WGT, 20 mei 2018. Het is een zonnige dag en er hangt een gemoedelijke sfeer op het stoffige terrein van NonTox, het openluchtpodium voor de fans van hedendaagse donkere elektronische muziek. Ik ben nog aan het nagenieten van het optreden van Alphamay, wanneer Reichsfeind begint te spelen. Beminnelijke electro- en futurepopklanken, gedragen door een engelenstem, vullen de warme namiddaglucht. Ik sta als betoverd te luisteren en heb na afloop van het optreden maar één doel: als de bliksem het album van deze Duitse jongeman kopen.

Reichsfeind is het project van Timo Revna. Volgens de Facebook-pagina zou het opgericht zijn in 2011, maar het debuut 'Living In Space' is pas vorig najaar uitgekomen op het mij onbekende label e-noxe. Ik had nog nooit van Reichsfeind gehoord, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit opging voor het gros van de affiche van NonTox dit jaar. Het is puur toeval dat ik deze artiest heb ontdekt, want ik was aanvankelijk van plan om na het optreden van Alphamay vrijwel meteen de tram terug te nemen naar het centrum van Leipzig. Doordat ik ben blijven plakken aan de merchandise-stand, heb ik kennisgemaakt met wat voor mij toch wel de revelatie van dit WGT was.

Waarom deze muziek recht naar mijn hart ging? Welnu, ik heb altijd al een zwak gehad voor hoogst melodische electro en futurepop, een genre dat zijn hoogtepunt kende in de vroege jaren 2000, maar al snel plaats moest ruimen voor aggrotech/terror EBM en later voor nog hardere stijlen (de echte "cyber" muziek, zeg maar). Hoe harder en onpersoonlijker de club electro werd, hoe meer ook de vocals op de achtergrond kwamen te staan. Van zware stemeffecten (distortion, pitchshifting) tot compleet nietszeggende en veelal platvloerse samples. Ik zag het met lede ogen aan en besloot op een bepaald moment om mijn aandacht te verleggen naar old-school electro. Ik grijp nog geregeld terug naar de melodische electro/futurepop-releases in mijn muziekcollectie, maar de meeste hiervan zijn ondertussen toch al een dikke 15 jaar oud.

Het is dan ook een aangename verrassing om op een cd als 'Living In Space' te stuiten. Niet alleen omdat deze nostalgische gevoelens naar muzikaal betere tijden oproept, maar gewoon omdat dit technisch-objectief een sterk debuut is. De tracks zijn haarfijn gecomponeerd, met een toewijding die naar perfectionisme neigt. Ook de vocals zijn van een niveau dat je nog maar weinig tegenkomt in de hedendaagse donkere elektronische scene, waar zingen zonder stembewerking sowieso al een zeldzaamheid geworden is. Voeg daar nog de betekenisvolle lyrics aan toe, die over lief en leed handelen, maar ook een zekere graad van nihilisme niet schuwen, en je hebt alle ingrediënten voor een kwalitatieve electro/futurepop-release.

Voor 'Fill The Void' en 'Far From Home' ben ik meteen in volle overgave gezwicht; deze tracks blijven nu al weken in mijn hoofd rondspoken. Maar ook 'Living In Space', 'Soulpaint', 'Mountains', 'Carrousel' en 'You Are Not Here' maken dit album tot een aangename luisterervaring. Persoonlijk ben ik minder wild van de officieuze single 'Detox' en van de enkele electropop-nummers op deze cd (waaronder 'Harbinger' en 'The Cold Spell'), maar al bij al is dit een zeer goede release. Zelfs de 4 remixes irriteren mij niet; meer nog, deze van Kayfabe LaNoise (bekend van Wynardtage) zijn op en top futurepop en toveren steevast een glimlach op mijn gezicht. Mocht het nog niet duidelijk zijn: ik kan dit album van harte aanbevelen aan eenieder die van melodische retro electro/futurepop à la Neuroticfish houdt.

Tracklist

Bandcamp

Facebook

Marjolein Laenen
16/06/2018