Bijna zeventig minuten melodieuze instrumentale prog, postrock en postmetal voor de liefhebber van de donkerder gitaarmuziek. Vervat in acht lange stukken van rustig proggy tot harde postmetal. De verantwoordelijken zijn een instrumentale postrock/postmetal band genaamd naar een stadje in Alaska maar ze zijn eigenlijk gewoon afkomstig van Keulen: Noorvik. Deze Duitse band is een kwartet met als bezetting twee gitaristen, een bassist en een drummer.

“Hamartia” (8 tracks, 35 minuten speelduur) is het derde album van Noorvik, na het eponieme debuut “Noorvik” (2018) en “Omission” (2019) dat ook al door Dark Entries werd besproken. Voor de derde maal op rij verscheen het album bij het Duitse kwaliteitslabel Tonzonen. Na twee ijzige albums en een bezettingswissel, zoekt Noorvik nu warmere oorden op met een thema uit de mythologie van het Oude Griekenland.

“Hamartia” is een metaforisch verhaal over hoe de hebzucht en arrogantie van de mens zijn eigen ondergang zaaien. Hamartia is een term uit het Grieks theater die de fout duidt die tot de hoofdpersoon zijn ondergang zal leiden. Vaak is dat hoogmoed (hybris), ook in dit verhaal en “Hybris” is dan ook de titel van de tweede albumtrack. De band brengt een instrumentale verklanking van het Oudgriekse verhaal van Tantalos waarin een koning de gevolgen van zijn arrogante acties realiseert als hij de goden in het ootje wil nemen en ze wil testen op hun alwetendheid door ze bij een feestmaal zijn eigen zoon te serveren. De goden hebben dat natuurlijk – alwetend als ze zijn - onmiddellijk door en Tantalos komt ten val als straf voor zijn wandaden (het was niet de eerste, zo had hij ook al ambrozijn – godenvoedsel – gestolen van de goden) en dondert vanuit zijn troon de diepste krochten van de onderwereld in (Tartaros) alwaar hem een verschrikkelijke straf wacht die nog altijd bekend staat als de Tantalos-kwelling.

Of hoe in het verhaal van Tantalos narcisme en egoïsme de ongerepte schoonheid van de wereld en de onschuld van zijn bewoners kapot maken. Het wordt duidelijk dat deze oude mythe van Tantalos nog steeds erg actueel is en de parallellen met de huidige situatie zijn overduidelijk. Tantalos is emblematisch voor onze moderne samenleving in die zin dat we, terwijl we leven ondergedompeld in technologische luxe, uiteindelijk de onvermijdelijke gevolgen zullen oogsten van onze acties. En ja, dat gaat uiteraard over duurzaamheid en de instandhouding van ons ecosysteem.

Noorvik laat in hun doorwrochte composities de wanhoop horen, de spanning, maar ook de hoop van een nieuwe generatie die verandering wil en de huidige situatie niet tolereert.

Aldus, muzikaal en qua thematiek, doet dit wel heel erg denken aan het door ons onlangs besproken album “No Feeling Is Final” van de Britse band Maybeshewill (al zijn die meer orchestraal en minder ‘metal’).

Noorvik brengen op dit derde album acht stukken mooie, uitgebalanceerde en melodieuze proggy postrock met regelmatig ook hardere metal stukken.

Mijn favoriete track is de stevige en ronduit indrukwekkende opener “Tantalos”. Of hoe instrumentale muziek ook enorm spannend kan zijn. “Hybris” begint vervolgens als een relaxte en vriendelijke progtrack om gaandeweg toch een stuk steviger en grimmiger te worden en om tenslotte weer met een rustiger streepje te eindigen. Slottrack “Tartaros”, de verklanking van het lot van Tantalos in de onderwereld, de hel, klinkt natuurlijk ook een stuk minder relaxt en vriendelijk met ook hier harde en grimmige metalgitaren die over het lot van Tantalos in Tartaros weinig aan de verbeelding overlaten. De vijfde track “The Feast” geldt zo een beetje als de centrale track en is met zijn dik kwartier speelduur met talrijke tempowisselingen en dynamiek tussen hardere en zachtere stukken het magnum opus van het album. “Hamartia” verschijnt op cd en in gelimiteerde oplage als dubbele LP op geel/zwart gemarmerd vinyl.

Website

Facebook

Bandcamp

Henk Vereecken
23/04/2022