“Je kan de mens van alles verwijten, maar dit moest je hem toch nageven: hij was ontegenzeglijk een vindingrijk zoogdier.” Deze zin las ik onlangs in de roman Platform van Michel Houellebecq. Vindingrijk kan je de Zwitser Roland Bucher gerust noemen. Want wanneer je honderden (misschien wel duizenden?) instrumenten voor het uitkiezen hebt, maar toch je gading niet vindt, wat doe je dan? Inderdaad, zelf eentje maken.

Vindingrijk in zijn daden, kan dit minder van zijn woorden gezegd worden: het zelf geproduceerde instrument dopen met de naam “noise table”, vinden we dan ook vrij zwakjes.

Gelukkig voor Bucher doen in het genre waarin hij opereert woorden er meestal niet echt toe, en mag de focus compleet naar de muziek gaan.

Voor het instrument waarover sprake trok Bucher bijna tien jaar onderzoek uit. Door de reacTIVision software te combineren met Max/MSP programmering, is de noise table zowel een controller als een granulaire synthesesampler. Dit maakt het voor Bucher, een doorgewinterde drummer in bands als Blind Butcher en Kion, mogelijk om voor een publiek vrij te improviseren. Kleine muziekinstrumenten en alledaagse voorwerpen vormen de input voor de samples. Die samples worden vervolgens verbonden met objecten die Bucher verplaatst op een glazen venster dat in de tafel werd geplaatst en van onderaf wordt gefilmd, waardoor de uitvoer wordt geregeld. Het klinkt allemaal even indrukwekkend als het eruitziet, via deze link heb je alvast een idee.

Net zoals zijn livesets vertrok Bucher voor zijn debuut van uit improvisaties, die langzaam vorm kregen tijdens bezoeken aan Chili en Brazilië in 2018 als onderdeel van een studiebeursprogramma alwaar hij ook verschillende keren optrad voor het Zuid-Amerikaanse publiek.

Viaje combineert de lichamelijkheid van de improvisatiepraktijk met een klassieke benadering van compositie en benadrukt het emotionele, verhalende en atmosferische potentieel van korrelige noise.

Opener ‘Acamar’ weet harde elektronische geluiden op te bouwen en klinkt hierdoor erg machinaal. Het volgende nummer gaat weer helemaal de andere toer op: zo horen we allerlei natuurgeluiden waaronder vogelzang tijdens ‘Curinanco’.

Je kan je ook afvragen of het razende gedrum van ‘Ircan’ manueel werd gespeeld, of het gewoon het vervormde geluid is dat Bucher in gang zette door enkele voorwerpen over het glas te bewegen.

Na deze drie langere (tussen de 8 en 10 minuten) vormen twee kortere nummers de coda van dit sterke debuut. Ze leveren meteen het bewijs dat ook in compacte vorm dit opmerkelijke instrument directe emotionele reacties kan opwekken.

Absolute aanrader voor muzikale avonturiers!

Roland Bucher

Dimi Brands
14/12/2019