|
|||||||||||||
Dat je als recensent veel moet aankunnen is algemeen geweten maar voor de eerlijkheid en voor de liefde die ik Dark Entries toedraag, heb ik vandaag zo’n dikke 3 uur naar de meest afschuwelijke muziek geluisterd die ik bedenken kan. Deze rommel is afkomstig uit Israel en neen dat is geen reden om het af te breken, want ondergetekende rekent Minimal Compact en Sophya tot zijn allergrootste favorieten maar wat PTYL hier uitspookt tart elke verbeelding. Debiele titelnummers als “Art is from Venus, Life is from Mars”, “Notherfucker” of “Drag dorks in vampire suits” zouden genoeg moeten zeggen, maar dan heb je de muziek niet gehoord. Het beetje verstand dat mij nog rest kan er maar niet bij hoe zulke dingen vandaag de dag nog een platencontract aangeboden krijgen maar blijkbaar was Danse Macabre in een gulle bui, of was het Bruno Kramm die voor een goed woordje zorgde? De Das Ich-frontman zat immers achter de knopjes. Als je ooit de moeite troost om op het net de biografie van deze muzikant eens te lezen zul je klinkklare onzin lezen als het feit dat hij “Rammstein met Detroit-techno wil mengen, en dit alles in de geest van Elvis”. Neen, ik heb het niet uitgevonden…het zijn de woorden van de man zelf. En hoe klinkt deze puinhoop? Soms is het een cybergothopera (ik ben hier ook niet verantwoordelijk voor) waarin “Another brick in the wall” gemixt wordt met Depeche Mode’s “Never let me down again” en soms lijkt het eens op een soundcheck van Nine Inch Nails die met een taperecorder is opgenomen. Met een taperecorder want niet alleen de songs zijn erbarmelijk ook de geluidskwaliteit is allesbehalve geniaal te noemen. Een verstandig mens leest al lang niet meer verder maar na drie uur (dit is dus een dubbel-CD) zou je het niet eens erg vinden om een volledige cd te horen van Marilyn Manson…zo erg is PTYL dus. Ik zou hier nog duizenden woorden kunnen toevoegen hoe dit “wonderkind” zijn muziek ziet maar dit kan je ook in één woord samenvatten : rotslecht.
http://ptyl.blogspot.com/2010/03/buy-option-gallery.html
Didier Becu |
Danse Macabre RecordsVolgende besprekingen
Recoil - Selected
Dirk Serries - Microphonics
Trouble Fait - Comet Camden
Heimatćrde - Dark Dance
Stupre - Priceless
Lord Of The Lost - Fears
Charlotte's Shadow - Under The Rain
CeDigest - Walking In The Flesh
Hioctan - Under Control
Front Line Assembly - Shifting Through The Lens
In hetzelfde genre: EBM
Terrolokaust - God Loves The Violence
Mirexxx - Nine Angles
Straftanz - Mainstream Sellout Overground
Autodafeh - Act Of Faith
Haujobb - Dead Market
Radical G - Darkness Falls
BLAME - Convergent Fields
Digital Factor - Violator
Mana ERG - Idiosyncratic
Various Artists - Infacted 5
In hetzelfde genre: ELECTRO
Noisuf-X - Dead End District
Alva Noto - UNIVRS
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Project Pitchfork - Quantum Mechanics
Santa Hates You - Jolly Roger
Surgyn - Vanity
Ian Boddy & Parallel Worlds - Exit Strategy
!distain - On|Off
In hetzelfde genre: INDUSTRIAL
Geistform - Transistor Music
Francisco Lopez & Novi_Sad - Titans
Silver Lady - Inclus Concentré De Génie Avec Morceaux Dedans
23 Trublion 23 - Chants Et Danses Au Temps De Graffen Walder
Corazzata Valdemone vs. Fukte - Manipulations
The Cutmen - Seconds Out
Folkstorm - Archive Series 5 - The Culturecide Campaigns
Stendeck - Scintilla
13th Monkey - Return of the Monkey
Weena Morloch - Amok
In hetzelfde genre: UNCLASSIFIABLE
Monty Adkins - Fragile.Flicker.Fragment
Stéphan Garin & Sylvestre Gobart - Gurs, Drancy, Bobigny’s train station, Auschwitz, Birkenau, Chelmo-Kulmhof, Majdaneck, Sobibor, Treblinka
Gabby Young & Other Animals - We're all in this together
Marc Almond & Michael Cashmore - Feasting With Panters
Controlled Bleeding - Odes To Bubbler
Dez Mona - SAGA
Simon Fisher Turner - The Great White Silence -original soundtrack to the film-
Antoine Chessex - DUST - for 3 violins, backtape and electronics -
Cindytalk - Hold Everything Dear
Various - 100% Pure Dubstep
Wave Invasion is een Nederlands collectief dat verschillende wave-groepen uit Nederland en België verenigt en daarmee concerten en fuiven organiseert. Nu er even geen concerten mogelijk zijn hebben ze hun actieterrein verzet naar het internet. De Wave Invasion Festivals Online zijn een aaneenschakeling van clips die groepen - al dan niet ...
Bent u vertrouwd met Chemical Waves? Het is het project van Marco Cattani, ook bekend van Halo Effect en The Mark. Met dit soloproject maakt hij wave in samenwerking met verschillende vocalisten. Voor zijn nieuwe plaat vroeg hij onder meer Gerd Van Geel, de zanger van The Arch, om een nummer in te zingen.
Gerd: 'Tijdens de eerste lockdown ...
Ah, die Meuse-Rhine Deltawavers van 32 Ohm (zo noemen ze hun muziekstijl echt)... Ze brengen een mix van allerhande soorten wave. Na onlangs een heel ernstig nummer gemaakt te hebben met 'Dunkirk Beach', met verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog en de vluchtelingencrisis, maken ze nu een zonder meer lollig nummer met 'Tadellos'. ...
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie). Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besloten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ep ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...