|
|||||||||||||
Een verrassende EP bereikte ons met deze titelloze EP van Partisan. Dit trio gunt ons middels vier tracks een flashback naar de donkere jaren 80. Met fuzz en distortion doordrenkte songs die raakvlakken vertonen met The Jesus And Mary Chain, Killing Joke en recenter A Place To Bury Strangers, zo verrassend is dat toch niet, horen we u al denken, aangezien dit soort bands de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond schieten. Opmerkelijk is wel dat de drie bandleden (heerlijk basic: bas, gitaar en drum) allemaal een verleden in het hardcore- en metalmilieu hebben: Cedric Goetgebuer (Rise And Fall), Ivo Debrabandere (Deathwish en Oathbreaker) en Thijs Goethals (Maudlin) gooien bij Partisan het muzikale roer dus volledig om, om een stijl te bekomen die veel van onze lezers zal weten te bekoren. Deze invloeden uit hun collectieve muzikale verleden, waarvan shoegaze en postpunk de lijm zijn, gaat de drie heren dan ook nog eens heel goed af. Zonder te verdrinken in het volgelopen bad van distortion en reverb, weten ze een scherp gevoel voor melodie en dynamiek boven te laten drijven. Tijdens de opnamesessies deed het trio ook enkele sonische experimenten om hun unieke wall of sound te bekomen, door op te gaan nemen op enkele bijzondere locaties zoals bijvoorbeeld een binnenzwembad. Opener ‘Run Run Run’ haalt de stofzuigers van stal en geeft een uppercut van jewelste waarbij de melodie terug alles aan elkaar plakt wat de gitaren uit elkaar gescheurd hebben. ‘Unhappy People’ laat horen dat wanneer Killing Joke zou besluiten om op pensioen te gaan, hun opvolgers al klaar staan, en meer nog, de Belgische nationaliteit dragen. ‘Children In Love’ probeert de onschuld die uit de titel naar voren komt muzikaal weer te geven, maar ook hier is “nothing what it seems” zoals we leren uit de tekst. De stofzuigersound gaat hier hand in hand met een heldere akoestische gitaarlijn, en ook deze aanpak werkt uitstekend. Afsluiter en persoonlijke favoriet ‘Public Humiliation’ is allesbehalve wat de titel suggereert, dit is een song waar je als band mee kan/mag/MOET uitpakken. Met een zeer prominent aanwezige baslijn (wat altijd punten scoort bij ondergetekende) weet dit nummer meteen de aandacht naar zich toe te trekken. De typische begin jaren 90 aanpak (rustige strofe/uitbarstend refrein/rustige strofe) horen we tegenwoordig net iets te weinig meer terug, althans niet op een zodanig straf niveau als in dit nummer. Slechts vier nummers, meer hebben we niet nodig om volmondig te kunnen concluderen dat dit trio een welkome aanwinst is in het donkere genre.
Dimi Brands |
Hypertension RecordsVolgende besprekingen
Lili Grace - Lili Grace (EP)
Dick Torture And The Selfabusers - I Shave My Balls Before Sunset
Monomyth - Exo
Amber Asylum - Sin Eater
Welle:Erdball - 1000 Engel (ep)
Elferya - Eden's Fall
Into The Mist - Dancing Into The Mist
Fading Rain - Winter Ballads
Mist Of Dead End - Never Explain Anything
Come With Reverse - Composing Serenity
De Westkust van de US of A weet schoon volk tot zijn inwoners te tellen. Paraderend langs de Hollywood Boulevard onder het alziend oog van de paparazzi. Al zien we een band als Second Still er weinig last van te weten ondervinden. Bijzonder straf dan weer wel in de postpunk / coldwave-subcultuur waarin ze zich als trio al enkele jaren ...
Vandaag, 18 mei, is het exact 39 jaar geleden dat ene Ian Curtis zich, op 23 jarige leeftijd, van het leven beroofde. Het was allicht geen nieuws geweest ware het niet dat deze Ian Curtis frontman en zanger/tekstschrijver was bij beeldenstormers Joy Division die aan de vooravond stonden van de grote doorbraak en een eerste Amerikaanse toer.
“Closer”, ...
Miel Noir, een van de weinige bands die het lukte om op onze review pagina’s steeds het maximum aantal sterretjes in de wacht te slepen, is volop bezig aan de opvolger van Honey-Beat (2016).
Tevens werd er een verrassende gast gespot in de studio, zo blijkt ook uit de eerste single die Miel Noir uit The Phoenix-Swarm, want zo gaat ...
Met de eerste zonnestralen die zich stilaan laten gelden, beginnen we al uit te kijken naar de zomer. En wie zomer zegt, zegt festivals. Goed nieuws want op zaterdag 3 augustus pakt men in Schoten onder de noemer Summer-Event 2019 uit met een affiche op maat van de Dark Entries lezer gesneden.
Redelijk indrukwekkend met La Scaltra, A Slice ...
Dat de combinatie elektronica en kinky tot verrassende resultaten kan leiden, daarvan kon u in het Antwerpse Fetish Café reeds getuige zijn met optredens van o.a. Ah Cama-Sotz en Synapscape.
Dat het hier niet iets eenmaligs betreft mochten we tot grote tevredenheid concluderen uit het feit dat er weer twee evenementen aangekondigd ...
Op de affiche van Trouwfe(e)st ligt de nadruk ontegensprekelijk op de genres dark ambient, dark folk en waagt men ook graag een uitstapje naar het meer industriële genre. De naam van het Nederlandse Pantser Fabriek kwam dan ook als een verrassing. Deze pure EBM act is een project van Willem Witte, die we kennen van zijn neofolk alias ...
Der Klinke blaast tien kaarsjes uit. Dat doen ze met een geschenk aan hun fans: een nieuwe plaat 'Decade' met daarop een aantal herwerkte versies van nummers uit hun eerste decennium, een aantal remixen en zelfs een handvol nieuwe nummers. De plaat moet een hoofdstuk afsluiten. Oorspronkelijk zou het zelfs de zwanezang van de groep ...
Ondanks onze warme oproep om toch wat massaler op het appel te verschijnen, moesten we bij het betreden van de Zappa tot onze teleurstelling vaststellen dat deze in dovemansoren was gevallen. Een spijtige zaak, zowel voor de organisatie, maar in de eerste plaats voor de afwezigheden, die, getuige de klinkende namen die vandaag op de Black ...
Black Easter, in het verleden was het tweemaal het door ons erg gesmaakte muzikale paradepaardje van Dark Entries webmaster/mede Peek-A-Boo oprichter Ward de Prins. Ward overleed vorig jaar geheel onverwacht, en wat zou er mooier zijn qua eerbetoon aan deze prachtige persoon dan nog eens een keertje zijn festival te laten doorgaan ter zijner ...