De excentrieke Griek Othon Mataragas werd voor zijn debuutplaat gelanceerd door David Tibet, die hem uitbracht op zijn Durtro-label.

Vanaf zijn tweede plaat werd hij opgepikt door het grotere Cherry Red, alwaar deze Pineal, zijn derde album verschenen is.

De inspiratie voor Pineal haalde Othon bij verschillende heilige medicijnceremonies in het verre Brazilië, onder andere met de transformatieve drug Ayahuasca (waar men een thee van brouwt, die garant staat voor een sterke bewustzijnsveranderende ervaring).

We hebben het hier over sjamanisme voor de goede verstaander, de oude leer waarin de sjamaan contact legt met de geestenwereld via krachtdieren en spirithelpers, om zo bovennatuurlijke machten te beïnvloeden.

Pineal is onderverdeeld in twee delen, Othon omschrijft zijn stijl als ‘Pan Muzik’, en in het eerste deel toont hij de luisteraar wat hij daar precies mee bedoelt: een artistieke kunstvorm die grenzen overschrijdt, met sterke nummers tot resultaat.

Luister maar eens naar de twee nummers waarin Othon’s muze, de stemkunstenaar Ernesto Tomasini mag schitteren (op zijn vorige plaat Impermanence kreeg Tomasini nog een hoofdrol toebedeeld, nu moet hij het dus met heel wat minder stellen, maar het resultaat mag er zeker wezen): ‘Pineal Kiss’ (dat het midden houdt tussen Klaus Nomi en (new style) Laibach, als u zich daar iets bij kan voorstellen, theatraliteit en bombast volop zoals u wel kan bevroeden), en ‘Dawn Yet To Come’, een ritueel nummer dat met zijn dwingende beats en etherisch gezang gerust eens op de dansvloer losgelaten mag worden.

‘Your Quantum Future’ stippen we ook graag aan, hier wordt de klassieke toer opgegaan door gastzanger Bird Radio op een manier waarbij John Cale goedkeurend zou knikken.

Hoewel de muzikale inlijsting van een hoog niveau is op deze plaat, wordt er hier veel aandacht besteed aan het zanggegeven, met plaats voor gastzangers, etherische, klassieke, gospel en Ayahuasca gezangen.

In deel 2 gaat Othon aan de slag met de helende songs die hij leerde kennen tijdens de ceremoniën die hij bijwoonde in Brazilië, en laat hij eigentijdse versies horen van inheemse sjamanistische Ikaros (helende liederen) zoals ‘Puca Puca’, ‘Pasha Dume’ en ‘Tayti’, het door medicijnrituelen geïnspireerde ‘Fly’ (dreigende ritmes, compleet met onweergeluiden) en de Braziliaanse Umbanda (religieuze) hymne ‘Cobra Coral’ waar Marc Almond gezellig mee komt plaatsnemen achter de micro, bijna onherkenbaar in het Braziliaans, als je het niet weet.

Othon mengt als een volleerde kruidendokter zijn klassieke achtergrond met zijn liefde voor wilde dansmuziek en de oude wijsheden die worden belichaamd in de heilige Ikaros (healing songs) van Braziliaanse stammen.

Een resultaat dat voor sommigen misschien iets te gekruid zal smaken, maar voor zweverige types wel eens een fijne soundtrack zou kunnen zijn op hun astrale tochten.

En door deze cd aan te kopen doet u in een klap ook aan naastenliefde, want 10% van de opbrengsten geeft Othon terug aan de Kaxinawá mensen uit het Amazone gebied, wiens helende sjamaanwerk de belangrijkste invloed was voor dit album.

De invloed van de (niet-verslavende) Ayahuasca-drug is een andere belangrijke invloed, en Othon, zelf niet vies van de nodige geestesverruimende middelen, stelt ook dat, indien benaderd met kennis en behandeld met respect, drugs therapeutische en transformerende effecten kan hebben. Vandaar dat ook 10 % van de opbrengsten van deze cd geschonken zal worden aan de Beckley Foundation, dat baanbrekend onderzoek naar psychoactieve drugs en bewustzijn doet, en een op bewijzen en gezondheid gericht nationaal en internationaal drugbeleid voert.

"I have the right to explore my own consciousness, I have the right to evolve.", stelt Othon zelf, ervaar gerust zelf eens deze trip, met of zonder geestverruimende hulpmiddelen.

Othon

Dimi Brands
28/07/2015