Dark Entries ontdekte deze Amerikaanse goth rock formatie uit Californië USA met de debuut ep “Fairytale”. Met deze “Nightmare” presenteert het vijfkoppige gezelschap ons hun albumdebuut in eigen beheer. Al zal deze groep, die hun thuisland de titel kregen ‘best unsigned Californian goth band’ op myspace in de nabije toekomst op wel wat label interesse kunnen rekenen.

Waarom? Heel eenvoudig “Nightmare” is een gevarieerd soms metalig dan weer een beetje heidens aandoend goth album met een aantal nummers met potentieel. “Ashes” opent met toegankelijke goth metal die mede door de vocale inbreng van Ruby Ruin na de eerste seconden meer de richting uitgaat van stevige Californische death rock, stijl oude Voodoo Church, Super Heroines of 45 Grave. Iets wat ook kan gezegd van “Dying Time” waarbij vrouwelijke rock vocalen de hoofdrol spelen.

“Bloodletting” is een geslaagde cover van de gelijknamige Concrete Blonde song en live een succesnummer voor Saints Of Ruin. Een korte “Nightmare”, naadloos gevolgd door “End Of Days” is minder angstaanjagend dan de titel zou doen vermoeden maar eerder een zich traag op gang trekkende sleper die alleen wordt verstoord door het geloei van de sirenes op de achtergrond. “Be My King” is een melodieus hoogtepunt dat mij aan Inkubus Sukkubus doet denken, hetzelfde kan gezegd van “A Murder of Crows” (al had die gitaarsolo niet gehoeven) en de meezinger “Halloween Song” met het leuke refrein ‘La la la la laaa laaa la la lalalalaaa la la laaa (x2)’ en pseudo creepy tekst. Leuk nummer en dat bedoel ik niet sarcastisch! ‘The nighttime leads it’s queen and every day is Halloween… and the good times come when the bad guys go… to the wicked place way down below… ‘

“Never Go Away” lijdt naar mijn smaak een beetje te veel aan het gitaarsolo euvel en die dingen behoren niet meteen tot mijn voorkeuren aangaande muziek. “Dark Night” doet het in dat opzicht dan weer beter en rockt opnieuw een stuk strakker met dito meezing refrein, “The Darkening” tenslotte trekt nog eens alle registers open en laat zich nog best al een soort metal ballade omschrijven, inclusief een voorzichtige mannelijke ‘grunt’ op de achtergrond.

Slotsom; een acceptabel debuut in eigen beheer tussen goth rock en goth metal een aantal leuke nummers als uitschieter die beslist voor een labelreleases in aanmerking komen… U kunt op de website van de groep terecht indien u deze in uw collectie wil hebben!

Saints Of Ruin

Kurt Ingels
13/01/2010