|
|||||||||||||
Deze Franse cult legende bracht in 1985 (ja u leest dit goed) zijn eigenzinnige debuutalbum uit “Cathedrale”. Een album dat ondertussen de gezegende leeftijd van 35 jaar heeft bereikt en om dat te vieren wordt dit album op vinyl herperst. Voor Zuid-Amerika neemt Wave Records de honneurs op zich voor Europa is dat Meidosem Records. Kenners weten de eigenzinnigheid van deze nog altijd actieve Fransen te appreciëren en die eigenzinnigheid was ook al op het albumdebuut aanwezig. Een soort pop wave die met middeleeuwse, dan weer folky of etherische elementen wordt versneden, telkens met de adem van die typerende Franse cold wave beweging hijgend in de nek. Moeilijk te vatten dus, maar in de jaren 80 was dat gewoon... new wave. Anno 2021 klinkt deze “Cathedrale” nog altijd even fris, apart en charmant zoals al meteen duidelijk wordt bij de opener “Du Son Des Cloches” tot het speelse en poppy en wat aan Neue Deutsche Welle schatplichtige “Piscine A Tokyo”. Minimal pop toen minimal pop nog geen hype was. Het titelnummer kent een oosters aandoende synthlijn en is een ode aan de magie van de kathedraal van Bourges, de thuisstad van de band. De combinatie van akoestische en soms zelfs traditionele instrumenten met analoge electronica is ietwat bevreemdend en hypnotiserend en laat zich vangen in de poëtische teksten van Patrick L. Robin. “Franz Est Mort” is een wave pop hymne, “Attidude” een bombastische klaagzang ergens tussen Indochine en oude Trisomie 21 om in Frankrijk te blijven. Want Frankrijk in de jaren 80 streek tegen de haren in en was een broeihaard van creativiteit. “Il S’éloignent” had alles om een hit te worden met een minimale ritmebox en een haast vrolijk dromerige melodie. Alleen, in die jaren 80 was de massa niet klaar voor dergelijke muziekjes, ik wel natuurlijk en het virus heeft me nog altijd te pakken. Daar heeft men nog geen vaccin voor gevonden. Opera Multi Steel lijdt ook aan die ziekte want dit project blijft gewoon koppig en wars van alle trends zijn ding doen. Zo hoort het ook, dat heet authenticiteit en zelfbewustzijn. “Un Froid Seul” doet de klokken nog eens luiden, een klaagzang in een oosterse echokamer, ja daar is die invloed weer. Dit maal verdenk ik de harmonica. Dit album is 35 jaar oud en ik zei het al, het leeft nog altijd. Een verdiende ode dus aan één van Frankrijk’s meets onderschatte groepen.
Opera Multi Steel (facebook)
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Syntet - Hjärtats slag
La Lune Noire - Under The Rose
All My Faith Lost... - Untitled
Ulvestad - Fall
Everdawn - Cleopatra
Takuma Watanabe / Akira Rabelais / Félicia Atkinson - Mada Kokoni Iru: Original Soundtrack Recomposed
Yasnaïa - Oniro (Extended Edit)
Desiderii Marginis - Departed
Bill Thompson - Ocean Into Light
Transmission - Cosmos
Andere besprekingen van OPERA MULTI STEEL
Opéra Multi Steel - D' Une Pierre Deux Tombes
Opera Multi Steel - Stella Obscura (vinyl)
Opera Multi Steel - Au Fief Des Rémanences
Opera Multi Steel - Apparence De L’Invisble / Au Fief Des Rémanences
Opera Multi Steel - La légende Dorée