Vier artiesten die reeds in tal van projecten opdoken slaan op dit Kave-project de handen in elkaar: de Zwitserse jazzdrummer Samuel Rohrer die naar voren stapt als creatief directeur van het kwartet, zanger-gitarist Stian Westerhus (ooit nog actief bij Jaga Jazzist) en Tobias Freund die onder de noemer NSI reeds vele jaren samenspeelde met Loderbauer.

De grootste uitdaging bij zulke samenwerking is om de som te laten klinken als meer dan het geheel der delen. Wat synergie betreft zit het bij deze ervaren heren gelukkig wel snor. Tegelijkertijd weten deze mannen maar al te goed dat cohesie weinig voorstelt zonder dat die samengestelde delen op zichzelf overtuigend zijn. Dat de heren geen vreemden voor elkaar zijn (naast NSI was er ook het Ambiq-trio waarin Rohrer en Loderbauer in de weer waren met organisch klinkende techno) helpt natuurlijk ook een aardig handje.

De reis die de vier met Kave willen maken is het samenbrengen van spelers die even goed thuis zijn in de snelle mechanica van vrije groepsimprovisatie en de compositiestrategieën van contemplatieve ambient en elektronische muziek in het algemeen.

Rohrer omschrijft Kave als iets “bos-achtigs”. Door lekker vaag te blijven een omschrijving die voor elke luisteraar enorm verschillende betekenissen kan hebben. Voor Rohrer verwijst het naar muziek die vertrouwen heeft in de diepgewortelde grondslagen en wordt bepaald door een dichtheid en mysterie die gemakkelijk met duisternis kan worden verward, terwijl het toch zijn heldere vitaliteit bewijst door de handeling van vertakking en onverwachte diversificatie.

Meer concreet horen wij vooral ambient die goed in elkaar zit, maar waarvan achteraf weinig blijft hangen. Het is een feit dat we hier te maken hebben met artiesten die weten met wat ze bezig zijn, maar het opeenstapelen van al dit vakmanschap en talent lijdt nogal eens vaak tot vervlakking. Wat dus ook hier aan de orde is.

Toch onthouden we graag de nummers ‘Divided We Fall’ waarbij de getormenteerde stem van Westerhus ons aan die van Scott Walker en Anthony Hegarty (die zich tegenwoordig als Anohni laat aanspreken) doet denken en het sterke staaltje post rock met als titel Giant Peach (een literaire verwijzing naar de macabere eigenzinnigheid van Roald Dahl).

Een herfstwandeling door het bos gepland? Kave kan dan wel een aangename metgezel zijn, maar dwaal niet af van het pad. Of moeten we nog eens vertellen hoe het Roodkapje vergaan is?

Samuel Rohrer

Max Loderbauer

Tobias Freund

Stian Westerhus

Dimi Brands
09/09/2020