Sinds ik Martial Canterel live heb mogen bewonderen op een minimal synth night in jeugdhuis Het Kompas eind 2006, ben ik onvoorwaardelijk fan van alles wat Sean McBride doet. Een hele vriendelijke jongen trouwens, die me toendertijd een cdr toestopte met wat jaren later de elpee "Vigils" ging worden van zijn ander projectje samen met Liz Wendelbo, Xeno & Oaklander. Binnenkort kunt u hier trouwens een interview met Sean verwachten.

Maar eerst de nieuwe van Martial Canterel, het soloproject waarmee hij sinds begin deze eeuw mee bezig is. Zoals elke underground artiest is hij begonnen met tapes en cdr's uit te brengen waarna hij in 2004 een eerste officiele release had op Genetic Music. En sinds de komst van het Wierd Records label in 2006 is de trein pas echt beginnen doorstomen. Waar zijn vorige releases uiterst charmant en soms steengoede nummers bevatten kon ik me toch niet van de indruk ontdoen dat het altijd een verzameling nummers was en geen album. Maar hij blijft groeien en heeft met deze "You Today" alweer een grote stap vooruit gezet. Er is meer samenhang en voor het eerst klinkt het als een echt album!

Meestal ent hij koude synthklanken op nerveuze ritmesecties die de tijdsgeest van angst perfect weet samen te vatten. (Occupy These Terms, Market, You Today) Een wat trager tempo met meer melancholische toets horen we in Sidestreets en Some Days. Van bij de eerste noten krijg ik al kippevel van dat prachtig analoog geluidstapijt. Vooral het erg droevige The Empty Sand doet mijn adem stokken, je hoort de electronische golven stukslaan op het strand en dit alles wordt begeleid door zijn onderkoelde doch gevoelvolle stem.

De eerste echte bom wordt hierna pas gedropt, Still A Part is terug meer uptempo met een zalige melodie en doet denken aan het beste werk van Trisomie 21. Het is duidelijk dat hij meer speelt met contrasten tussen opgewekt en droevig, waar hij vroeger alles eerder monotoom hield. Zeker en vast een goede keuze, Secret Stores is bijvoorbeeld erg opgewekt met een mooie wisselwerking tussen trage en snelle ritmesecties. De tekst klinkt ook hoopvol:

I've set my sights below the lights
a distant glimmer...
I've started there and moving where
its always mattered

Daarna wordt je meteen geconfronteerd met de ijskoude tristesse van het grote verlies in Don't Let Me Go, zonder twijfel één van de mooiste songs aller tijden (samen met Still A Part) en een afsluiter die je verweesd achterlaat. Op de cd versie staan nog twee uptempo nummers (Playfair, For Us) die er een beetje verloren opstaan, de tracklist had daar volgens mij beter gekund.

Niettemin een fantastisch plaatje die zeker in mijn eindejaarslijst komt en mijn advies is dan ook om eens langs te gaan in het virtueel Smurfendorp... Gewoon kopen die handel!

Martial Canterel

Chris Konings
26/05/2011