Op goeie releases staat geen vervaldatum. Met dit in gedachten neem ik dan ook de vrijheid om een CD te bespreken die reeds in 2008 uitgekomen is, maar waar mijns inziens echt wel wat meer ruchtbaarheid aan gegeven zou mogen worden. Het betreft het in eigen beheer uitgebrachte album 'Obscurus & Lux' van de Nederlandse electro-act Misery, die in zijn huidige bezetting bestaat uit zangeres Lis Van den Akker en toetsenisten Alain ter Schuur en Maarten Pels. U leest het goed: aan het roer van dit electro-schip staat een vrouw. Wat op zich al een zekere prestatie is, te weten dat electro (en donkere elektronische muziek in het algemeen) altijd al een door mannen gedomineerd genre is geweest. Denk maar aan de immer populaire hellektro, waar het de gewoonte is om een fikse dosis distortion te jagen door de micro van één of andere brulaap. Niet bij Misery, een band die in de eerste plaats gekozen heeft voor melodieuze electro met een emotionele toets en verder voor onbewerkte vocals (in dit geval dus van een vrouw). Reden genoeg om hun muziek eens nader onder de loep te nemen.

'Obscurus & Lux' is niet het debuut van Misery, maar kan wel beschouwd worden als hun eerste full-length release. Op deze CD staan 10 tracks (waaronder de instrumentals 'Obscurus' en 'Lux') en 3 remixes van respectievelijk XP8, Interface en Neikka RPM. Wat meteen opvalt bij het beluisteren van dit album is de geraffineerdheid van zowel vocals als muziek. Openingsnummer 'Obscurus' is naar mijn mening nogal aan de flauwe kant, maar vanaf de eerste gezongen track 'Stonecold' zit de groep er wel pal op. Zangeres Lis weet zodanig veel emotie te leggen in haar stem dat je niet anders kunt dan gefascineerd te blijven luisteren naar haar stembereik. Haar vocals worden ondersteund door al even beminnelijke synthesizermelodieën en dito electrobeats. Op deze release volgen de goeie nummers elkaar dan ook in sneltempo op. Van de originele tracks springen vooral 'The Pursuit', 'In A Flash' en 'Lux' er voor mij uit, maar ook de andere nummers (bvb. 'Wanted', 'Father', 'Iris') mogen er zeker en vast zijn. En daarmee stopt het niet, want 2 van de 3 daaropvolgende remixes blijken eveneens een aangename verrassing. XP8 opteerde voor een trancey bewerking van het nummer 'Panorama', waarvan het origineel op de vorige CD 'Nexus' verscheen. Een uitermate geslaagde remix, waarbij vooral de manipulatie van de zanglijn mij steevast kippenvel bezorgt. Al even trancey is de remix van Interface, die 'In A Flash' onder handen nam. Wederom een zeer geslaagde bewerking die garant staat voor het nodige kippenvel. De 3^de en laatste remix, nl. deze van 'Stonecold' door Neikka RPM, is daarentegen niet aan mij besteed. Hoewel ik Neikka RPM zeker geen slechte groep vind, is hun stijl te bruut om toegepast te worden op de fragiele sound van Misery. Een interessant experiment, dat wel, maar het resultaat is helaas een stuk minder.

Misery is weliswaar niet de enige electroband die de lage landen ons te bieden hebben (eerder besprak ik CD's van o.m. NG-PRO en XMH), maar in hun genre zijn ze zeker uniek, alleen al omwille van de geweldige stem van een vrouw met (figuurlijke) ballen. Warm aanbevolen!

www.misery.nu

www.myspace.com/miseryelectro

Marjolein Laenen
20/02/2011