Het cliché wil dat een werkgever vaak weet hoe het werk gedaan moet worden, maar liever niet de handen uit de mouwen steekt.

Wanneer dit toch gebeurt, heeft deze een reputatie hoog te houden, en mag hij in geen geval afgaan voor de ogen van zijn of haar werknemers.

Labelmanagers vormen hierin vaak een uitzondering op de regel, want vaak zijn ze zelf actief bezig met muziek maken.

Stefan Alt (Salt) staat al sinds de vroege jaren aan het hoofd van het gerenommeerde Ant-Zen label. Ant-Zen is de afkorting voor Anti-Zensur, meteen de modus operandi van het label dat zich niet de mond laat snoeren.

Alt is er vooral verantwoordelijk voor de vormgeving en de layout van de albums die hier verschijnen, maar zo nu en dan kruipt hij onder zijn artiestennaam Salt ook achter de machines.

Doch behalve wat samenwerkingen en singles, duurde het maar liefst 30 jaar vooraleer we een eerste langspeler van de Ant-Zen topman mochten verwelkomen.

Het maakt de verwachtingen alleen maar hoger natuurlijk, maar Alt weet als een volleerd hoogspringer deze metershoge lat met een ruime marge te overwinnen.

Wanneer hij in de aanloop beroep doet op de Japanse artiest Noiseconcrete en diens partner 3CHI5 op vocalen tijdens ‘Feeling Connector’ is deze springplank duidelijk het dichtste dat een Ant-Zen artiest ooit bij popmuziek gekomen is. Knap!

‘Beneath The Skin’ blijft in Oosterse sferen, althans de bewerkte stem die doorheen de noise bibbert, klinkt ons ook vrij Japans in de oren. “Noise pop beat massacre with a Japanese green tea infusion” lezen we in de perstekst die dit album vergezelde. Verder op het album horen we nog Oosterse stemmen die zich mengen, maar ook de Japanse tekens op de hoes bevestigen ons idee.

Lekker eclectisch is ‘After Diner Dip’, dat even efficiënt is tegen een “klopke” als een overvolle baxter loodzware koffie.

‘Cream Crackered’ is dan weer heerlijk onversneden noise met een fijne cadans, die we alhier met applaus verwelkomen. Maar Invisible is bovenal ook een album van uitersten, na deze brok lawaai is het bijvoorbeeld de beurt aan ‘Unhidden Content’ dat zeer ritmisch en wiebelend van zich laat horen.

Invisible is genre-tartend, maar niet in de gebruikelijke betekenis dat het aspecten van verschillende genres bevat. De muziek is noise noch pop in die zin dat het voldoet aan de gebruikelijke verwachtingen die deze termen oproepen. Dan denken we meteen terug aan die Japanse thee: water en thee zijn twee afzonderlijke dingen, voeg je ze samen krijgt het water een smaakje enerzijds en wordt de thee vloeibaar anderzijds. Maar het is nog steeds hetzelfde water en dezelfde thee. Als u op dezelfde golflengte zit, dan kan u dit doortrekken naar de muziek op Invisible.

Salt was tot op heden muzikaal gezien vrij ‘invisible’, maar dit ijzersterke album van de grote baas hemzelve brengt hier niet alleen verandering in, tevens legt het gezonde druk op de schouders van de andere Ant-Zen artiesten. Al zo'n 25 jaar is Ant-Zen een echt kwaliteitslabel, en het zou al heel erg mis moeten gaan zou hier in de nabije toekomst verandering in komen.

Salt

Dimi Brands
22/12/2018