|
|||||||||||||
Een quasi legendarische naam, de groep van Peter Spilles, die samen met Goethes Erben en Das Ich aanvang jaren ’90 deel uitmaakte van het grote Duitse trio dat ook hier bij ons een ingedommelde gothic / dark electro scene nieuw leven inblies. De groep raakte bij aanvang van het nieuwe decennium de weg een beetje kwijt, althans volgens ons, want hun albums "Daimonium” (2001), “Inferno” (2002) en de ermee verbonden “NUN” trilogie (2003), alsook “Kaskade” (2005) konden, zeker bij de fans van het eerste uur, maar op matige bijval rekenen. Met “Dream Terisias” uit 2009 kropen Peter Spilles en z’n compagnon van het eerste uur, Dirk Scheuber, voorzichtig uit de alternatieve electro rock attitude die de groep zichzelf, zonder al te veel succes, had toegemeten. We zijn amper 1,5 jaar verder en nu is er al deze “Continuum Ride”. Heeft Project Pitchfrok z’n tweede adem gevonden? Opmerkelijk is alvast dat de terugkeer naar het typerende, warme donkere electro geluid zich doorzet. Van enige rock attitude lijkt geen sprake meer. Project Pitchfork beseft na ongeveer 10 jaar van vallen en opstaan opnieuw waar de groep goed in is, en als dat dan ook nog eens resulteert in prachtige stukjes, kwalitatief hoogstaande elektronische, sfeervolle en toch dansbare muziek zoals op deze “Continuum Ride” ben ik alvast meer dan blij verrast. Soms neigt het misschien net ietsje meer dan vroeger op een paar nummers zoals “Stacked Visions”, “Beholder” en vooral “Endless Infinity” teveel naar een actuele,dansbare (dark) electro benadering (zonder het obligatoire beat boven beat opbod gelukkig) maar Spilles gaat tijdig op de rem staan. Wellicht worden deze nummers de uithangborden voor “Continuum Ride” in de clubs, ik prefereer evenwel de in grote getale aanwezige sfeervolle electro stukken genre “Way Of The World” het mooie “The Dividing Line”, “Continuum” of het lange sluitstuk “Full Contact”. Als ik dan toch wil dansen doe ik dat het liefst op "Star Child" of "Dead Cities" of "43rd Floor", die steevast aan oude Project Pitchfrok herinneren maar telkens iets nieuws toevoegen aan die oude vertrouwde sound. Met “Continuum Ride” dweept Project Pitchfork thematisch alweer met een fascinatie voor buitenaardse levensvormen en vooral het zelf vernietigende karakter van het menselijke ras. Als ze daarbij ook nog een keer hun verleden hertalen naar het heden en een album afleveren dat me blij verrast dan verdient deze legendarische naam nog een keer vol in het ‘gothlight’ geplaatst te worden. Het beste album van Project Pitchfork sinds jaren! Voor de volledigheid meld ik even dat er naast de reguliere mooie en fraai verpakte digi pak versie ook een op 2000 exemplaren gelimiteerde versie beschikbaar is waarop naast de reguliere cd een extra cd, dvd en exclusief 40 bladzijden tellend inlegboekje worden meegeleverd. Kurt Ingels |
TrisolVolgende besprekingen
H|Insane - Devil’s Network
New Zero God - Fun Is A Four LetterWord
Verzamelaar - Electrostrom Vol2
Verzamelaar - Electronic Body Music
My Friend Skeleton - Vanitas – Hinter Der Maske Der Schönheit Lauert Der Tod
Phantom Wagon - Out of the system
80th Disorder - Simple Pleasures
Wintermond - Desiderium
To Avoid - Passion And Pain
Chrom - Electroscope
Andere besprekingen van PROJECT PITCHFORK
Project Pitchfork - Fragment
Project Pitchfork - Akkretion
Project Pitchfork - Look Up, I Am Down There
Project Pitchfork - Second Anthology
Project Pitchfork - Blood
Project Pitchfork - Black
Project Pitchfork - Quantum Mechanics
Project Pitchfork - First anthology
Project Pitchfork - Dream, Tiresias
Project Pitchfork - Kaskade
In hetzelfde genre: ELECTRO
Noisuf-X - Dead End District
Terrolokaust - God Loves The Violence
Alva Noto - UNIVRS
Mirexxx - Nine Angles
Various - Switch 18
Straftanz - Mainstream Sellout Overground
The Toxic Avenger - Angst
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Autodafeh - Act Of Faith
Haujobb - Dead Market
The Sisters Of Mercy zijn ongetwijfeld een van de meest invloedrijke bands van de zwarte scene. Nu verschijnt "Black Planet", een nieuw boek over de opkomst van de band. Weeral een boek hoor ik je zetten? Klopt, dit is zeker niet het eerste. Deze ‘Black Planet’ staat bol met interviews die een nieuw licht werpen op de ...
We zijn nog niet bekomen van de dood van Klaus Schulze en daar legt een andere grondlegger van de synthesizermuziek het loodje.
De Griek Evángelos Odysséas Papathanassíou (Vangelis) werd geboren op 29 maart 1943.
Vangelis was een autodidact die amper noten kon lezen. In zijn twintiger jaren raakte hij al enorm ...
Wellicht was u reeds op de hoogte van de hospitalisatie van Front 242 zanger Jean-Luc De Meyer. Een aantal concerten van Front 242 werden hierdoor reeds geannuleerd en ook de geplande passage op Sinner’s Day van vrijdag 24 juni aanstaande verdwijnt nu van de agenda. Het concert werd verschoven naar de wintereditie van Sinner’s ...
20 mei is een speciale dag voor Gert, ook bekend als Gert Kleinpunk of Gertje Anarchie. Gert is dan namelijk exact drie jaar gestopt met drinken. Dat viert hij uiteraard met muziek. Gert heeft namelijk net een nieuwe plaat ingeblikt die in augustus zal verschijnen. Het is naar de mening van al wie hem al heeft gehoord de beste Gert-plaat aller ...
'No More War', zo heet de nieuwe single van Lacrimosa-zijproject Snakeskin. Het is natuurlijk een reactie op de vreselijke oorlog die nu aan de gang is in Oekraïne. Het is een opmerkelijk nummer, want meesterbrein Tilo Wolff heeft zijn projecten altijd als apolitiek beschouwd. Op zich kan je wel wat maatschappijkritiek terugvinden ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Op zaterdag 20 mei spreken we weer af in het Leuvense Depot voor Breaking Barriers, het jaarlijks terugkerende punkfestival. Hägar The Womb zal er optreden, samen met Pussy Riot en Hetze. Hägar The Womb bestaat reeds sinds 1981. In 1987 gaven ze er de brui aan, maar in 2011 besloten ze de groep terug op te richten met enkel originele ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...