|
|||||||||||||
PolynomiQ is het soloproject van Jean-Marc Mélot, een man die we ook al zagen opduiken naast de zijde van Jean-Luc De Meyer in het project Modern Cubism. Met deze cd levert hij een strikt instrumentaal werk af. “Een getuigenis over oude programmeertalen” dixit het cd-boekje en de man maakt zijn stelling sterk door de titels te vernoemen aan enkele grote en minder grote talen der machines vanaf de late jaren ´50. We vinden dit een erg sterk concept want –zoals hij zelf aanhaalt- deze talen leerden ons effectief te praten met de machine en geven ons dagelijks leven nog steeds vorm in 2015. In de praktijk horen we natuurlijk vooral een hommage aan oude synths. Het is duidelijk dat Jean-Marc iemand is die houdt van perfectie en zuiverheid. Hij zag deze release ook als vingeroefening om verschillende liedstructuren uit te testen en zo te ontsnappen aan het dogma van strofe-refrein-strofe en we kunnen alvast verklappen dat hij hierin slaagt. Wanneer je deze cd voor het eerst hoort, heb je al snel de neiging te denken dat PolynomiQ ’s nachts illegaal gaan opnemen is in de persoonlijke studio’s van Kraftwerk. Meerdere luisterbeurten onthullen echter ook een sterk persoonlijk verhaal. We pikken er enkele nummers uit. Forth is de opener en geldt als melodieus minimal synthplaatje. Erg mooi, erg helder, instant draaibaar op elke new wavefuif maar ook een tikkeltje saai. Interessanter is bijvoorbeeld Modula3 dat het midden houdt tussen soundscape en pop. De sfeer in dit nummer is ronduit geweldig en lijkt een idee te geven van wat robots dromen. Of wat te denken van de prachtige melodische evoluties in Cobol. Algebra is dan weer een typische dansplaat maar wel een erg goede. Met heel subtiele geluiden wordt een aanstekelijk nummer neergepoot. Prolog gaat nog een stapje verder met een snelle beat en een verrassend hedendaags EBM-geluid. Algol zou je het esperanto van de programmeertalen en ook het nummer heeft effectief iets verbindends. We houden niet zo van de nogal clichématige intro, maar de break met de prachtige pads heeft een heus een-met-het-universumgevoel. Wanneer PolymoniQ net na deze break verrast met het meest dansbare en moderne stuk van de cd, inclusief glitchende klanken, worden we pas helemaal fan van dit prachtig evoluerende nummer. Ook Fortran hoort bij de betere werken van deze cd met een ietwat funky ritme en een pracht van een melodie en sfeerzetting. PolymoniQ slaagt wonderwel in zijn opzet om met klanken waarvan we dachten dat de versheidsdatum al enkele jaren was verstreken toch iets verfrissends neer te poten. Het project houdt zich inderdaad meestal ver weg van de clichés. Alle respect dus voor deze heer. We hopen hem snel op een lokaal podium te treffen. Peter De Koning |
Volgende besprekingen
Sathönay - Gaziosmanpasa
White Coal Addiction - Minor Offence (EP)
Verzamelaar - This Is Gothic Rock vol II
Lebanon Hanover - Besides The Abyss
The Opposer Divine - Barb Wire Around Your Neck
Oneirich - Gruchte
Alfie Ryner - Brain Surgery
Naïve - Altra
Youth Code - An Overture
Bong - We are, we were and we will have been
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off