Over de Verenigde Staten kun je zeggen wat je wil, maar op het gebied van elektronische undergroundmuziek hoeven ze daar aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zeker niet onder te doen voor ons, Europeanen. Neem nu Phase Theory, een groepje uit Texas waar ik eerder toevallig bij uitgekomen ben en dat ik bij deze graag even in de spotlight zou zetten. Ook al dien ik dit - bij gebrek aan recent materiaal - te doen aan de hand van een CD die bijna 4 jaar oud is. In de loop van dit jaar mogen we ons aan 2 nieuwe Phase Theory-releases verwachten, maar voor het zover is, zullen we het moeten stellen met deze 'Phased Out'. Uit sinds 2007 dus, maar daarom niet minder interessant. Integendeel!

Maar eerst een korte introductie. Phase Theory werd in 2006 opgericht door Kirk Graham en Paul Fredric, die u misschien kent van zijn andere project Asmodeux X (het is via deze groep dat ik Phase Theory leren kennen heb). De huidige bezetting wordt versterkt door Jeremiah Saint, maar de band doet ook beroep op bijdragen van bevriende muzikanten zoals Jonathan Kramm. Het hier ter bespreking voorliggende 'Phased Out' is hun 3^de wapenfeit en bevat naast 7 tracks nog 5 remixes, waaronder eentje dat Phase Theory op zijn beurt heeft gemaakt voor een groep genaamd releveleR. De band biedt zijn releases in de eerste plaats in digitale vorm aan, maar in principe zijn ze ook als fysieke CD verkrijgbaar, althans toch via hun label Next-Gen Records. Of op hun optredens, mocht u ooit in Dallas of omstreken verzeild geraken.

Over naar de eigenlijke recensie dan maar. De stijl op 'Phased Out' kan allicht nog het beste omschreven worden als een onconventioneel soort electro. Het is moeilijk om er een genre op te plakken, omdat de muziek niet echt een welomlijnd stramien volgt. Openingsnummer 'Lost' bijvoorbeeld is een klassieke uptempo electrotrack, maar de nummers daarna gooien het over een totaal andere boeg, met uitzondering van de eveneens uptempo instrumental 'Chronic Days' dan. De tracks op 'Phased Out' kunnen in zekere zin experimenteel worden genoemd, maar zijn nu ook weer niet zo experimenteel dat ze de gemiddelde electrofan zouden afschrikken. Zelf ervaar ik het alleszins als een toegankelijk album met een aantrekkelijke sound, zeker in tracks als 'Simple Complications', 'Postcards' en hoger genoemde 'Lost' en 'Chronic Days'. Maar dat de muziek van Phase Theory iets experimenteels heeft, kan moeilijk ontkend worden. Ter illustratie: de groep heeft in 2007 met dit album de titel van beste experimentele artiest in de wacht gesleept op de Los Angeles Music Awards.

Tot zover de originele tracks. Zoals gezegd staan er ook remixes op dit album. En geloof het of niet: ook deze zijn absoluut de moeite waard. Toegegeven, de remix die The Third International van 'Lost' heeft gemaakt, is allesbehalve bijzonder (en wat mij betreft zeker niet beter dan het origineel), maar de daaropvolgende remixes zijn des te interessanter. releveleR heeft 'Simple Complications' op zo'n voortreffelijke wijze herwerkt dat de remix nóg beter is dan het op zich al geslaagde origineel. Idem voor de remix die Pete Jones (ooit bassist bij P.I.L.) van 'Postcards' heeft gemaakt. Diezelfde Pete Jones heeft overigens ook 'Simple Complications' geremixed, maar zijn versie kan m.i. toch niet tippen aan die van releveleR. De laatste track op dit album tenslotte, is een remix die Phase Theory op zijn beurt voor releveleR heeft gemaakt, namelijk van het nummer 'Denial'. Zelden zoiets bevreemdends gehoord! Geen idee hoe het origineel klinkt, maar de versie van Phase Theory heeft iets weg van een psychedelische carrousel. Een passende afsluiter voor een hoogst ongewone electroplaat.

'Phased Out' mag dan wel al een paar jaar oud zijn, maar het album vormt een mooie illustratie van de nogal eigenzinnige stijl van Phase Theory. Benieuwd of die tendens zal worden voortgezet op hun later dit jaar te verschijnen 'Decayed'-EP en 'Fragments'-CD.

www.myspace.com/phasetheory

Marjolein Laenen
25/02/2011