Het duo achter dit Belgische project is niemand minder dan Daniel Bressanutti ('Daniel B.') en Dirk Bergen, stichtende leden van het legendarische Front 242. En hoewel dit dus een zijproject is van de Belgische pioniers in het genre, verwacht je hier maar beter geen EBM of je komt aardig bedrogen uit. NothingButNoise fabriceren volledig instrumentale synthesizermuziek, sferische klanksculpturen van het meer ambiente soort. Geen pompende beats dus maar meditatieve, relaxerende synthesizerklanken.

“From Berlin To Brussel” is de titel van een digitaal album uit 2017 dat ze vorig jaar in eigen beheer uitgaven en de titel gaf onomwonden toe bij welk genre ze de mosterd haalden. Bij de ‘Berlijnse school voor elektronische muziek’ dus, de 'kosmische' spin-off van krautrock (denk aan Tangerine Dream, Klaus Schulze, Edgar Froese, Ash Ra Tempel etc). Een andere invloed – het is eigenlijk haast overbodig om het aan te halen maar we doen het toch – is Kraftwerk. Het NothingButNoise debuutalbum “Not Bleeding Red” dateert alweer van 2012 en dan was er ook nog de “Existence Oscillation” trilogie waarvan van 2016 tot 2018 jaarlijks een deel op de luisteraar werd losgelaten.

“Formations Magnétiques Et Phenomènes D’Incertitude” (91 minuten speelduur) is een dubbele cd en snijdt na de trilogie een nieuw hoofdstuk aan middels 8 beatloze elektronische composities variërend in lengte van amper 4 tot maar liefst 23 minuten. De korte slottrack van elk schijfje is daarbij telkens een 'reprise' van de langere openingstrack. Dit nieuwe album klinkt minder nadrukkelijk 'Berlin school' dan zijn voorgangers maar grossiert meer in dark ambient of in de ambiente dark electro geluiden zoals we die in de zwarte scene al van in de jaren 90 kennen van bijvoorbeeld een Arcana Obscura. Stemmige synthesizercomposities als “Methode Obscure” en “Dust to Nebula <> Self Replicating Forevers” klinken bij momenten aardig droney maar de drone-achtige stukken worden op regelmatige basis afgewisseld met lange melodieuze synthesizerpassages.

Het duo verzon voor het nieuwe album ook een nieuwe regel en legde zichzelf op om elke track te beginnen met slechts één synthesizer (de Elektron A4, Roland System 100 Modular, of Clavia Nordwave). Er was ook meer ruimte voor improvisatie en het globale gevoel van de plaat gaat wel richting filmsoundtrack.

Echte uitschieters zijn er compositorisch niet bij maar ik heb een lichte voorkeur voor “Curved Attraction”, de opener van het tweede schijfje. Ook knap is de donkere kosmische drone van “Xperiment777” en het massieve “Beton BB84”, een reusachtig synthesizerklankentapijt van bijna 23 minuten in drie delen. Het album verscheen op het 'eigen beheer' label db2Fluctuation (genoemd naar de identieke initialen van de twee leden) en is aan te raden voor de liefhebber van donker ambiente synthesizermuziek of voor de Front 242 fan met de iets bredere smaak.

Website

Facebook

Bandcamp

Soundcloud

Henk Vereecken
05/02/2019