|
|||||||||||||
Soms vrij drukke progrock met veel keyboards én gitaren, dat kan je verwachten van Magic Pie. De band inspireert zich zowel op meer klassieke prog uit de seventies (Genesis, Pink Floyd, Yes, Camel, ELP…) als op meer hardrock getinte acts (Deep Purple, Kansas, zelfs Dream Theater…), de grens tussen beide genres is trouwens vrij arbitrair. Magic Pie zijn een 6-koppige band, oorspronkelijk afkomstig uit Moss, Noorwegen en opgericht in 2001. Frontman en bandleider is de stergitarist Kim Stenberg. Sinds hun debuutalbum “Motions Of Desire” uit 2005 is dit hun vijfde album en het tweede voor Karisma Records. Voorganger “King For A Day” dateert van 2015. Op het nieuwe album “Fragments Of The 5th Element” (5 tracks, 46 minuten) krijgen we vrij complex gestructureerde nummers te horen met de nodige breaks en tempowisselingen. Geen artyfarty moeilijkdoenerij echter of gestoef met technisch kunnen, maar vlotte, aanstekelijke, melodieuze prog. Magic Pie brengen op “Fragments Of The 5th Element” epische, energieke, melodieuze soms heavy symfonische progressive rock met zalige vocale harmonieën en bergen muzikaal vakmanschap. De jarenlange ervaring lees je zo af aan de gegroefde koppen van de bandleden. De meesten zijn schat ik ergens in de jaren 60 geboren. De behoorlijk bombastische opener “The Man Who Had It All” is een stuk stevig rockende met hardrock flirtende prog die me zelfs wat doet denken aan Blue Öyster Cult en Jethro Tull. Tweede track “P&C” trekt zelfs nog méér de hardrock kaart zodat we volop in de sferen van bands als Deep Purple en Uriah Heep komen, al zit er ook een rustiger keyboardstuk in dat dan weer meer aan Camel doet denken. Het gebalde “Table For Two” (de kortste song, krap 4 minuten) is weer knappe volop door meeslepende keyboards en gitaarwerk gedragen prog. “Touched By An Angel” lijkt me dan weer erg beïnvloed door David Bowie, vooral in de rustiger stukken. Magnum opus is het lange 23 minuten durende machtige, epische slotnummer “The Hedonist” met uitmuntend keyboardwerk ergens tussen Camel en Emerson, Lake en Palmer in en vocals die me evenals in de voorgaande song aan David Bowie doen denken. Voor de progrockfan is dit album eigenlijk een must. Ik lust alvast nog wel een stukje van deze magische taart!
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
Siglo XX - Marc Vos - Opdat de dood ons levend vindt en het leven ons niet doodt! (boek)
Agonoize - Vampire Midget Porn
Nazca Space Fox - Pi
Ka Baird - Respires
Heaven Process - Embrace The Fade
HXXS - Year Of The Witch
Eucalyptus - Minoa Linear A
Sonsombre - The Veils Of Ending
Line Spectrum - Bruma
Halma - The Ground