|
|||||||||||||
Platen van helden bespreken is zeker geen sinecure en het is nog minder makkelijk als die held de naam draagt van Jo Casters. Doorheen de Belgische muziekgeschiedenis heeft le bête noire alles gedaan wat op electro vlak maar te doen valt. Soms ging dat van loodzware induselectro tot Manchester niemendalletjes. Het bleken niet altijd verstandige keuzes te zijn want vaak had je als fan het gevoel dat je lievelingsgroep weer maar eens ondergewaardeerd werd maar anderzijds betekent het ook dat het steeds een groep geweest is die verkoos om nooit op veilig te spelen. Ligt het aan België? Ligt het aan de factor geluk? Ook al is Poesie Noire een naam die bij iedere fan van jaren ’80-muziek ingeburgerd is, zou in een eerlijke wereld een plaat als “Love is colder than death” gewoonweg naast “Seventeen Seconds” van The Cure, “Medusa” van Clan Of Xymox of “Ocean Rain” van Echo & The Bunnymen hebben moeten staan. Het zijn grote woorden waar echter veel waarheid in zit. De andere grote waarheid is natuurlijk ook dat je in het grote geschiedenisboek der muziek duizenden bands kan vinden die het zouden moeten gemaakt hebben. Volgens Jo Casters (en toevallig ook voor ondergetekende) is The Sound ook zo’n groep, vandaar dat de nieuwste cd van Poesie Noire vernoemd is naar één van de nummers van wijlen Adrian Borland. Het zal waarschijnlijk voor iedereen wel schrikken geweest zijn toen we te plots te horen kregen dat Poesie Noire op de proppen kwam met een nieuwe cd want niemand had dit ooit verwacht. Als een klein kind werd ik dan ook aangetrokken door de nieuwe geluiden van deze Vlaamse legende. Eerlijkheidshalve was ik zeer zwaar ontgoocheld toen ik de eerste noten van Poesie Noire te horen kreeg. Helden mogen je echter niet ontgoochelen want anders gaat de magie verloren. Het is de magie die ons verder doet leven en er was iets dat echter in mijn achterhoofd bleef plakken : dit is het werk van Jo Casters, een muzikant die nooit de makkelijkste weg koos en zich op ieder album probeert her uit te vinden. In de huidige 80’s revival zou het zeer simpel geweest zijn om op de trein te springen en de oude 80’s krakers van een nieuw jasje te voorzien maar Poesie Noire opteerde zelfs voor een geluid dat in de eerste plaats niet als Poesie Noire klinkt. Althans niet op het eerste zicht want wie zich de moeite troost om deze plaat een paar draaibeurten te geven zal gauw het verslavingseffect merken die er achter schuil gaat. Ook al lijkt het op het eerste gehoor niet meer als eenvoudige electrodeuntjes (meestal gezongen door Marianne) ontvouwt iedere song zich meer en meer open bij elke beluistering en merk je geniale synthlijntjes die je de vorige keer niet hoorde. Het is wel allemaal uiterst dansbaar maar dit is gemaakt door mensen die de smaak van de new wave nooit hebben vergeten, alleen doen ze er iets nieuws mee en dat vraagt een gewenningsperiode maar eens je verknocht bent, werkt de plaat als geen ander. “The sense of purpose” is het soort album dat iedere Poesie Noire-fan kan bekoren tenminste als hij openstaat voor het feit dat dit een groep is die op zoek is gegaan naar een nieuw geluid zonder hun oude verdiensten overboord te gooien. Is er dan niks slechts te vertellen over deze plaat? Het is inderdaad geen klassieker die “Love is colder than death” was en je hoort duidelijk dat Jo Casters er zijn hand niet voor om draait om commercieel uit de hoek te komen maar dat deed Poesie Noire nooit. Het lag trouwens nooit in hun bedoeling om hun vroegere werk te herkauwen, wie dat denkt kent gewoon het beest achter Poesie Noire niet… Een tip? U moest ze al een kans geven al was het maar omdat ze Poesie Noire zijn…. Nu maar hopen dat dit geen afscheidsplaat geworden is, moest het dat ooit zijn dan konden ze zich geen mooier einde bedenken.
U kan op deze pagina een exclusief interview lezen dat Dark Entries onlangs met Jo had.
