|
|||||||||||||
Bela Lugosi : dead. Bauhaus : dead. Dark Entries : eigenlijk nog springlevend, want je leest het nu. Peter Murphy : undead. Voor eeuwig en altijd met het onzichtbare etiket van gothfather gekleefd op zijn voorhoofd. Bauhaus zorgde voor een muzikale stroming die heden ten dage nog nergens gedateerd klinkt en zijn volgelingen nog kent over alle windstreken heen. Zowel met Bauhaus als tijdens zijn (ondertussen al net iets meer dan 30 jaren durend) soloproject heeft Murphy altijd al wel gezorgd om de concerten te voorzien van het nodige showelement. Hetgeen resulteerde in diverse Live-albums. Het meest legendarische moet wel Press The Eject And Give Me The Tape zijn van wijlen Bauhaus. Met nog steeds relevante opnamen uit 1981 en 1982. Onder eigen vlag dekt Murphy de lading met 2 handen vol albums, van groteske gothiek tot ingehouden fluwelen schoonheid. Met voldoende evenwicht en toch heel variabel. Met zijn jongste Stripped-tournee ging hij er prat op om zijn songs te ontmantelen, uit te kleden tot enkel de naaktheid overbleef. De Essentie. Uiterst intiem. De samenvatting er van is nu gebundeld onder het album Bare-Boned And Sacred. Een live-album dat er in eerste instantie niet zat aan te komen, maar wat door een uitstekende akoestiek in Le Poisson Rouge in New York City Murphy van gedacht deed veranderen. En laten we daar goedgezind van worden, want dit is hoe Peter Murphy klinkt op zijn meest fragielst. Enkel ondersteund door gitarist John Andrews en bassist/violist Emilio ‘Zef’ China. Bare-Boned And Sacred is dan ook meer dan een sfeerbeeld, een tijdsmonument. Het is vooral de kracht van de stem. We Have No Image, We Just Called ‘The Good Friends’, en zo komt het ook over. Als een gezellig samenzijn onder vrienden, met opener Cascade. Het toppunt van muzikale schoonheid heet Marlene Dietrich’s Favourite Poem. Het toppunt van meest tijdloze cover is Bewlay Brothers, alsof de geest van Bowie zelf mee ronddwaalde op het podium. Bijzonder kwetsbaar is The Rose, terwijl een song als Never Fall Out net zo mooi kon klinken als rond een kampvuur al dan niet met de nodige marshmallows. Om zijn roots niet te verloochenen is er ook de Bauhaus Medley, met King Volcano, Silent Hedges en Kingdom’s Coming. Maar dan weer op de typische Murphy-manier. Geabsorbeerd in de stem van de leeuw. De Wet van Murphy is bij deze niet langer de leidraad van het misgaan, maar een toonbeeld van schoonheid en fragiliteit. Met de Stripped-tour en de résumé in Bare-Boned And Sacred toont Peter Murphy zich van zijn meest intieme zijde. Op 11 juli 2017 wordt hij 60. Op zijn lauweren zal hij niet gaan rusten, want er zou nog een 5CD-Boxset staan aan te komen met zijn albums uitgebracht bij Beggars Banquet. En een nieuw studio-album en zelfs een luisterboek annex biografie. Peter Murphy gaat nog heel wat te vertellen hebben. Danny Quetin |
Metropolis RecordsVolgende besprekingen
Electric Moon - Stardust Rituals
Farsot - Fail.lure
Aegri Somnia - Ad Augusta Per Angusta
Askara - Horizon of Hope
:Traum'er Leben: - Days & Nights Of Love And Hate
:Traum'er Leben: - Winterstarre II
:Traum'er Leben: - Winterstarre I
Cold Therapy - Figures And Faces
Da-Sein - Death Is The Most Certain Possibility
Davey Suicide - Made From Fire
Andere besprekingen van PETER MURPHY
Peter Murphy - Love Hysteria
Peter Murphy - Ninth
Sopor Aeternus is een naam die klinkt als een bel. Je houdt er van of niet, maar je moet op zijn minst toegeven dat wat Anna Varney in al die jaren heeft gepresteerd wel zeer bijzonder en opmerkelijk is. Anders houdt je het ook geen 30 jaar (jawel) vol. Dertig jaar geleden verscheen de tape “Es Reiten Die Toten So Schnell”. In ...
Live concerten zijn er al een jaar niet meer bij, niet voor het publiek maar ook niet voor de artiesten. Het Duitse synthwave / postpunk duo Suir gebruikte de lockdown tijd om een aantal nummers uit de vorige 2 albums opnieuw live in te spelen in hun lockdown studio en deze op een strikt gelimiteerd (slechts 300 exemplaren waarvan 200 zwart ...
Enzo Kreft – Eric Vandamme voor de vrienden – heeft alweer een plaat afgewerkt, en zoals gewoonlijk gaat het om een conceptalbum. Nadat hij op ‘Wasteland’ de milieuproblemen thematiseerde en op ‘Control’ de gevaren van de moderne technologie, gaat hij nog een stapje verder op ‘Different World’. ...
De Belgische gothic rock stelt het goed en één van de redenen daarvoor is de hyperproductiviteit van Jan Dewulf, die sinds 2017 al drie platen uitgebracht heeft met Your Life On Hold. Daarnaast heeft hij ook nog meegewerkt aan de laatste Dive-plaat en werkte hij een plaat af met zijn electroproject Mildreda, die binnenkort bij ...
En dat het goed gaat met de Belgische gothic rock hebben we ook aan de nieuwe van Ahrayeph gemerkt. Hier is het de eerste uitgave sinds augustus 2020, toen de 'Heaven No 7'-ep uitkwam. Het gaat slechts om één nummer, maar wat een nummer! 'Bloodletting' is een dijk van een song met een beukende bas, tegendraadse ...
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...