|
|||||||||||||
Deze landgenoten hadden met Tryer een paar jaar geleden een hitje op Stubru. Voordien debuteerden ze in 2006 met een titelloos album en in 2008 kwam de opvolger Port Sunshine. Ze blijven consequent want twee jaar later is hier dus hun derde plaat. Met Motives laten ze meteen een killertrack op ons los. Heel dromerige maar toch krachtige stem, denk aan Ride (wie kent die nog?). Orbit is prachtige shoegazer met de weemoed van Cocteau Twins en evenveel ballen als My Bloody Valentine. Kobenhavn is veel bescheidener maar minstens even sterk. Spender heeft dezelfde typische coldwave basgitaar zoals we ze kennen van Peter Hook. Naar het einde toe misschien een beetje langdradig maar met enkele echte uitschieters klinkt deze plaat verrassend evenwichtig en compleet. En steengoed! Prachtig hoesje trouwens! Chris Konings |
Volgende besprekingen
IAMX - Volatile Times
Marcus Schmickler - Palace of marvels (queered pitch)
Miss FD - Love never dies
The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - From The Stairwell
Lightphaser - Eternity
Ambient Fabric - In Space
EGOamp - Welcome to the cabinet
Objekt/Urian - Agitation
Haus Arafna - You
Death In June - Peaceful snow/Lounge Corps
In hetzelfde genre: POST ROCK
Omega Massif - Karpatia
Kerretta - Saansilo
Blueneck - Repetitions
Hypomanie - A City In Mono
The Pattern Theory - The Pattern Theory
Venturo - Breathing
3 Seconds Of Air - We Are Dust Under The Dying Sun
Infinite Light Ltd. - Infinite Light Ltd.
Labasheeda - The Twilight State
Lento - Icon
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Het is alweer van 2011 geleden toen ik bij Dark Entries meer dan aangenaam werd verrast door de titelloze ep van het Amerikaanse The Rope. Een ep die als een rariteit mag beschouwd in Europa. De review van dit bijzonder fijne schijfje leest u hier. Ik deelde zomaar even een 9 uit! Het vervolg “Water Rising” vond in eeste instantie ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
Wie? Foei. Luierman! Rosetta Stone, weet u wel, was in de jaren 90 één van de meest vooraanstaande Britse gothic rock bands met een sound even gulzig als een eenzaam spookhuis dat zijn duivels ontbindt. Het resulteerde vanaf 1991 in meerdere hits, denk maar aan “Witch”, "Reason", “Adrenaline”, ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...