoor nog niet helemaal op punt stond. Op zich niet storend, ware het niet vele nummers op Elektra gebruik maken van herhalende woorden of zinnen.

De krachtige zang van Bethany maakt niet alles, doch veel goed. “It don’t get much better than this” klinkt het meermaals in het snedige ‘It Don’t Get’, en hoewel we geen enkel slecht nummer gehoord hebben, bombarderen we deze punky song tot onze favoriet van Elektra.

Section 25 klinkt meer dan 40 jaar na datum nog steeds even fris, en dat is op zich al een hele puike prestatie. ‘You Don’t Have To Be Liked To Be Good’, bij Section 25 zit het op beide vlakken dus nog wel snor.

Section 25

Dimi Brands
19/03/2019