|
|||||||||||||
Na een vrij succesvolle start met The Southern Death Cult besloot Ian Astbury samen met Bill Duffy (toen nog bij Theatre of Hate) The Death Cult op te richten. Omdat ze vonden dat Death teveel een associatie met Gothic (en misschien ook met de eerstgenoemde band…) zou geven, besloten ze de band om te dopen in simpelweg The Cult. Zo ontstond een succesvolle gothic rock band die daarna een hard rock band werd. Hun debuut ‘Dreamtime’ uit 1984 had enkele aardige singles voortgebracht: o.a. ‘Spiritwalker’ en ‘Go West’. Hier kwam de voorliefde en de sympathie voor de ‘Native American’ cultuur van Ian reeds naar voor. Op ‘Love’ werd dit nog verder uitgespit. Tekstueel ging het vooral over de liefde en gebruikte hij metaforen uit de Indiaanse cultuur. Denk aan Brother Wolf/Sister Moon, Nirvana, The Phoenix… De outfits vertoonden ook veel kenmerken met die van de Indianen. Net als het artwork trouwens. Wat maakt ‘Love’ nu zo speciaal? Volgens mij dat alles op zijn plaats viel op dit album. Het duo Astbury/Duffy raakte op elkaar ingespeeld. Ze werden nog niet gehinderd door succes, verslavingen ( o.a. alcohol, drugs…) en ego-issues. Jaren later en na enkele hiaten kwamen ze tot besef dat ze het best rendeerden samen (hun laatste album ‘Choice of Weapon’ kan ik iedereen aanbevelen) . Bovendien pasten de teksten, de muziek en het artwork op ‘Love’ perfect bij elkaar. Muzikaal was het niet het moeilijkste album. Neem nu ‘Rain’ bijvoorbeeld. Het begon met een simpele tokkel en een opeenvolging van drie basisakkoorden. Ieder beginnende gitarist kan dit mits een beetje oefening snel naspelen. Maar ondanks de simpele akkoordenreeks wist men hier dankzij de typische gitaarklank, de welgeplaatste drums en de hartstochtelijke zang van Astbury een catchy en sfeervol nummer neer te zetten. Dit geldt trouwens voor de meeste songs. ‘Brother Wolf/Sister Moon’ trok nog meer de kaart van de sfeer: het geluid van regen en donder, galmende gitaar… We kunnen natuurlijk niet om ‘She Sells Santuary’ heen. De wereldhit (en eerste single van dit album) die in de jaren 80 op menig chiro fuif de jeugd op de dansvloer mocht opjutten. Een wereldse gitaarlijn waar Duffy een losse snaar combineerde met een melodielijn. Een procedé dat Duffy veelvuldig in zijn gitaarspel toepaste. Ook de gitaarklank werd nadien door menig gitarist nagebootst. ‘Rain’ en ‘Revolution’ waren daarna de volgende singles maar konden het succes van ‘She Sells Sanctuary’ niet overtreffen. Niettemin staan er nog pareltjes op. ‘Hollow Man’ had eveneens een single kunnen zijn, ‘Love’ drijft op een blues gerelateerde riff, ‘Black Angel’ had een mooie lyric en was heel gevoelig gezongen. Een meezing momentje als afsluiter. Voor verzamelaars is er volop aanbod in het zoeken naar verschillende LP-versies. Bepaalde Europese en Amerikaanse releases bevatten ‘Little Face’ en ‘Judith’ als bonus. In sommige landen stonden ‘Big Neon Glitter’ en ‘Revolution’ niet op de tracklist. ‘Brother Wolf/Sister Moon’ werd in Azië in verkorte versie op de LP geplaatst. Jammer, want zo verdween een groot deel van de gitaarsolo’s uit het nummer. Na een uitgebreide tournee trokken ze de studio in en uiteindelijk werd Rick Rubin aangetrokken als producer. ‘Electric’ kreeg een hard rock jasje mee (zo verdween de gothic rock uit hun muziek) en met het Amerikaans georiënteerde ‘Sonic Temple’ scoorde The Cult later terug wereldwijd. Voor mij blijft ‘Love’ toch het album waarmee ze hun naam op de kaart hebben gezet. Een album dat mij als 15-jarige aangreep vanwege de thematiek en sfeer. Maar die mij later ook nog veel uren luisterplezier heeft verschaft. Wim Guillemyn |
Beggars Banquet RecordsVolgende besprekingen
Virgin Prunes - Volledig oeuvre
The United States Of America - The United States Of America
Public Image Ltd - First Issue
Nico - The Marble Index
The Sisters Of Mercy - First And Last And Always
The Velvet Underground & Nico - The Velvet Underground & Nico
KING CRIMSON - IN THE COURT OF THE CRIMSON KING
De aandachtige lezer denkt nu meteen, hé hadden we niet eerder een review van deze “Night Is Mine” van het Brusselse Ultra Sunn? Klopt helemaal, want reeds in maart vorig jaar verscheen de gelijknamige 12 “ op vinyl bij het Spaanse Oraculo Records. Bij Cold Transmission, herneemt men deze 12” en voegt er nog ...
