We dachten eerst dat het om een schrijffout ging toen we onlangs bij de promomail aangaande Puce Mary’s ‘nieuwe’ album The Drought als releasedatum 5 oktober 2018 zagen staan.

Dit was tot nog toe enkel een digitale uitgave, sinds april 2019 is dit album van het Deense wonderkind ook verkrijgbaar op cd en vinyl.

Ik hoorde deze plaat voor het eerst in een ietwat bevreemdende situatie. Net op het moment dat de zomerse hittegolf zijn hoogtepunt bereikte met een piek van 42°C bevond ik me in het ziekenhuis voor een slaaponderzoek.

Afkoeling was uit den boze, en met deze misselijkmakende temperaturen slaap hoogstwaarschijnlijk evenmin. De doemdenkerige soundtrack die me hierbij begeleide beloofde wat dat laatste betreft ook niet veel positieve vooruitzichten.

Verbonden met een hele resem draden om iedere hersengolf vast te kunnen leggen, luisterde ik als een ontmaskerde Darth Vader naar The Drought. Het moet geen zicht geweest zijn, maar in deze toestand waarin ik me half mens half robot voelde, leek het achteraf gezien nog zo vreemd niet.

Enkele maanden daarvoor stond de Deense nog op het Nederlandse Best Kept Secret Festival. Hoewel de naam anders doet vermoeden vind je hier op de affiche toch tal van grote namen (de boel moet verkopen natuurlijk) zoals Kraftwerk, Charlotte Gainsbourg, Guided By Voices, Spiritualized, Stereolab en Primal Scream. Maar muzikale ontdekkingsreizigers vinden er dus net zo zeer een naam als Puce Mary, iets wat wij alleen maar toejuichen.

Compleet gerechtvaardigd ook, we namen daarnet niet voor niets de term wonderkind in de mond. Een genre als power electronics verwacht je immers niet op een mainstream (laat ons een kat een kat noemen) festival zoals Best Kept Secret, maar wij zien Puce Mary als de geknipte kandidate om een breder publiek te laten kennismaken met deze extreme niche.

Denk hierbij zeker niet dat deze dame (Frederikke Hoffmeier) hiervoor de minste toegeving doet. Ze mag op The Drought dan wel minder gebruik maken van pure feedback en noise, toch is de combinatie van zware drones, kille vocalen en weidse ambient-klanken die klinken als de soundtrack van een zich langzaam voltrekkende apocalyps nu niet bepaald iets wat we meteen op de nationale radio mogen verwachten.

Maar haar legertje volgelingen groeit, en dat is meer dan terecht. Hoffmeier bewees in het verleden reeds dat zij gezien kan worden als dé toekomst van het power electronics genre. Wanneer dat betekent dat we in de toekomst een generatie artiesten mogen verwachten die zich door haar lieten inspireren, dan is het genre niet alleen gered, maar dan voorspellen we ook een teruggevonden tweede adem die misschien wel broodnodig is.

‘To Possess Is To Be In Control’, luidt een van de songtitels op The Drought. Niet alleen is deze song die snerpende noise laat contrasteren met lyrische herhaling een van de favorieten op dit album, qua statement kan het tevens tellen: Puce Mary heeft duidelijk de controle, bezeten als we zijn.

‘Red Desert’ haalt zijn inspiratie bij de gelijknamige film van de Italiaanse regisseur Michelangelo Antonioni uit 1964. Zijn films hebben vaak het thema vervreemding als hoofdonderwerp, wat helemaal in Puce Mary’s straatje past.

Maar de voornaamste invloed op deze nummers is het introspectief onderzoek dat Hoffmeier voert, en op dit album samenbrengt met schrijvers zoals Charles Baudelaire en Jean Genet en vertonen een voortdurende machtsstrijd in het zelf naar behoud. Het getraumatiseerde lichaam dient als een droog landschap waarvan verduisterde herinneringen en ontsnappingsmechanismen de realiteit in fictie vouwen, waardoor zin voor verlangen, verlies en controle wordt begrepen.

Het zeven minuten durende epos ‘The Size Of Our Desires’ fungeert als het emotionele omslagpunt op dit album. Tussen de onheilspellende drone en dichte feedback fladderen bijna beat-achtige melodieën, terwijl de tekst een romantische oproept onthult om te worden meegesleept naar het midden van een wereld die steeds onbewoonbaarder wordt.

The Drought is wederom een knap staaltje confronterende muziek geworden. Door de vocabulaire van deze muziek uit te breiden naar een achterliggend, groter verhaal dar wordt bepaald door technische en emotionele groei kunnen we concluderen dat er van ‘droogte’ nog lang geen sprake is bij Puce Mary. Ondanks het slaaponderzoek slapen we nog steeds dramatisch slecht, maar een nachtelijke compagnon als Puce Mary hebben is hierbij een meer dan welkome troost.

Puce Mary

Dimi Brands
15/09/2019