|
|||||||||||||
Na het zien van de hoes zou je denken dat het hier een obscure Japanoise act betreft, maar qua lawaai valt het op dit plaatje allemaal best wel mee. Laika, de Russische ruimtehond blijft tot de verbeelding spreken, zo ook bij Moon Zero, als een zwevend ruimteprojectiel maakt deze korte intro ons klaar voor de experimenteerdrang die ons nog te wachten staat op dit titelloos album. ‘Expanding Into The Time We Have’ is een mooie titel, en weet ook een mooie ambient sfeer te creeëren, het is misschien een beetje te veel eer, maar Brian Eno is niet erg ver weg. De liefhebbers van ‘expanded’ nummers kunnen hun hart ophalen bij ‘The Solipsist’ en ‘Nauru’ die beiden netjes boven de tien minuten afklokken. Tim Garratt, de naam van de man achter dit project, zoekt plaatsen in de stad op waar hij de ruimte kan omzetten in echo kamers voor zijn avant-gardistische ambient materiaal, hierbij gebruik makend van opgefokte synthesizers, gebogen cimbalen, afgeschreven instrumenten en ontstemde tape loops. De atmosfeer van de omgeving speelt dus wel degelijk een rol in zijn werk. Hij had slechts vijf uur ter beschikking om deze muziek op plaat te zetten, waarmee hij de plaat een gevoel van spontaniteit en levendigheid wilde mee geven. We hebben het er zelf niet in gehoord, maar de man zegt zelf dat het album doordrongen is van religieuze thema’s, we geloven hem op zijn woord. Hij importeert drones uit oude sekten om ze te vermengen met de kenmerken van het nimmer zwijgende industriële tijdperk. Rust versus onrust en omgekeerd, zo je wil. (een mooi voorbeeld hiervan vind je in ‘Heritage Cult’, waarin het geluidspatroon dat oneindig herhaalt wordt net zo zeer als mantra dan als onuitputtelijke fabrieksmachine beschouwd kan worden.) Werd het werk van Garratt (zijn eerder verschenen EP’s en vooral live) gekenmerkt door improvisatie, wou hij ook eens een stuk samenhangende muziek in handen hebben waarmee hij dan live aan de slag kan gaan. Vandaar deze release dus. Dit is een aangename luisterplaat geworden, Garratt zegt zelf veel geluisterd te hebben naar William Basinski, Swans, Messiaen, Stars Of The Lid, Cluster, Eno, en Bowie’s ‘Low’, en jawel dat kan je horen. Het is niet bepaald mijn favoriete stijl, al kan ik het op tijd en stond wel smaken. Qua originaliteit scoort Moon Zero maar matig, maar liefhebbers kunnen hier wel een eindje mee verder.
Dimi Brands |
Denovali Records
U dacht natuurlijk aan Leipzig. Ook. Maar de stad Leeds kent een gothic rock verleden dat als historisch erfgoed moet gekoesterd (denk maar aan bands als The Sisters Of Mercy, The Rose Of Avalanche, March Violets, Salvation, Red Lorry Yellow Lorry,...) Mocht u tussen 7 en 10 juli nog vrij zijn en niks hebben gepland, ga dat horen en zien in ...
Tenminste grote bezieler en cult figuur bij onze Oosterburen Martin Sprissler besloot recent de stekker uit zijn geesteskind te trekken en biedt zijn titel aan voor overname. Een tweetal jaar geleden was er na een lange pauze sprake van een doorstart maar deze bleek niet helemaal te lopen zoals verwacht. Momenteel is Gothic Magazine 90 in ...
De naam Enzo Kreft hoeft geen introductie meer, deze oude krijger werd met de albums “Control” (2019) en “Different World” (2021) weerom ‘wereldberoemd’ in onze scene en scoorde zelfs torenhoog in de eindejaarslijstjes van menig Dark Entries schrijver. Reden, aanstekelijk electro, zowat de overtreffende ...
De Duitse Dark Dimensions labelgroep ging het trio Chris, Tom en Jason halen in Amerika om hier bij ons hun debuut de ep “Wicked Hands” bij Scanner uit te brengen. Het geluid van deze debuut ep ligt ergens tussen een actuele Placebo Effect en een minder technoïde versie van hun landgenoten Velvet Acid Christ in hun eerste ...
In tussentijd is de tournee van Crime and the City Solution achter de rug en zitten ze alweer in uitvalsbasis Berlijn te broeden op een nieuw studioalbum… Ook de heruitgave van hun backcatalogue door Mute geeft ons iets extra om naar uit te kijken. Voorlopig houden we uw nieuwsgierigheid alvast warm met dit concertverslag van hun huiskamerconcert ...
Over de vrijdag en zaterdag kan ik hier dus helaas niets kwijt, maar ik twijfel er niet aan dat anderen dat zeker even literair in mijn plaats zullen doen. Laat deze korte review dan ook veeleer een impressie zijn dan een festivalverslag of nog de beleving van één dag. Gelukkig heb ik voor de wintereditie, onder het aloude motto; ...
Ja u leest dit goed, de 2022 editie is nog maar net afgelopen en de organisatie gooit nu al een reeks namen voor onze voeten voor volgend jaar en struikelen zult u. Op deze affiche heel wat exclusiviteiten voor 2023; Project Pitchfork, Modern English, When In Rome, Corpus Delicti, Tyske Ludder, Golden Apes, NNHMN, Dorsetshire, Solor Dolorosa, ...