Didier Becu |
MostikoVolgende besprekingen
Liquid G. - Black Liquid
Empty - Surfacing
Autolux - Transit Transit
Syria - The Learners Dictionary Of Style – Best Of 2005-2009
Loomer - Coward Soul
Mekanik Kommando - Blue Bananas
Submersible Machines - Submersible Machines
Soft Metals - The cold world melts
MAchinist Noise Assault - Self Help
Razorfade - This clear shining
In dezelfde genre-combinatie: ELECTRO ; SYNTHPOP / ELECTROPOP
The Toxic Avenger - Angst
Iris - Closer To Real
Miss FD - Love never dies
EGOamp - Welcome to the cabinet
Alien Produkt - The next chapter
C.H. District - Conclusion
Patenbrigade: Wolff - Verbundstoff
Defence Mechanism - Invasion Of The Robot Brains From Planet Zero
Versus - Different Twilight Places
Jens Bader - Climax
In hetzelfde genre: ELECTRO
Noisuf-X - Dead End District
Terrolokaust - God Loves The Violence
Alva Noto - UNIVRS
Mirexxx - Nine Angles
Various - Switch 18
Straftanz - Mainstream Sellout Overground
Vigilante - The New Resistance (Featuring John Bechdel)
Autodafeh - Act Of Faith
Haujobb - Dead Market
Radical G - Darkness Falls
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Verzamelaar - Klangrausch 2 (dvd compilatie)
Cruise [Ctrl] - How's Annie?
Dat er anno 2019 nog volop en wereldwijd donkere riedeltjes worden gefabriceerd, dat zu u moeten weten. Zeker als u Dark Entries leest. Het Amerikaanse Metropolis verzamelde nu 24 van de ze bekende en minder bekende nieuwkomers op één compilatie “Dark Nouveau”. De compilatie is enkel digitaal te koop en via onderstaand ...
Mirexxx heeft een nieuwe cd uit: ‘Vault’. Opnieuw krijgen we old school dark electro, maar anderzijds verschilt hun geluid danig van andere electrogroepen, onder meer omdat de basdrums niet prominent gebruikt worden en ze eerder hoge percussie en bliebjes gebruiken. De reacties op de nieuwe plaat waren uitstekend, en voor ons was ...
Meer dan een jaar had ik ernaar uitgekeken: de 28ste editie van het Wave-Gotik-Treffen in het pinksterweekend. Persoonlijk vond ik het donkere elektronische deel van de line-up niet echt "wauw", maar dat hield mij niet tegen om mij 4,5 dag lang rot te amuseren. En zoals elk jaar schrijf ik ook nu een verslag over mijn dolle avonturen ...
Wanneer hier een in memoriam verschijnt handelt deze meestal over een muzikant. Doordat we met ons werk voor Dark Entries met vele muzikanten een sterke band kunnen ontwikkelen, komt het aan als zo iemand ons verlaat.
Nog tastbaarder wordt deze pijn wanneer het zoals vandaag geen muzikant betreft (hoewel deze dame ook actief was in de ...
Deze vrijdag 21 juni gaat de volgende Dark Entries Night door. Het wordt een EBM-editie met To Avoid. To Avoid is een trio dat intussen al 21 jaar actief is. Ze hebben zich recent hervormd nadat hun stichter GrandT het voor bekeken had gezien. Verwacht je maar aan stevige beats van de oude school.
Heel uitzonderlijk zal enkel To Avoid ...
Trouwfe(e)st#3. Het is ondertussen al lang geen trouwfeest meer, maar de verjaardag van een trouwfeest. Toen Dimi en Sigrid twee jaar geleden in het huwelijksbootje stapten, vonden ze er immers – als liefhebbers van dark ambient en neofolk – niets beter op dan een aantal van hun lievelingsgroepen uit te nodigen om hun hoogdag te ...
Pure, onversneden old school electro, iemand? Ok, we doen een aanbod: To Avoid brengt al 21 jaar EBM en treedt op vrijdag 21 juni op in de Kinky Star te Gent. Gratis bovendien, op een Dark Entries Night. We hadden een gezellige babbel met de drie heren, over het verleden maar vooral ook over de toekomst. Want To Avoid werkt aan nieuwe zaken ...
U kon er onmogelijk naast kijken op onze site: ook dit jaar (aanstaande zaterdag meer bepaald) is er weer een editie van Trouwfest, het festival ter ere van de huwelijksverjaardag van ondergetekende.
Nogmaals willen we, de misleidende titel van het evenement indachtig, benadrukken dat dit een openbaar evenement is waar iedereen welkom ...
Een beetje met de hulp van Dark Entries kunnen we het volgende evenement wel noemen. Toen de Duitse neofolk organisatie FolkWorld ons vroeg naar een gepaste locatie voor een concert van Rome en of we en passant ook geen leuke lokale act kende voor het voorprogramma begon onze denktank reeds te bollen, en werden deze vragen vliegensvlug van ...