|
|||||||||||||
Een vrouwelijk, Frans duo met de exotische namen Amandine Stioui en Hélène De Thoury die hun zeer stylistische voorkeur voor ijzige met bombastische synths aangestuurde cold wave... Neen, het is geen trivial pursuit vraag maar als lezer van dit aloude en licht geniale webzine mag u voortaan weten dat het antwoord op de bovenstaand aangzette vraag Minuit Machine luidt. Wat mij betreft een naam die u maar beter niet te gauw vergeet. Deze “Violent Rains” is hun tweede album, in 2014 verscheen “Live & Destroy”, dat verschroeiend uitpakt, met verstikkende, minimalistische elektronische cold wave, aangescherpt met het diepe en onderkoelde stemgeluid van Amandine. Die stem was meteen de reden waarom Hélène haar vorige groep Phosphor achter liet en vol inzette op deze Minuit Machine. Muzikaal past de muziek wonderwel in het rijtje van groepen als Schonwald, Geometric Vision, Keluar, Ash Code,... die allen met een nieuw elektronische minimalisme door wave land trekken en in deze eenvoud vaak opnieuw muziek tot hun naakte essentie herleiden. Met succes overigens. Welnu deze Parijse Minuit Machine placeert zich moeiteloos naast deze acts met een album dat koud en warm blaast en z’n emotie verstopt achter een vrij steriele, maar evenzeer zeer melancholische synth laag. Het resultaat zijn 10 nummers bijzonder mooie tristesse, vervreemding, wanhoop, desillusie,... U wordt er niet vrolijk van? Wel dan watje, is dat dan de essentie van muziek, de waan van vrolijkheid en goedkoop plezier... Natuurlijk niet want daartoe hoeft u niet op deze site te zijn. Ik ben onder de indruk, de sfeer, de eenvoud van de composities, de klankkleur, de intensiteit het is er allemaal en meer nog, ergens blijft het gewoon fenomenaal sterke pop muziek, zonder de instant en wegwerp verpakking van de supermarkt. Ik koester “Violent Rains” nu al, al wil ik als enige bedenking nog meegeven dat zowat alle nummers inwisselbaar zijn, maar dat zal je, als je van deze stijl houdt, worst wezen. Knappe, eerlijke release zonder poeha maar recht in het hart. Proficiat dames, is er één van jullie die met mij wil trouwen?
Minuit Machine (facebook) Kurt Ingels |
No EMB BlancVolgende besprekingen
Adoran - Children Of Mars
Kissing The Pink - Naked
Lolita Komplex - The Greatest Show On Earth
IIVII - Colony
Diary of Dreams - Grau im Licht
Various Artists - Electrostorm Volume 6
Simon Whetham - What Matters is that it matters
Pseudo Code - Remains To Be Heard Volume 1 & 2
Midday Veil - This Wilderness
FM Einheit / Irmler - Bestandteil
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...