|
|||||||||||||
Maike Zazie (Matern) ziet het groots op haar tweede album Seismopsychollage. Ze wil immers een nieuwe taal creëren die zweeft tussen poëzie, literatuur en minimalistisch pianisme. Om haar ambitie nog wat verder aan te dikken nodigde ze tal van gasten uit (Vincent Baars, Pierre Martinerie, Luca Elder, Yasmene Elsner, Ivana Folkenfolk, Carlo Garré, Simon Ralph Goff, Mitchel Hawke, Janna Horstmann, Torben Kjærgaard, Marcus Köhler, Andrea Lacroix, Daniel Meyer, Robert Oeser, Lisa Rilke, Reza Saleh, Daniel Sus en Staś Werno) die hun stem mochten lenen om een gedicht/tekst voor te dragen. Literaire inspiratie werd gevonden in het werk van Siri Hustvedt. De vrouw van Paul Auster die in de loop van haar carrière de relatie tussen identiteit en perceptie, bewust- en onbewustzijn, kunstwerk en gebruiker bestudeerde. Op Seismopsycholollage horen we Zazie zingen al dan niet voordragen uit haar eigen werk, gaande van dagboekfragmenten tot notities uit haar tienerjaren. Doorheen dit alles komt dan een van de gasten een tekst mengen en dit tegen een achtergrond van minimalistische pianomuziek. De literaire bijdragen komen ook uit velerlei richtingen gevlogen: het fantasy kinderboek Momo en de Tijdspaarders (1973) van Michael Ende, de prijswinnende roman De Acht Bergen (2016) van de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti tot The Art Of Loving (1962) van de Duitse psycholoog/filosoof Erich Fromm. Verder mogen de boekenwurmen onder ons ook Edith Södergran, Peter Høeg, Per Olov Enquist en Nicole Krauss op hun literatuurlijst aanvinken. Het resultaat is een verweving van woorden, melodieën en noten, waarin een lineair verhaal volledig afwezig is. Zo weet u meteen wat er schort aan Seismopsychollage: dit overaanbod aan ambitie slaagt er niet in om op een overtuigende wijze waargemaakt te worden. De minimalistische pianoklanken nodigen uit als achtergrondmuziekje afgespeeld te worden, maar wanneer je dit op een te laag volume afspeelt dan komen de stemmen niet tot hun recht. Op een luider volume valt dan weer op dat de pianopartijen zodanig minimaal zijn dat het lijkt dat je steevast hetzelfde deuntje te horen krijgt. Chopin en Satie mogen dan wel doorklinken in dit spel, Tori Amos durft wat de zang betreft ook al eens de kop opsteken, terwijl bij het samenvoegen van deze twee de uitkomst in de buurt komt van een Björk op haar kalmst. We vrezen dat Zazie zelve nog een beetje op zoek is naar de definitieve vorm van haar prestigieuze project want wat ons betreft klinkt het allemaal té braaf. Ergens horen we wel haar potentieel, doch op Seismopsychollage zit het nog net iets te veel verscholen. We geven haar graag een herkansing, en hopen dat op haar volgende album deze ten volle uit de verf mag komen.
Dimi Brands |
Volgende besprekingen
Bérangčre Maximin - Land Of Waves
U˛ Jsme Doma & Randy - Moravian Meeting
Bergeton - Miami Murder
Witch of None - Virtue of Starvation
The Dirty Scums - Flashback To '77
Kill Your Boyfriend - Killadelica
Torturetekk - Nightfall
Vidna Obmana & David Lee Myers - Tracers
RG Rough - Makoto Kawabata - RG Rough - Makoto Kawabata (vinyl)
Endzustand - Werk Des Krieges