Electro uit België. Dat gaat er in als een zoet broodje van de warme bakker op zondagmorgen en dat is al sedert de jaren 80 zo. Ondanks alle tijdloze en belpop 100 lijstjes van deze tijd mag uw aandacht daar eens op gevestigd door de betere muziekpers (lol). Merci Dark Entries. Uiteraard zullen het alleen de echt grote namen zijn die mogelijks, als de wind gunstig zit, één van deze lijstjes halen. Misschien ook niet. Maar geen erg, ook op de dag van vandaag zijn er bands die deze erfenis eer bewijzen en resoluut kiezen voor een elektronische aanpak die sterk verankerd zit in de elektronische (donkere) magie die in de jaren 80 en 90 door ons Belgenland waarde.

Mirexxx is zo’n groep, opgericht in 2007 en dik 10 jaar later worden de vruchten geplukt van zoveel ijver en doorzettingsvermogen, het debuutalbum “Vault” (na twee albums in eigen beheer en de vorige jaar verschenen ep “Inside You”). Mirexxx, het duo Posse en Stijn Szin zweren bij het electrogeluid dat begin jaren 90, toen het nog terecht dark electro heette, de scene uit de commerciële new beats van de eind jaren 80 trok.

Het geluid zit ergens tussen een oude Suicide Commando, en de eerste albums van Hocico in, effecten op de stem, donker en apocalytische sferen met af en toe een sneer naar iets wat je vervaarlijk een melodietje zou kunnen noemen. “Chaos” (ik hoor een flard Skinny Puppy?) kent enige zwier in zijn tempo, terwijl "Anabolic" me eerder aan zo’n spierbal dame op testosteron doet denken, het ziet er niet uit maar net daardoor is het ook ergens wel aantrekkelijk of beter fascinerend.

Dit is de dark electro waarmee ik groot ben geworden, lang voor enige contaminatie door techno bleeps en beats of andere future pop commercie afbreuk deed aan de ware geest van het genre, anderzijds kunt u als krititkaster stellen dat deze muziek zowat 20 jaar te laat komt om aanspraak te maken op veel airplay.

Maar daar gaat het bij Mirexxx niet om, “Death Angel” is aanstekelijk in zijn eenvoud zoals Suicide Commando ten tijde van “Critical Stage”. Men zegge en schrijve 1993. “Inside You” (zie clip) kenden we reeds van de gelijknamige ep en met “Distraction” wordt een instrumentale soundscape (met oude Hocico geluidjes) vol onheil aangeleverd. Met “Bloodresource” wordt zelfs een nummer, hier evenwel in een actuele 'radiate mix', gepresenteerd dat reeds op het in eigen beheer uitgebrachte “Nine Angels” (2011) het levenslicht (sic) zag.

Met “Dimension” worden we terug de donkere club dansvloer opgeschopt al is het ritme eerder log, de vocalen hard en woedend, een synth lijntje doorbreekt het monotone grijs van ons dagelijks leven met een straaltje zon of hoop zo u wil én een trekkebenend danspasje.

Lang geleden dat ik nog een geluid heb gehoord dat zo nauw aansluit bij het geluid van de authentieke dark electro die de eerste helft van de jaren 90 zijn hoogtepunt beleefde. Mirexxx draagt dit label dan ook met trots. En terecht. Sommigen zullen dansbaarheid en vrolijke melodieën missen, maar anderen zullen in hun nopjes zijn met zoveel elektronische onheil en duisternis. Elke medaille heeft immers twee kanten. Een geslaagd niche debuut dat bij de liefhebbers wereldwijd op handgeklap zal worden onthaald.

Mirexxx (facebook)

Kurt Ingels
24/11/2018