|
|||||||||||||
Ik kan er niet aan doen, maar bij het beluisteren van dit plaatje overviel me het gevreesde ‘Spotify-syndroom’. Wie vertrouwd is met dit muziekmedium, althans de gratis versie ervan, weet dat je om de zoveel nummers reclame krijgt voor nummers, veelal van het soort waarvoor je vriendelijk bedankt, of om reclame te maken voor een playlist van, in het geval van Maïa Vidal, vrouwelijke singer-songwriters, bijvoorbeeld. Vidal heeft gemengd bloed door de aderen lopen, als kind van ouders met Frans-Duits-Spaanse en Japanse ouders, wat wel eens een heerlijke eclectische melting pot zou kunnen opleveren. Als blijkt dat Maïa Vidal heel erg lijkt op de Florence + (alle soortgelijke)The Machine’s van tegenwoordig, zijn we wat dat betreft toch wel een beetje teleurgesteld. De hipheid druipt van het hoesje af en bij de redactievergadering voelde niemand zich geroepen dit plaatje te bespreken. Het feit dat dit op het fijne Crammed Discs label uitkomt, maakte uiteindelijk dat het in mijn handen belandde. Crammed, toch vooral bekent om zijn toch wel experimentele karakter, heeft met deze Maïa Vidal dus ook een zeer toegankelijk elfje in de catalogus. De sprookjesachtige popliedjes zijn grotendeels elektronisch, laat het ons voor het gemak onder de noemer folktronica plaatsen. Geen enkele keer had ik echter het gevoel mocht ik iets gemist hebben, moest iemand ander uiteindelijk deze cd weggekaapt hebben. Dit elfje heeft echt wel een mooie stem, maar soms is het gewoon allemaal een beetje te veel, en we kunnen ons niet van het gevoel ontdoen dat er in het huidige muzieklandschap al zo veel soortgelijke artiesten rondhuppelen. Hoofdthema is de liefde, of wat had u gedacht? In die mate zelfs dat openingstrack ‘Bones’ deel 1 is van een uit drie nummers mini-serie over de liefde, met de opvolgende nummers ‘Islands Of You And Me’ en ‘The Tide’ als sequels. Overdaad, ik heb het inderdaad al eerder vermeld. Op het einde van de plaat komen de wortels van Vidal toch even boven de grond, middels drie in het Spaans gezongen nummers. Ze lijkt de pedalen hierin een beetje te verliezen en te verdrinken in een (weeral) overdaad aan pathos, maar raar maar waar weet dit beter te bekoren dan de overige nummers, wellicht doordat de we al voldoende van dit soort nummers in het Engels gehoord hebben en deze Spaanse songs een warmer briesje tijdens deze gure herfstdagen door de vensters blaast. Fans van het eerder genoemde Florence + The Machine, waar ik mezelf dus duidelijk niet bij reken, kunnen hier waarschijnlijk meer mee. Na beluistering van deze twaalf nummers bleef er bij mij niet echt iets hangen, behalve het gevoel dat ik blij was dat deze rit niet veel langer dan een half uurtje duurde.
Dimi Brands |
Het zijn drukke tijden voor Bart Piette, niet alleen verschijnt er binnenkort een eerste langspeler van het anarchistische new wave collectief Donder, Hel & Hagel; tevens haalt hij samen met levensgezellin Els de didgeridoo boven om overal te lande als Chrysopa Occulta op te treden, in het achterhoofd zijn ze dan nog eens met Kinderen ...
We steken het bij Dark Entries niet onder stoelen of banken dat we fan zijn van het duo UrZon & Orryelle. We zagen ze voor het eerst tijdens de tweede editie van Trouwfest, en onlangs waren ze nog het onbetwiste hoogtepunt van Sewerfest. Daartussen zagen we het duo nog samen aan het werk met Chrysopa Occulta (oftewel Bart en Els van Kinderen ...
Tones On Tail was een Bauhaus offspring die naast bassist en voormalig Bauhaus roadie Glenn Campling ook ex Bauhaus leden Daniel Ash en Kevin Haskins in de gelederen telde. Diezelfde Glenn Campling zette recente zeldzame live clips online, die in 1984 in Schotland (Glasgow) op vhs werden opgenomen. Campling startte recent trouwens ook een ...
Release 5 Oktober: Donder, Hel & Hagel - Lang Genoeg Beleefd Geweest CD (Wool-E Discs) 2 punkers & een hippie, 2 hippies & een punker... 3 anarchisten quoi, volleerd in het schenenschoppen en het omverblazen van heilige huisjes. 20 jaar in diverse bands die het deden met ska, punk, hardcore, electro, (neo)folk, darkambient industrial ...
Dark Balloon als organisatie is er in geslaagd een iconische naam richting Retie te brengen. Wayne Hussey, grootgebracht in de gouden tijden van The Sisters Of Mercy, om later samen met Craig Adams The Mission op te richten. Verantwoordelijk voor groot geworden albums als First And Last And Always en God’s Own Medicine. Pionier van ...
Haar vele fans zullen het kunnen beamen: iedere gelegenheid is goed om een babbeltje te slaan met Elena Alice Fossi. Nog niet zo heel lang geleden schoven we bij haar aan tafel om het over de wederopstanding van haar project Spectra*Paris te hebben, maar ook nu hadden we weer een hele goede reden: het uitkomen van Martyrium Europae, waarmee ...
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, Malcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreedt op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgenre in al zijn facetten en subgenres vandaar ...
De allerlaatste dag van de zomervakantie afsluiten met Sewerfest, het begint een leuke traditie te worden. Voor de tweede keer vond dit gezellige DIY festival, georganiseerd door de mensen achter de New Wave Top 100 fuiven en Pale Moon, plaats in de Wommel.
Vorig jaar was het het geval met Psychic Krist Kastrator, ook dit jaar werd een ...
Het zit er op de 4de editie van W-fest. De eerste keer in Waregem. Oudjes zoals ik herinneren zich ongetwijfeld nog The Steeple, where have the years gone, de club die Waregem op de wereldkaart zette als het om gothic en aanverwanten ging. Op een pisboog van waar ooit The Steeple stond, daar is Waregem Expo. Ik geef toe, de rit naar Wargem, ...