|
|||||||||||||
Dit is weer zo een uitgave waarbij je aan het artwork al direct kan zien wat voor muziek je te horen zal krijgen. En met een projectnaam als Penterakt en een albumtitel als “Conquest Of The Moon” kan het ook haast niet anders. Inderdaad klinkt dit als kosmische krautrock zoals we die al kennen van in de jaren 70 van acts als Tangerine Dream en Klaus Schulze. Op de intrigerende cover staat de maan afgebeeld in een aardse vallei. De binnenpanelen van de digipack tonen dan weer een foto van de Aarde geprojecteerd op het kraterige maanoppervlak. “Conquest Of The Moon” (speelduur 59 minuten) mag dan de eerste release zijn van Penterakt, maar de mannen achter het project zijn niet aan hun proefstuk toe. Penterakt zijn de Belg Tom Coppens en zijn Engelse kompaan Andy Bloyce van het krautrock project Kubusschnitt. Penterakt bestaat aldus uit twee derde van de Kubusschnitt bezetting (het derde lid is de Nederlander Ruud Heij). In afwachting van het nieuwe Kubusschnitt album, maakten Tom en Andy “Conquest Of The Moon”. Andy Bloyce heeft ook nog zijn eigen The Soviet Space Dog Project en Tom Coppens werkt ook nog onder het alter ego Hyperkube. Dit eerste album van Penterakt bevat vier lange zweverige, meeslepende, relaxerende en erg dromerig meditatieve composities vol spacey synthesizermelodieën en de vertrouwde pulserende geluiden en sequencer effecten die we kennen uit de Berlin school (denk bijvoorbeeld aan het album "Stratosfear" van Tangerine Dream uit 1976): “Meteor Strikes Again” (14 minuten), “Conquest Of The Moon” (18 minuten), “Preflight Introspection” (10 minuten) en “Life On The Moon” (16 minuten). Deze vier nummers werden gemaakt voor, tijdens, na en opnieuw tijdens de corona lockdown. Opgenomen ‘in hun kot’ blijkbaar want het binnenpaneel vermeldt ‘Andy sends love to Julia for her support in making this music happen in a very small space’. Alle vier de tracks zijn gebaseerd op een live sequencer-opname met enkel analoge synths, waar dan nadien een gans synthesizerklankentapijt rond werd geweven. Alle vier de composities laten je wegzweven tot ergens ver weg in de interstellaire kosmos. Het titelnummer is al een ganse luisterervaring maar persoonlijk heb ik een lichte voorkeur voor de laatste twee tracks. Voor fans van ambiente synthesizermuziek en van de kosmische Krautrock van de Berlijnse school is dit een zeer geslaagde stijloefening.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
Backworld - Sacred And Profane Songs
Snow Palms - Land Waves
Rapoon - Dust Of Souls
Verzamelaar - Forms Of HANDS 20 -20th Anniversary
Fliehende Stürme - Graue Schatten -Live At Maschinenfest 2k15
Hou En Trou - Schijn
Argyre Planitia - Tenth Region Of The Night
The Touchables - Svart/Hvitt
Nimh & Rapoon - Post-Folk Lore Vol. I
AA & les Oneiroi - Chants de l'Erèbe