We zijn nog niet bekomen van de dood van Klaus Schulze en daar legt een andere grondlegger van de synthesizermuziek het loodje.
De Griek Evángelos Odysséas Papathanassíou (Vangelis) werd geboren op 29 maart 1943.
Vangelis was een autodidact die amper noten kon lezen. In zijn twintiger jaren raakte hij al enorm ...
Wellicht was u reeds op de hoogte van de hospitalisatie van Front 242 zanger Jean-Luc De Meyer. Een aantal concerten van Front 242 werden hierdoor reeds geannuleerd en ook de geplande passage op Sinner’s Day van vrijdag 24 juni aanstaande verdwijnt nu van de agenda. Het concert werd verschoven naar de wintereditie van Sinner’s ...
20 mei is een speciale dag voor Gert, ook bekend als Gert Kleinpunk of Gertje Anarchie. Gert is dan namelijk exact drie jaar gestopt met drinken. Dat viert hij uiteraard met muziek. Gert heeft namelijk net een nieuwe plaat ingeblikt die in augustus zal verschijnen. Het is naar de mening van al wie hem al heeft gehoord de beste Gert-plaat aller ...
Mark E Moon zou intussen geen onbekende meer morgen zijn, de groep rond Phil Reynolds en Mark Sayle, tegenwoordig uitgebreid met George Parson en Shelly Rourke, bracht reeds twee gewaardeerde albums uit en presenteert met deze “Lux Vindictae” een eerste ep in afwachting van het derde album waar momenteel hard aan wordt gewerkt.
Meer ...
De pientere lezer herinnert zich misschien nog mijn review van vorig jaar van deze Londense Dead Lights, dat wordt geleid door de uitgeweken Nederlander Richard Van Kruysdijk (Solar Lodge, Phallus Die, Palais Ideal, ...). Ik kwam toen op de term androgyne electro goth en deze nieuwe ep “Doom Doom Trash” lijkt dit alleen maar te ...
Een vierkoppige gitaarband uit Sydney, Australië. Hun sound zit ergens tussen psychedelische post-rock en dark prog. De bezetting van Svntax Error bestaat uit Ben Aylward (gitaar en vocals), Matthew Syres (gitaar en theremin), Peter Yates (bass) en Ben Eadie (drums).
Het lijkt wel of we bij Dark Entries tegenwoordig meer post-rock ...
'No More War', zo heet de nieuwe single van Lacrimosa-zijproject Snakeskin. Het is natuurlijk een reactie op de vreselijke oorlog die nu aan de gang is in Oekraïne. Het is een opmerkelijk nummer, want meesterbrein Tilo Wolff heeft zijn projecten altijd als apolitiek beschouwd. Op zich kan je wel wat maatschappijkritiek terugvinden ...
Nog maar net vierden we het tienjarig bestaan van Porta Nigra. We zijn blij om u te melden dat de organisatie uit Aarschot ook na een decennium doorgaat met het organiseren van topoptredens. De komende twee weken kan je in JH De Klinker in Aarschot terecht voor twee heel interessante edities van het festival.
Op zaterdag 21 mei werd 'Another ...
Maar liefst 8 jaar zit er tussen het debuut van deze Cinemascope, het project van de Griekse dj en concert promotor Leo Skiadas en deze “A Crack On The Wall”. De kans is dan ook zeer groot dat u nog nooit van dit project heeft gehoord maar Wave Records gooit het nieuwe album bij Dark Entries binnen en dat ze gelijk hebben.
Voor ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Op zaterdag 20 mei spreken we weer af in het Leuvense Depot voor Breaking Barriers, het jaarlijks terugkerende punkfestival. Hägar The Womb zal er optreden, samen met Pussy Riot en Hetze. Hägar The Womb bestaat reeds sinds 1981. In 1987 gaven ze er de brui aan, maar in 2011 besloten ze de groep terug op te richten met enkel originele ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...