Mogen we even uw aandacht voor het mysterieuze heerschap genaamd Humwawa die zijn muzikale project Murmur Of Monks aan ons voorstelt. Afkomstig uit het minder spannende Torhout (of all places), maar wij bij Dark Entries verwelkomen nationale acts van dit allure graag met de nodige bombarie.

Een project dat veel verder gaat dan louter het muzikale, maar daarover straks meer.

Het verhaal van Murmur Of Monks begon in 1996. Humwawa studeerde journalistiek in Gent alwaar hij samenkwam met enkele lokale artiesten die dezelfde interesses betreffende muziek, kunst en het occulte deelden.

Samen besloten ze hun passies en talenten uit te wisselen in een nieuwe alliantie, gebaseerd op lang vervlogen priorijen met als doel om hetzelfde soort van mysterie op te roepen dat deze verbonden omringde, inclusief de religieuze symbolen ervan. Om het geheime karakter van hun alliantie te vergroten, gebruikten alle leden pseudoniemen in plaats van hun echte namen. De meeste daarvan waren gebaseerd op de Sumerische mythologie en het werk van horrorauteur H.P. Lovecraft en dan vooral diens beruchte boek Necromonicon, dat onder occultisten mythische proporties aangenomen heeft.

In die periode was Murmur Of Monks dus eerder een kunstcollectief van geïnspireerde jongeren dan een muziekband. Onder de leden bevonden zich enkele zelf geclaimde schilders, muzikanten, architecten, beeldhouwers, schrijvers en dichters. In de jaren 90 en 00 had Humwawa twee muzikale projecten onder de vlag van Murmur Of Monks: Hymns From Hell en The Feeble Church. Maar omdat hij op dat moment geen professionele apparatuur had, voldeed het niet aan zijn eigen verwachtingen en besloot hij zijn muziek niet officieel uit te brengen. Stilletjes aan begon het Murmur Of Monks collectief uit elkaar te vallen en als grondlegger van het concept twee decennia eerder, besloot Humwawa uiteindelijk in de zomer van 2018 om Murmur Of Monks helemaal alleen voort te zetten. Vanaf nu enkel nog als een muziekproject in plaats van een kunstcollectief.

Eind 2019 werd Murmur Of Monks’ debuutalbum Sacrament officieel uitgebracht. Het was de eerste glimp van het eclectische geluid van deze nieuwe outfit. Een textuur van klassieke- en wereldmuziekinstrumenten gecombineerd met excentrieke zang, gothic, poëzie en dansbare elektronica. De religieuze symboliek is alomtegenwoordig in het artwork, de songtitels en de muziek zelf. Sommige nummers waren zelfs gebaseerd op oudere nummers die Humwawa reeds had gecomponeerd voor zijn twee vroegere projecten.

Dark chamber dance is de stijl die Humwawa op Murmur Of Monks plakt, en Sacrament is een album dat door iedereen, die zelfs maar een beetje interesse vertoont in wat we onder de grote noemer “donkere muziek” plaatsen, ontdekt dient te worden.

Maar voor we ons hierover verder uitspreken, willen we het nog hebben over de symboliek bij Murmur Of Monks. Op de achterkant van het album zie je het MOM symbool in al zijn glorie. Je zal opmerken dat dit symbool meer te bieden heeft dan aanvankelijk lijkt. Zo kan je het symbool vanuit verschillende perspectieven bekijken. Elke draai van 90° die je het logo geeft, geeft het een nieuwe betekenis. Voor een uitgebreide verklaring van dit symbool verwijzen we graag door naar de zeer informatieve en visueel al even aantrekkelijke website van MOM.

Hoewel Humwawa een open geest is die ook op muzikaal gebied niet voor een bepaalde invloed te vangen is, noemt hij op zijn website Dead Can Dance, Morbid Angel en Laibach als zijn drie favorieten allertijden.

Morbid Angel horen we nu niet meteen terug in MOM, maar naar het schijnt is extreme metal vooral een inspiratie bij het songschrijven. De invloed van Dead Can Dance en zeker van Laibach kan je op Sacrament dan weer wel makkelijk met de vinger wijzen. Ook Enigma is bij momenten niet ver weg, zij het wel in iets minder gladde variant.

Zo hoorden we bij heel wat nummers de jaren 90 Laibach (denk bijvoorbeeld aan het album NATO) terug: een soortgelijke bombast, koorgezang, elektronica,... de covers die na enkele luisterbeurten niet leuk meer zijn, blijven gelukkig achterwege.

Toch zou het MOM enorm veel oneer aandoen om dit louter en alleen te bestempelen als een Belgische Laibach. De sfeer is vergelijkbaar, maar muzikaal tapt Humwawa nog uit tal van andere vaatjes. Het brouwsel dat hieruit voortvloeit is een verdomd lekker goedje geworden. Of hij het nu graag heeft of niet, wij gaan ons uiterste best doen om deze gemaskerde einzelgänger uit de anonimiteit te trekken.

Murmur Of Monks

Dimi Brands
08/02/2020