|
|||||||||||||
Zeggen de namen Daniel Bressanutti en Dirk Bergen u iets? De EBM diehards al zeker wel maar de rest misschien ook als ik zeg dat Daniel Bressanutti beter bekend is als Daniel B. en jawel, dat is dus een van de twee oprichters van EBM legende Front 242. En het andere stichtende lid was dus Dirk Bergen, die uiteindelijk maar een drietal jaar actief was in het project en hier dus met NothingButNoise terug boven water komt. Dit is al het vierde album van NothingButNoise trouwens. Het begon met het album “Not Bleeding Red” in 2012. Na dit in eigen beheer uitgebrachte debuut verkaste de band naar Wool-E Discs en begon aan een soort drieluik: “eXistence Oscilla+ion <> pAs+” verscheen in 2016, dan volgde “eXistence Oscilla+ion <> prEsen+” in 2017 en nu is er dus “eXistence Oscilla+tion <> (possible) Future” (4 tracks, 71 minuten speelduur). De muziek heeft weinig met EBM te maken al steekt er wel af en toe een industrieel geluid de kop op, het meest uitgesproken in de eerste track, “No Wave Suite”, die het meest naar (dark) electro neigt. We horen voor de rest vooral veel ambiente synthesizerklanken en wel hevig beïnvloed door de ‘Berlijnse school voor elektronische muziek’ (denk aan Tangerine Dream, Klaus Schulze, Edgar Froese, Ash Ra Tempel etc). Ook Kraftwerk is soms niet ver weg en ook namen als Vangelis of Jean-Michel Jarre kunnen we gerust vermelden. De muziek is in elk geval gemaakt in het analoge sequencer- en synthesizerparadijs waar vermelde acts in vertoeven en sluit dus nog het nauwst aan bij de elektronische geluiden van de ‘Berlin School’ of de Kosmische Musik zoals die zich in de vroege jaren 70 uit de krautrock ontwikkelden. Ik kan hierbij alvast zeggen dat de muziek op dit album zeker niet gedateerd seventies klinkt, maar een eigenzinnige hedendaagse draai geeft aan het ganse genre, een beetje zoals Kraftwerk het post-krautrock electro-pop genre ook steeds weer heruitvindt. Het album bevat vier lange tracks, in lengte variërend van 12 tot 25 minuten: “No Wave Suite” (20 minuten), “Der Himmel uber…” (14 minuten), “Gott der Gotter” (25 minuten) en “745 Sekunden” (12 minuten). Het zijn vier uitermate sfeervolle, veellagige en zich traag opbouwende en uitwaaierende instrumentale elektronische composities die we kunnen aanraden aan liefhebbers van ‘Berlin school’ kosmische Musik, van elektronische ambient of aan de electro/EBM fan met de wat ruimere smaak.
Henk Vereecken |
Wool-E DiscsVolgende besprekingen
N-Qia - Fantasica
Hilde Marie Holsen - Lazuli
Skadedyr - Musikk!
Sun Dial - Science Fiction - a compendium of space soundtrax
June Bug - A Thousand Days
Blissard - Blissard II
Andrew Tuttle - Andrew Tuttle
The Father And The Sun - Remember
Man Machine - Man Machine
Synths Versus Me - Regrets EP
Andere besprekingen van NOTHINGBUTNOISE
NothingButNoise - Formations Magnétiques Et Phenomènes D’Incertitude
NothingButNoise - eXistence Oscillation <> prEsen+
NothingButNoise - eXistence Oscillation Past
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...