|
|||||||||||||
Een maand geleden kon u Psy'Aviah voor het eerst in 3 jaar live aan het werk zien op onze Dark Entries Night in Gent. Zelf kon ik helaas niet aanwezig zijn en hoewel ik het mij had voorgenomen, ben ik er ook niet in geslaagd om het meest recente album 'Seven Sorrows, Seven Stars' nog op tijd te bespreken. Gelukkig is componist/producer Yves Schelpe een toffe kerel voor wie het niet uitmaakt wanneer zijn releases worden besproken. Het voornaamste is dat de recensie vroeg of laat wordt gepubliceerd en nu mijn writer's block van de afgelopen zomer over is, is dat moment eindelijk aangebroken. 'Seven Sorrows, Seven Stars' is de zevende full-cd in de Psy'Aviah-discografie en handelt over lief en leed, een tegenstelling die mooi vervat zit in de titel. Yves was bij de creatie van dit album geïnspireerd door de SF-film 'Interstellar', maar de lyrics kunnen ook perfect vertaald worden naar "real life"-situaties. Veel tracks handelen over het verleden en hoe dit een weerslag heeft op ons denken en doen, zowel in positieve als negatieve zin. Spijt en gemis (o.a. 'Face To Face', 'Looking Back'), maar evenzeer hoop en optimisme (o.a. 'Never Look Back', 'Stronger'). De lyrics zijn heel herkenbaar, zodat iedereen zichzelf wel in één of meerdere nummers kan terugvinden. Of het nu gaat over mensen die uit elkaar groeien ('Alcubierre Drive'), een alles consumerende passie ('From Another World') of een burnout/bore-out ('Not What I Expected'),... Op een bepaald punt in ons leven krijgen de meesten van ons er wel mee te maken. Een opvallend verschil met het vorige album 'The Xenogamous Endeavour' is dat er meerdere mannelijke gastvocalisten aan bod komen. Al deze gastzangers zijn mij onbekend, met uitzondering van Bernard Feron (Combat Voice). De meeste gastzangeressen ken ik daarentegen wel, al was het maar wegens hun eerdere samenwerking met Psy'Aviah. Mijn favoriete gastvocalist is en blijft Kyoko Baertsoen (ex-Hooverphonic en -Lunascape), die ook deze keer een wondermooi nummer heeft ingezongen. 'Alcubierre Drive' is met stip mijn lievelingsnummer op 'Seven Sorrows, Seven Stars', gevolgd door 'Never Look Back (Feat. Ellia Bisker)' en 'Wild Ride (Feat. Miss FD)'. Van de tracks met mannelijke gastvocals reken ik 'Opia (Feat. Pieter Van Vaerenbergh)' en 'Liberosis (Feat. Alvin River)' tot mijn favorieten. Persoonlijk ben ik minder fan van de nummers die door de mannen werden ingezongen, wat niet wegneemt dat deze tracks technisch gezien knap in elkaar zitten. Hoewel Yves zelf enige tijd met writer's block kampte, is daar niets van te merken op dit album. De muziek van Psy'Aviah is nog steeds erg eclectisch, waarbij genres als EDM, trip hop en breakbeat niet geschuwd worden. En zoals gewoonlijk maken een strakke productie en mastering het geheel af. Yves was zo vriendelijk om ons de gelimiteerde 2cd-versie te bezorgen, zodat ik ook de remixes op het tweede schijfje ('From A Different Perspective') kan beoordelen. Hoewel ik over het algemeen kritisch ben ten aanzien van hedendaagse remixes, moet ik toegeven dat er enkele geslaagde herwerkingen op cd 2 staan. Zo vind ik de Rool-remix van 'Face To Face' erg goed en overtreft het naar mijn mening zelfs het origineel. Ook 'Stronger' werd op professionele wijze geremixed door Tim Iron. Eervolle vermeldingen gaan naar People Theatre ('Face To Face') en Girlflesh ('Wild Ride'). De overige remixes zijn minder mijn ding, maar de gelimiteerde versie van het album kan wel interessant zijn voor dj's en fans. 'Seven Sorrows, Seven Stars' is hoe dan ook het aanschaffen waard, al heeft voorganger 'The Xenogamous Endeavour' toch net dat ietsje meer.
Marjolein Laenen |
Alfa MatrixVolgende besprekingen
Moaning Cities - D. Klein
Cocaine Piss - The Dancer
Modtech - Virus [beta] EP
Lawrence English - Approaching Nothing
Toshimaru Nakamura + Ken Ikeda + Tomyoshi Date - Green Heights
Morgan King - Grains & Grams
30,000 Monkies - I Ate Myself To Grow Twice As Big
Verzamelaar - Epicurean Escapism III
Hedonist - The Collapse
Eilera - Face your demons
Andere besprekingen van PSY'AVIAH
Psy'Aviah - Looking For The Sun EP
Psy'Aviah - Lightflare
Psy'Aviah - The Xenogamous Endeavour
Psy'Aviah - Never Look Back / Words
Psy'Aviah - Future Past
Psy'Aviah - Introspection-Extrospection
Psy'Aviah - eclectric
Psy'Aviah - Entertainment Industries
Psy'Aviah - Creationism
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Theodor Bastard heeft de lange weg van zwaarmoedige darkwave naar sjamanistische wereldmuziek afgelegd, en in elk stadium van hun oeuvre konden ze mooie resultaten voorleggen. In 2015 gaf de groep rond Yana Veva en Fedor Svolotch een reeks kamerconcerten onder de noemer 'Unusual Concerts Tour'. Het heeft blijkbaar veel voeten in de ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Yep, het W-festival is thans nog maar een maand van ons verwijderd. Van 15 tot 19 augustus is het zo ver: het feestje voor liefhebbers van zwarte en eightiesmuziek gaat van start in Amougies. We geven nog een allerlaatste keer twee vrijkaarten voor het festival weg. Daarvoor moet u wel een prijsvraag oplossen. Over één van de ...
Autumn Tears stond in hun prille beginjaren - ze bestaan sinds 1995 - garant voor zuiver misantropische neoklassieke duisternis. Alles evolueert evenwel, en gaandeweg sloop er heel wat schoonheid in de neoklassieke composities van de Amerikanen. Met als hoogtepunt het prachtige 'The Hallowing' uit 2007. Het was bedoeld als de laatste ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
