|
|||||||||||||
PJ Harvey is altijd het enfant terrible geweest van de rockscene. Soms toonde ze in opvolging van Patti Smith wel eens haar okselhaar, terwijl ze op andere momenten een roze glitterpak durfde aan te trekken dat alle regels van goede smaak van de grond veegde. Ook muzikaal bleek deze Polly een kameleon te zijn die reeds twee decennia trots mag aanvoeren dat zij één van de belangrijkste pionnen van de hedendaagse rockscene geworden is, en nooit bang was om nieuwe horizonten te gaan verkennen wat haar alleen nog grootser maakt. Voor de nieuwe “Let England shake” onderging PJ Harvey nog maar eens een transformatie. Samen met oud gedienden John Parish, Jean-Marc Butty, Mick Harvey en Killing Joke-lid Flood trok deze Britse een oud kerkje in Dorset binnen om met een cd voor de dag te komen die nu al staat te trappelen om in het lijstje van 2011 te worden opgenomen. “Let England shake” is de “Spirit Of Eden” van PJ Harvey geworden, het soort plaat dat vele platenbonzen de schrik aanjaagt en zeker en vast ook het soort cd zal zijn dat haar fans zal kosten. Maar wat zou het? Kunst is toch de allerindividueelste expressie van de allerdiepste emotie of in ieder geval zoiets... Een statement dat Polly zeer goed begrepen heeft want op deze achtste cd breekt PJ met haar verleden. Niks dat aan haar oud werk herinnert, zelfs niet de stem want deze venijnige rockdame klinkt suikerzoet...alleen is het zoet puur vergif. “Let England shake” gaat over de Eerste Wereldoorlog en dan in het bijzonder over de Slag van Gallipoli, een veldslag zonder nut waar zo wat een half miljoen soldaten het leven lieten. De rockgitaren worden op deze plaat mooi opgeborgen, en meteen bij opener (en tevens titelnummer) hoor je de nieuwe Polly Jean Harvey die klinkt als Siouxsie. De muziek is een bizarre indiefolk geworden, vol experiment en verderf waarvan “The glorious land” een prachtvoorbeeld is want plots hoor je doorheen de schizofrene pop zo waar oorlogstrompetjes, om maar niet te spreken over het bizarre “England” of “The words that maketh murder”, een nummer waarbij men als tekst de woorden van een soldaat gebruikte die met claustrofobisch gevoel het oorlogsgeweld in de loopgraven aanzag. “Let England Shake” is, om in oorlogstermen te blijven, een triomf en plaatst PJ nog maar eens dichter naar de (zeer eenzame) top. Meesterwerk!
Didier Becu |
Volgende besprekingen
Dead Curtis - Alive
Das Ich - Anti'Christ
Gazpacho - Missa Atropos
Chapel Club - Palace
Column One - Prasident Der Sonne
Sweet Sister Pain - The seven seas of blood and honey
Silent Scream - In The Cinema
Shotgun Club - Love under the gun
Defence Mechanism - Invasion Of The Robot Brains From Planet Zero
Martin Philip - Recumbent
In hetzelfde genre: INDIE
The Search - The Search For Connection Contact And Community
M!R!M - It’s Not Enough Anymore
The Walkabouts - Travels In The Dustland
The Bent Moustache - Pastures New Seasons Turn
Ruiz - RuizRadioRevolution
Muffler Men - Trigger And Fly
Hard-Fi - Killer Sounds
Airship - Stuck In This Ocean
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Moddi - Floriography