|
|||||||||||||
Psy'Aviah is al lang geen onbekende meer bij Dark Entries. Op de EP 'Ok / Virtual Gods' na zijn al hun releases besproken geweest op onze site en hebben 4 verschillende redacteurs hun oordeel mogen vellen in evenveel jaar. Het in eigen beheer uitgebrachte debuut 'Creationism' was het voorwerp van één van mijn eerste CD-recensies in 2008. Sindsdien is er veel veranderd. De groep werd gesigneerd door Alfa Matrix, bracht verschillende albums, EP's en videoclips uit en was live te aanschouwen op o.a. BIMFEST en Gothic Festival. Ze werd gevraagd als voorprogramma van Praga Kahn in de Ancienne Belgique en in 2 categorieën genomineerd voor de Hollywood Music in Media Awards 2012 in Los Angeles. Niet slecht voor een Belgische undergroundgroep waarvan de kern uit 2 van mijn leeftijdgenoten bestaat. De release van de nieuwste EP 'Future Past' eind mei werd vergezeld van 2 officiële videoclips, die u onderaan deze recensie terugvindt. 'Circles' en 'Letting Go' zijn 2 van de 5 originele tracks op de EP en meteen ook mijn favorieten. Vooral 'Letting Go', dat zonder overdrijven het meest verslavende nummer is dat ik dit jaar al gehoord heb (bekijk zeker ook de prachtig geanimeerde clip van Emily Weeks; kippenvel gegarandeerd!). De 3 overige originele tracks 'Paused', 'Look Beyond' en 'Our Common Future' (de laatste met guest vocals van Kyoko Baertsoen van Lunascape) zijn eveneens van een opmerkelijke kwaliteit, zowel qua composities als vocale prestaties. De muziek van Psy'Aviah in een hokje stoppen heeft evenwel geen zin; de band staat er nu eenmaal om bekend zo eclectisch mogelijk te willen zijn. Laat ik het er gewoon op houden dat Yves' arrangementen goed in elkaar zitten en dat ik een grote fan ben van Emélies stem. Vooral dat laatste mag een compliment genoemd worden, te weten dat ik doorgaans niet te vinden ben voor vrouwelijke vocals in elektronische muziek. Maar als ik onder de indruk ben van een zangeres, zal ik het ook zeggen. Verder op deze EP staan benevens een mooie pianoversie van 'Circles' (de zogenoemde 'Stripped Edit') nog 8 remixes die al evenzeer uitblinken in eclecticisme als de originele tracks. Ik ken te weinig van elektronische muziekstijlen buiten onze scene om er in detail op in te gaan, maar ik meen invloeden te ontwaren uit dubstep (Atrox Bass, Rootkit), triphop/ambient (Cyance, Triptone) en dance/trance/house (Dizkodude, Dimension Flux, Amarta Project). De remixes zijn niet allemaal even hard mijn ding, maar ze zijn aangenaam om naar te luisteren en er zit geen enkele remix tussen die mij stoort. Mijn favorieten zijn de meer dansvloergerichte remixes van Dizkodude, Dimension Flux en Amarta Project. Vooral de laatste (Amarta Project heeft 'Letting Go' onder handen genomen) vind ik heel sterk. 'Future Past' was initieel bedoeld als digitale release, maar op populair verzoek werd de EP ook in beperkte oplage in fysieke vorm uitgebracht. Aanrader voor ruimdenkende liefhebbers van emotionele, elektronisch-alternatieve muziek.
Marjolein Laenen |
Alfa MatrixVolgende besprekingen
The Bleeding Peasant Orchestra - Sanctuary And Truce
Maduro - Fisticuffs EP
Hybryds - The Silent Whisper
Kentin Jivek & Miro Snejdr - Voir Dire
Eleven Pond - Assemblage
The Eden House - Half Life
Aurelio Voltaire - BiTrektual
Tyske Ludder - Bambule
Koko Cohen - Clermond-Ferrand
Flesh And Fell - Flesh And Fell
Andere besprekingen van PSY'AVIAH
Psy'Aviah - Looking For The Sun EP
Psy'Aviah - Lightflare
Psy'Aviah - Seven Sorrows, Seven Stars
Psy'Aviah - The Xenogamous Endeavour
Psy'Aviah - Never Look Back / Words
Psy'Aviah - Introspection-Extrospection
Psy'Aviah - eclectric
Psy'Aviah - Entertainment Industries
Psy'Aviah - Creationism
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Theodor Bastard heeft de lange weg van zwaarmoedige darkwave naar sjamanistische wereldmuziek afgelegd, en in elk stadium van hun oeuvre konden ze mooie resultaten voorleggen. In 2015 gaf de groep rond Yana Veva en Fedor Svolotch een reeks kamerconcerten onder de noemer 'Unusual Concerts Tour'. Het heeft blijkbaar veel voeten in de ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Yep, het W-festival is thans nog maar een maand van ons verwijderd. Van 15 tot 19 augustus is het zo ver: het feestje voor liefhebbers van zwarte en eightiesmuziek gaat van start in Amougies. We geven nog een allerlaatste keer twee vrijkaarten voor het festival weg. Daarvoor moet u wel een prijsvraag oplossen. Over één van de ...
Autumn Tears stond in hun prille beginjaren - ze bestaan sinds 1995 - garant voor zuiver misantropische neoklassieke duisternis. Alles evolueert evenwel, en gaandeweg sloop er heel wat schoonheid in de neoklassieke composities van de Amerikanen. Met als hoogtepunt het prachtige 'The Hallowing' uit 2007. Het was bedoeld als de laatste ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
