|
|||||||||||||
Het duo achter dit Belgische project is niemand minder dan Daniel Bressanutti ('Daniel B.') en Dirk Bergen, stichtende leden van het legendarische Front 242. En hoewel dit dus een zijproject is van de Belgische pioniers in het genre, verwacht je hier maar beter geen EBM of je komt aardig bedrogen uit. NothingButNoise fabriceren volledig instrumentale synthesizermuziek, sferische klanksculpturen van het meer ambiente soort. Geen pompende beats dus maar meditatieve, relaxerende synthesizerklanken. “From Berlin To Brussel” is de titel van een digitaal album uit 2017 dat ze vorig jaar in eigen beheer uitgaven en de titel gaf onomwonden toe bij welk genre ze de mosterd haalden. Bij de ‘Berlijnse school voor elektronische muziek’ dus, de 'kosmische' spin-off van krautrock (denk aan Tangerine Dream, Klaus Schulze, Edgar Froese, Ash Ra Tempel etc). Een andere invloed – het is eigenlijk haast overbodig om het aan te halen maar we doen het toch – is Kraftwerk. Het NothingButNoise debuutalbum “Not Bleeding Red” dateert alweer van 2012 en dan was er ook nog de “Existence Oscillation” trilogie waarvan van 2016 tot 2018 jaarlijks een deel op de luisteraar werd losgelaten. “Formations Magnétiques Et Phenomènes D’Incertitude” (91 minuten speelduur) is een dubbele cd en snijdt na de trilogie een nieuw hoofdstuk aan middels 8 beatloze elektronische composities variërend in lengte van amper 4 tot maar liefst 23 minuten. De korte slottrack van elk schijfje is daarbij telkens een 'reprise' van de langere openingstrack. Dit nieuwe album klinkt minder nadrukkelijk 'Berlin school' dan zijn voorgangers maar grossiert meer in dark ambient of in de ambiente dark electro geluiden zoals we die in de zwarte scene al van in de jaren 90 kennen van bijvoorbeeld een Arcana Obscura. Stemmige synthesizercomposities als “Methode Obscure” en “Dust to Nebula <> Self Replicating Forevers” klinken bij momenten aardig droney maar de drone-achtige stukken worden op regelmatige basis afgewisseld met lange melodieuze synthesizerpassages. Het duo verzon voor het nieuwe album ook een nieuwe regel en legde zichzelf op om elke track te beginnen met slechts één synthesizer (de Elektron A4, Roland System 100 Modular, of Clavia Nordwave). Er was ook meer ruimte voor improvisatie en het globale gevoel van de plaat gaat wel richting filmsoundtrack. Echte uitschieters zijn er compositorisch niet bij maar ik heb een lichte voorkeur voor “Curved Attraction”, de opener van het tweede schijfje. Ook knap is de donkere kosmische drone van “Xperiment777” en het massieve “Beton BB84”, een reusachtig synthesizerklankentapijt van bijna 23 minuten in drie delen. Het album verscheen op het 'eigen beheer' label db2Fluctuation (genoemd naar de identieke initialen van de twee leden) en is aan te raden voor de liefhebber van donker ambiente synthesizermuziek of voor de Front 242 fan met de iets bredere smaak.
Henk Vereecken |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Innerwoud & Astrid Stockman - Haven
Pilia + Pupillo - Dark Night Mother
La Fantasima - Notte
UrZon - What The World Needs Now
Laibach - The Sound Of Music
Croatian Amor - Isa
Scandinavian Star - Solas
Merzbow - MONOAkuma
Angels’s Arcana - Selva
Peuk - Peuk
Andere besprekingen van NOTHINGBUTNOISE
NothingButNoise - eXistence Oscillation <> (possible) Future
NothingButNoise - eXistence Oscillation <> prEsen+
NothingButNoise - eXistence Oscillation Past
De Delvers hebben een nieuwe clip uit. Met “Robotman” delen De Delvers een Nederlandstalige postpunk-uppercut uit aan een maatschappij waar ‘robots’ regeren die alle menselijkheid en realiteitszin zijn verloren. Recht op de kin.
Robotman is een oproep voor meer ongehoorzaamheid met een warm en groot hart!
In deze tijden, met alles ...
Vóór het afnemen van een interview ga ik gewoonlijk zoeken op het wereldwijde net naar informatie en al reeds gepubliceerde gesprekken met de betrokken artiest, kwestie van wat beslagen op het ijs te komen. In het geval van Amgala Temple was de info schaars. Meer dan een twee minuten durend interview op de site van gitarist ...
Vrijdag liet Lee Howard weten dat zijn project Iron Fist Of The Sun het voor bekeken houdt.
Verantwoordelijk hiervoor is een dramatische verschuiving in zijn persoonlijk leven, een alleenstaande vader zijn en de plotselinge groei van zijn bedrijf waardoor het creëren van muziek praktisch onmogelijk geworden is. Het is beter de arena ...
Wie geregeld onze reviewpagina uitpluist is ongetwijfeld al op het Deense experimentele label Posh Isolation gebotst.
Het label, dat in Copenhagen ook zijn eigen winkel heeft, werd opgericht door Christian Stadsgaard en Loke Rahbek met als doelstelling werk van Scandinavische artiesten en speciale samenwerkingen een platform te geven.
Buiten ...
Het doek valt over Militia. Van 1988 tot 2018 heeft de anarchistische industrialgroep zijn stempel gedrukt, wat zeg ik: geslagen, met zware metalen percussie, op de Belgische scene. Het eind 2018 verschenen ‘Ambiorix’ zal voor de rest van de eeuwigheid de laatste plaat zijn van de groep. Een buitengewone plaat, die de strijd van ...
Het is best verwonderlijk hoe snel Kælan Mikla groot geworden is. Natuurlijk had hun titelloze debuut uit 2016 al voor wat sensatie gezorgd in minimal wave-middens, maar het IJslandse trio – dat overigens in zijn eigen moedertaal zingt – bleef toch vooral een tip voor ingewijden. Succesvolle tournees met King Dude en Drab ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...
Het is absoluut niet zo dat we alles wat Robert Smith goed vindt zelf ook goed vinden, maar in het geval van het IJslandse Kælan Mikla doen we dat wel. Het meisjestrio maakt een frisse mix van punk, wave en poëzie en heeft op Cure-voorman zoveel indruk gemaakt dat deze hen uitnodigde op het Meltdown festival dat hij mocht cureren, ...
Zopas bereikte ons het droevige nieuws dat Willy Willy overleden is. In de zomer van 2018 werd bekend dat de Scabs gitarist leed aan kanker en het was al even bekend dat hij zwaar ziek was. Desondanks nam hij tot zeer onlangs nog deel aan de afscheidstournee van The Scabs. Hij speelde gitaar voor ongeveer de helft van het optreden, gezeten ...