Het is hier altijd een beetje feest wanneer Marissa Nadler een nieuw album uit heeft. Ik hou dan ook van artiesten waarvan je weet waar ze voor staan, terwijl ze tegelijkertijd ook nog eens evolueren. La Nadler zit ondertussen aan haar 5de album en voor de gelegenheid noemt dit eenvoudigweg... euh... Marissa Nadler? Nu hebben bijvoorbeeld Cranes een tijdje geleden hun laatste album ook simpelweg Cranes genoemd en een mens begint zich af te vragen of dit een manier is om zich te herprofileren. In Marissa's geval kan dit twee dingen betekenen: ofwel vond ze dat ze na de tour met Alela Diane en het aanboren van een nieuw publiek de teller symbolisch terug op 0 moest zetten, ofwel wordt de teller op 0 gezet omdat dit meteen ook het eerste album is dat verschijnt op het (eigen?) label Box of Ceddar. De naam van het label verwijst enerzijds naar een -ze kon het weer eens niet laten- doodskist en tegelijkertijd ook naar het -voor relaties- kritische nummer Wind Up Doll. De thema's van het album zijn voor de verandering weer eens seks (relaties > verleiding, jaloersheid, bedrog, liefdesverdriet,...) en dood. In Your Lair, Bear laat een goed uitgewerkte studiosound horen zonder dat er trouwens veel aan de Nadler-authenticiteit verandert. Bij The Sun Always Reminds Me Of You moest ik toch wel even een wenkbrauw fronsen. Dit door bottleneck of lapsteel gedragen radionummer ruikt naar country/folk tussen Emmylou Harris en Sandy Denny in, met extra goede raad van toursister Alela Diane. Gelukkig is het nog zo Nadler dat ze ermee weg komt en niemand zingt het woordje "Ray-di-oh" zoals zij... Nog opvallers? De downloadsingle Baby, I Will Leave You In The Morning drijft op dikke, zweverige klanken. Puppet Master is een scherpzinnige observatie van mensen in relaties én een fris nummer in Songs III-stijl. Wedding had zo kunnen soliciteren voor een plaatsje op de denkbeeldige opvolger van This Mortal Coil's album Blood zen ga zo maar door. Ik kan niet zeggen dat er ook maar één teleurstellend nummer op deze straalschijf staat... Om oude gewoontes alle eer aan te doen worden enige oude personages nog eens opgevoerd: Mr. John Lee komt de cohorten vervoegen en ook Daisy & Violet -een legendarische siamese tweeling- duiken weer op, deze keer in een sterfscène. Het verhaal is tragisch én waar gebeurd: tijdens de eindejaarsperiode van het jaar (?) werd de vereenzaamde siamese tweeling dood aangetroffen in hun woonst. Volgens de dokter die de dood vaststelde stierf de ene zus pas een dikke week later dan de andere. Eén adres om al deze tragiek van een gepaste song te voorzien... Toch nog één opmerking: voor een Master in de Beeldende Kunsten heb ik Marissa nog nooit de cover van een van haar eigen albums weten maken. Misschien eens in de toekomst, nadat u allen deze Marissa Nadler in huis gehaald hebt...

http://www.marissanadler.com/

http://www.boxofceddar.com/

Jan Denolet
05/07/2011