|
|||||||||||||
De seizoenen zijn het spoor bijster. Er wordt wel eens een zomer overgeslagen en als het al eens durft regenen lopen de kelders onder. Een witte Kerst op Paasmaandag. Maar wie weet, misschien lees je dit terwijl er een hittegolf heerst. Om maar even te duiden dat Palace Winter met hun debuutplaat Waiting For The World To Turn een warme plaat hebben gemaakt. Ze zetten de wereld er niet mee op hun kop, maar met de inspiraties uit de kraut, psych, alternatieve rock en wat elektronica hebben ze een leuke indie-plaat afgeleverd. En ze weten verdomd goed hoe ze een nummer moeten schrijven. De lat ligt dus hoog, net als de verwachtingen. Maar slagen doen ze er zeer zeker in. Waiting For The World To Turn volgt de EP Medication op. 5 Tracks die de deuren openden richting algehele luisterdichtheid. Zo haalde de track The Phone Was Ringing in hun eerste week op Spotify alleen al meer dan 100.000 streams. Veel krediet hadden de Australiër Carl Coleman en de Deen Casper Hesselager niet nodig om gehoord te worden. Opener Dune Wind is een luchtig nummer en toont hun vakmanschap van liedjes schrijven. De soundtrack die je in vakantiestemming brengt. Radiovriendelijk, toegankelijk maar zonder direct in de val te lopen van de mainstream wordt met verve geïllustreerd in Hearts To Kill. Singersongwriterschap dient zich aan met een heel arsenaal aan instrumentarium en de drums van Christian Rindorf zijn de rode draad in Positron. Wegdeemsteren onder een blakende zon, al dan niet rond het kampvuur bij valavond, kan met volle overtuiging met Soft Machine en What Happened terwijl H.W. Running even gepolijst klinkt als een pas opgeblonken biljartbal. Epic Synth Country noemen ze het zelf, of Country Kraut, maar linedancing zie ik gelukkig nog niet gebeuren bij Palace Winter. Zo glijdt Proclamation Day als vanzelf door je ledematen, met bijzondere aandacht voor de welklinkendheid van vlotte moody en rustgevende energie. Dependance / Independence is de tweestrijd die als 1 geheel kunnen gevormd worden, waarin het eerste overheerst in zachtmoedigheid en het vervolg de ritmiek volgt van wat bijvoorbeeld een War On Drugs ook wel eens poogt te scheppen. Het is niets wereldschokkends wat Palace Winter op dit album laat horen. Het is zeker niet nieuw, maar met alle invloeden uit diverse muzikale windstreken weten ze er wel hun eigen draai aan te geven. Rubberen laarzen zijn niet meer nodig. Ook al klinkt hun groepsnaam eerder koud, met Waiting For The World To Turn haal je vanzelf de warmte in huis.
Danny Quetin |
TambourhinocerosVolgende besprekingen
Frank Benkho - A Trip to the Space [Between]
Asylum Pyre - Spirited Away
Grimbergen - The Passing Of Time
Gimu - Of The Spirit, Of The Space
Blaastaal Meets Wagonman - Wagonman Meets Blaastaal
KK Null X Dao De Noize - Mizuchi Creation
Diverse artiesten - Not so Cold (a Warm Wave Compilation)
Holispark - The Harvest
BeNe GeSSeRiT - Eccentric????
Bi-Ki ? - Quelque chose au milieu
Andere besprekingen van PALACE WINTER
Palace Winter - Medication
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Het is alweer van 2011 geleden toen ik bij Dark Entries meer dan aangenaam werd verrast door de titelloze ep van het Amerikaanse The Rope. Een ep die als een rariteit mag beschouwd in Europa. De review van dit bijzonder fijne schijfje leest u hier. Ik deelde zomaar even een 9 uit! Het vervolg “Water Rising” vond in eeste instantie ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...