|
|||||||||||||
‘Die schlechte Nachricht: Es gibt keinen Himmel. Die gute Nachricht: Es gibt keine Hölle. Aber es gibt circa 10.000 Religionen; da ist sicherlich für jeden etwas dabei…’ zo start het Duitse gezelschap Oberer Totpunkt de introductie van hun vijfde album “Neurosen Blühen”. Een album dat zich conceptueel ophangt aan het ‘onbehagen’ in de westerse wereld dat momenteel welig tiert, iedereen lijkt ongelukkig al pretenderen we op smoelenboek uiteraard het omgekeerde. Zo zijn wij mensjes wel, klootzakken. Bettina Borman ontpopt zich met Oberer Totpunkt tot een meer uitgerijpte versie van Grausame Töchter. Muzikaal veel diverser en qua thema’s en tekstueel kunnen meer doordacht, intelligenter. Al blijft de kledij bij Oberer Totpunkt om het lijf toch is dit album in zekere zin ook subversief prikkelend voor lichaam en geest en worden thema’s aangesneden als lust, liefde, wanhoop, eenzaamheid, dood,… die universeel en tijdloos zijn. Openen doen we met een zeer krachtige titelsong, die strak weg rockt en meteen duidelijk maakt dat deze groep de combinatie gitaar / elektronica perfect beheerst. Dit maakt dat deze “Neurosen Blühen” zeer afwisselend klinkt met dansvloer voer als “Alltag Macht Tot” maar in “Warum Ich Dich Getöted Habe”, of “Schizofrenie” staat de strakke, ritmische gitaar alweer voorop terwijl “Untergehen” op zijn beurt veel meer weg heeft van een post punk / wave song. “Rattenfänger” is fetisj electro met een spat Deutsche Härte voor de dansvloer, en “Wohin Geht Die Liebe” doet met z’n verslavende beat niet alleen de sm club maar ook de dansvloer vol lopen. Het meer experimentele en wat jazzy aandoende “Fünfzehn Bar” doet me weg dromen, in “Allein Mit Mir” wordt de eindigheid van alles aangekaart, wat rest is éénzaamheid. “Equisites Requisit” knipoogt naar hitsige minimal wave net zoals in het al eerder vermelde “Allein Mit Mir”, maar dan zonder de hitsigheid. Verhalend in “Nacht In Nasau” of in “Zurück in Zukunft (teil 1 en teil 2)” alsof je naar een door muziek ondersteund hoorspel aan het luisteren bent. Kortom, ik ben weg van dit Duitstalige album dat veel waar biedt voor zijn geld en dat aanzet tot dansen én luisteren…. In dieser Stadt, im Diesem Land Nimmt Unbehagen Überhand Vergisis die Lust, vergiss den Zorn, Neurose wird Soziale Norm © Neurosen Blühen – Oberer Totpunkt
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Liquid Trauma - Distorted Memories
Theatres Des Vampires - Candyland
Sutcliffe Jügend - S L A V E S
Michael Idehall - Retrospective 1999-2003
Selffish - He She Them Us
ghUSa - Öswedeme
Militia - New European Order
Fïx8:Sëd8 - Foren6
Térébenthine - Visions
Winfield - Rock ’N’ Roll Ist Krieg
Andere besprekingen van OBERER TOTPUNKT
Oberer Totpunkt - Desiderat
Oberer Totpunkt - Stiller Zoo