|
|||||||||||||
Thiago Desant heet de man achter de one man act Phantoms Vs Fire en hij komt uit Brazilië. “Modern Monsters I & II” (19 tracks, 67 minuten) is de opvolger van de in 2019 verschenen albums “WLDLFE” en “My Mind As Your Amusement Park” waarvan je hier de Dark Entries bespreking vindt. Het nieuwe album verscheen opnieuw als cd-r release bij het Duitse label Blackjack Illuminist Records en laat een soort cinematografische dark ambient horen met een sound ergens tussen neoklassiek en synthwave. Het lijkt een echt DIY project. ‘Written, performed and produced’ by Thiago Desant, staat er op de achterflap. Thiago Desant was zelf ook verantwoordelijk voor het complete artwork. Op het cd-schijfje zelf is met zwart en geel een soort verf spray gespoten. Op het binnenpaneel staat een soort kunstzinnige heks met groen gezicht en op de achterkant een schedel. Ken je die techniek uit de lagere school waarbij je met wasco’s een tekenblad moest volkleuren en dan het ganse blad zwart verven? Als je dan de verf wegschraapte kon je zo een kleurige tekening tevoorschijn toveren. Deze techniek lijkt me hier te zijn gebruikt voor de schedeltekening op de achterflap. Het ganse product lijkt aldus een soort DIY knutselwerkje. Openen doet het album met “My Voice Is In My Sword”, een track met clavecimbelachtige synthesizertonen en met samples van wat klinkt als voetstappen op grind, een helicopterschroef en vage gezangen. Dan volgen instrumentale synthwave nummers met namen als “The Ghost-Eater” (met samples van koorzangen), “Full Of Scorpions Is My Mind” en het wat meer beatgerichte “The Roanoke Colony Zombies”. Het klinkt allemaal behoorlijk theatraal en bombastisch. Tot nu toe klonk de synthwave vrij ambient en soundtrackachtig maar met het knappe “The Law” krijgen we een meer naar minimal synth neigend nummer. Noisy overstuurde geluiden zorgen voor een scherp randje “Breaking In” zou in zijn pompeus en symfonisch neoklassiek bombast de dreigende intro kunnen zijn van een martial album. En dat geldt voor nog wel een paar tracks zoals ook onder meer “Fair Is Foul And Foul Is Fair”. “The Nameless City” begint met onweersgeluiden en eindigt met onweer en hondengeblaf. Tussendoor horen we weer geheimzinnige zangsamples en steken dramatische kerkorgels de kop op. In “Necronomicon” zitten aanzwellende stringgeluiden en theatraal tromgeroffel. “Pharaoh” is ook een van de betere tracks en klinkt weer wat meer minimal synth, zoals ook de track “Tulpa”. De voorlaatste en tevens de langste track “It Has Teeth” (9 minuten) neigt dan weer het meest naar drone. Bij het album hoort ook een wat warrig verhaaltje over een personage dat naar de Arabische woestijn trekt, die het in zijn streven naar macht en wraak uiteindelijk tot farao schopt in Egypte en die zichzelf uiteindelijk als een god beschouwt. Maar dit verhaaltje heb je allerminst nodig om ‘mee’ te zijn met de muziek. Voor fans van cinematografische synthwave en instrumentale dark wave.
Henk Vereecken |
Blackjack IlluministVolgende besprekingen
Frontmachine - Wrong Fate (vinyl)
Artur Rumiński - Artur Rumiński
Dive - Where Do We Go From Here?
Winterstille - Puin Van Dromen
Selofan - Partners In Hell
Yannis Kyriakides & Andy Moor - Pavilion
Ashtoreth & Stratosphere - Between Worlds
Lebanon Hanover - Sci-Fi Sky
Moan - Isolate – Desolate – Mutate
RNGMNN - Arctic Interference
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...