|
|||||||||||||
Het cliché wil dat een werkgever vaak weet hoe het werk gedaan moet worden, maar liever niet de handen uit de mouwen steekt. Wanneer dit toch gebeurt, heeft deze een reputatie hoog te houden, en mag hij in geen geval afgaan voor de ogen van zijn of haar werknemers. Labelmanagers vormen hierin vaak een uitzondering op de regel, want vaak zijn ze zelf actief bezig met muziek maken. Stefan Alt (Salt) staat al sinds de vroege jaren aan het hoofd van het gerenommeerde Ant-Zen label. Ant-Zen is de afkorting voor Anti-Zensur, meteen de modus operandi van het label dat zich niet de mond laat snoeren. Alt is er vooral verantwoordelijk voor de vormgeving en de layout van de albums die hier verschijnen, maar zo nu en dan kruipt hij onder zijn artiestennaam Salt ook achter de machines. Doch behalve wat samenwerkingen en singles, duurde het maar liefst 30 jaar vooraleer we een eerste langspeler van de Ant-Zen topman mochten verwelkomen. Het maakt de verwachtingen alleen maar hoger natuurlijk, maar Alt weet als een volleerd hoogspringer deze metershoge lat met een ruime marge te overwinnen. Wanneer hij in de aanloop beroep doet op de Japanse artiest Noiseconcrete en diens partner 3CHI5 op vocalen tijdens ‘Feeling Connector’ is deze springplank duidelijk het dichtste dat een Ant-Zen artiest ooit bij popmuziek gekomen is. Knap! ‘Beneath The Skin’ blijft in Oosterse sferen, althans de bewerkte stem die doorheen de noise bibbert, klinkt ons ook vrij Japans in de oren. “Noise pop beat massacre with a Japanese green tea infusion” lezen we in de perstekst die dit album vergezelde. Verder op het album horen we nog Oosterse stemmen die zich mengen, maar ook de Japanse tekens op de hoes bevestigen ons idee. Lekker eclectisch is ‘After Diner Dip’, dat even efficiënt is tegen een “klopke” als een overvolle baxter loodzware koffie. ‘Cream Crackered’ is dan weer heerlijk onversneden noise met een fijne cadans, die we alhier met applaus verwelkomen. Maar Invisible is bovenal ook een album van uitersten, na deze brok lawaai is het bijvoorbeeld de beurt aan ‘Unhidden Content’ dat zeer ritmisch en wiebelend van zich laat horen. Invisible is genre-tartend, maar niet in de gebruikelijke betekenis dat het aspecten van verschillende genres bevat. De muziek is noise noch pop in die zin dat het voldoet aan de gebruikelijke verwachtingen die deze termen oproepen. Dan denken we meteen terug aan die Japanse thee: water en thee zijn twee afzonderlijke dingen, voeg je ze samen krijgt het water een smaakje enerzijds en wordt de thee vloeibaar anderzijds. Maar het is nog steeds hetzelfde water en dezelfde thee. Als u op dezelfde golflengte zit, dan kan u dit doortrekken naar de muziek op Invisible. Salt was tot op heden muzikaal gezien vrij ‘invisible’, maar dit ijzersterke album van de grote baas hemzelve brengt hier niet alleen verandering in, tevens legt het gezonde druk op de schouders van de andere Ant-Zen artiesten. Al zo'n 25 jaar is Ant-Zen een echt kwaliteitslabel, en het zou al heel erg mis moeten gaan zou hier in de nabije toekomst verandering in komen.
Dimi Brands |
Ant-ZenVolgende besprekingen
Michael Idehall - Prophecies Of The Storm
St. Michael Front - End Of Ahriman
Dead High Wire - Pray For Us
Liquid Visions - Hypnotized
M. Geddes Gengras - Light Pipe
Mystigma - Unter Wölfen
By The Spirits - We Are Falling
A Cryo Chamber Collaboration - Shub-Niggurath
Geneva Skeen - A Parallel Array Of Horses
Gertrud Stein - Moonlandings ep (vinyl)
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Crooniek heeft zijn eerste cd uit: 'Trail of Time'. Tenminste als enkel Crooniek, want eerder al bracht het blazersensemble uit Kampenhout cd's uit met Olivier & Crooniek, en als onderdeel van Winterstille. Crooniek is een ensemble dat verbonden is aan Gerry Croon, redacteur bij Dark Entries. Gerry schrijft graag arrangementen ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Terwijl u en ik nog altijd wachten op de al ‘eeuwen’ (nu, zo lijkt het wel) nieuw albums van meneer Smith en de zijnen komt er alweer een heuse box. Ditmaal worden live opnames uit de jaren 70, 80 en 90 gepresenteerd, goed voor 6 cd’s en 54 nummers. Al komen sommige nummers, die steevast al decennia de The Cure set halen, ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Het was al een tijdje rustig rond Agent Side Grinder. Iets wat Pete Burns ook is opgevallen. Pete Burns is dan ook de andere ik van Kill Shelter. Die laatste naam is geen onbekende meer, nooit vies geweest van enige samenwerkingen en vaak werkzaam als producer voor tal van bands.
Kill Shelter mag een identiteit hebben die vaak weerkeert. ...
En dat is niets om ook maar een klein greintje schaamte voor te kennen, want schaamte is de schaduw van de liefde. Vaselyne, het buiten proporties aanstekelijke duo met Yvette Winkler en Frank Weyzig bereidt zich voor op een album dat er tegen 3 juni staat aan te komen. The Sea Says mag alvast iets zijn om naar uit te kijken. Getuige daarvan ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...