Wist u het al, de raaf of beter raven zijn terug, niet alleen in Frankrijk, thuisland van deze Order89. De grootste der kraaien, is altijd al een mythologische vogel geweest en leende zicht reeds tot veel aan gothic schatplichtige creatieve output. Niet dat deze Order89 een gothic rock band is. Helemaal niet, daartoe is de muziek te springerig, te vrolijk zelfs en sluit het trio Jordi, Elliot en Flavien veel meer aan bij de typische Franse cold wave / post punk stroming met een poppy ondertoon, zoals die in de jaren 80 Frankrijk op de kaart zette en met Indochine één van zijn meer commerciële exportproducten ook tot bij ons over de grens schopte.

“Rondes” is bijvoorbeeld één van de nummers die me schaamteloos aan Indochine doen denken zonder evenwel een platte kopie te zijn. Er is die zin voor pop melodie maar onderhuids broeit de wave en de post punk. Ook “Histoires Parallèles”, hoewel iets moderner van arrangement; of het met een clip gepresenteerde “Gangster” zijn een schoolvoorbeeld van het enerzijds rudimentaire maar anderzijds ook weer gladde geluid van deze Order89.

“Gangster” gaat zowaar zelfs een beetje ‘rocken’. Op zijn Frans dan. “Vertige” slaat wilder om zich heen en doet zelfs wat punky aan, “Ici La Nuit” zit vol pop wave energie met en vette jaren 80 knipoog alsook “Vieux Frère” dat klinkt als electro pop met een zelfzekere post punk beat. Eigenlijk valt er weinig af te dingen op deze “L’Eté Des Corbeaux”, de raven brengen eerder die vrolijkheid waar je makkelijk jouw vingers aan brandt. Hun vlucht is sierlijk klaar voor “La Chasse Aux Sorcières” al zingen de analoge synths ietwat uit de toon en is de beat dreigend. Raven ontsnappen altijd, geloof en hoop, sterke song die ietwat electro wave met de koele post punk sound combineert. De volgende singel?

Het enige waaraan u moet wennen is allicht de Franse taal die het geheel ietwat meer exotisme geeft dan de doorsnee Engelstalige release. Als je daar door kunt kijken, of beter luisteren, heb je een meer dan geslaagd eigentijds album met heel wat retro (lees jaren 80) invloeden.

“Les Nuits Sauvages” zet de electronica op het voorplan en is qua sfeer misschien wel het minst vrolijke nummer. Ik meen dat ik in een eerdere review van Order89 sprak van een mix tussen The Young Gods en Indochine. Ik bleek en blijk er niet ver naast te zitten. Lekker schreeuwerig dit, om met he slotakkoord “Pays Sacrifié” te eindigen waar het album met “100 Visages” begon. Springerig en uptempo. Mocht u melancholisch worden bij een naam als Indochine dan moet u dit een keer proberen. Anders maar toch herkenbaar. De ideale mix van Franse post punk / cold wave en pop.

Order89 (facebook)

Kurt Ingels
07/04/2021