|
|||
| De groep rond Nightbreed guru Trevor gaat, met vallen en opstaan, al enige jaren mee in het zwarte circuit. Met deze “Parallel Worlds” presenteert het trio voor het eerst weer een officieel album dat ons meteen confronteert met het ongeëvenaarde en dus typische Midnight Configuration geluid. Een soort bombastische techno goth met de stevige net niet enerverende grunt van Trevor omgeven door plastic vleermuizen op duracel. Een portie stevige beats met daarover heen een bloederig sausje van metalige gitaren, ijle slapstic horror synths, verpakt in een goedkoop dansbare en melodieuze Apocalyps. Een 15 nummers tellend album aan dat tempo er doorjagen is niet evident, want de stoere goth Trevor wordt algauw een zielig slapstick b-film figuurtje dan aan alle ellende en kwaad ten onder gaat. “Parallel Worlds” is een conceptueel opgevat album, verhalend over parallelle en onbekende werelden waar de mysteriën eerder aansluiting vinden bij het kwaad dan bij God’s goedheid. Niet dat daar iets op tegen is, doch het telkens weer vervallen in duivelse en vampier clichés kan op mijn leeftijd niet echt meer op veel enthousiasme rekenen, wegens al te veel gezien. Het siert Midnight Configuration dat ze na al die jaren nog altijd even veel enthousiasme voor hetzelfde concept kunnen opbrengen doch ik hou er na het beluisteren van “Parallel Worlds” alleen een zwarte kater aan over. De vampieren worden, ondanks alles, oud en de high tech lijkt niet meteen aan hen besteed. [KI] http://www.myspace.com/midnightconfigurationofficialpage Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Specimen - Electric Ballroom
Asmodeus X - Sanctuary
Chatterboxes - Chatterboxes
Various Artists - Fxxk the mainstream
Lacrimosa - Lichtjahre
Current 93 - Of Ruine or Some Blazing Starre
Current 93 - Birdsong in the Empire
A Bad Diana - The Lights are on but No-One's Home
Various Artists - Songs From The Hydrogen Bar (A tribute to Chemlab)
Frontline Assembly - Fallout (CD)
Andere besprekingen van MIDNIGHT CONFIGURATION
Midnight Configuration - The Unquiet Void
Midnight Configuration - The distortion fields
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...